2020-38+. Schiermonnikoog en meer!
Toen ik mijn foodtrailer vorige week zondag had teruggebracht naar zijn standplaats, na overigens een geweldige presentatie ervan op zondagmiddag waarin ik ook gelijk voor het genodigde gezelschap de Twentsche hotdog bakte (ik kom hier later nog op terug), begon daarmee dan eindelijk die korte vakantie. Geboekt nog voor het begin van het Corona tijdperk. Een midweek Schiermonnikoog. Op dat moment niet wetende wat er zou komen. Weken heb ik mij afgevraagd of die vakantie ooit doorgang kon en mocht vinden. En of ik mijn geld terug zou krijgen wanneer wij door Corona het eiland uiteindelijk niet mochten bezoeken. Toen Corona zich (tijdelijk) terugtrok kwam daar dan in juni de bevestiging; we konden het eiland bezoeken maar wel met een reservering van de boot en het verplicht dragen van mondkapjes aan boord en in de bus.
Schiermonnikoog, het eiland dat ons al jaren zoveel geeft. De natuur, de rust en de grote diversiteit aan landschappen. En net als elders is elke dag anders en levert dat op Schier soms mooie vergezichten op. De zee is daarin enorm aantrekkelijk en leidend. Zowel de Waddenzee als de Noordzee. Maar ook de prachtige natuur op het kleine eiland. In één woord; geweldig! De zeer brede stranden en de rust.
We kwamen maandagmiddag vroeg aan met prachtig weer. Een blauwe hemel en weinig wind. Een graadje of 22. De auto bleef achter in de garage te Lauwersoog. Kort daarna stond ik bij de terminal voor de overtocht per boot. En trok ik dat dekselse mondkapje aan. Zo ook mijn vrouw.
Op de boot was het een surrealistische gewaarwording. Mensen met mondkapjes, ik kon het voor de eerste keer aanschouwen. Sommigen droegen het kapje niet over de neus. Anderen dronken of aten de hele overtocht koffie of water. Zodat het mondkapje niet gedragen hoefde te worden. Ondanks dat de boot behoorlijk gevuld was met ook veel dagjesmensen was er nog plek om te zitten. De boot waarop je anders in 45 minuten iets kon kopen hing vol met plastic ‘wanden’ en iets te eten halen kan in Corona tijd niet. Wel kon je iets bestellen maar dan moest je wel aan een tafeltje zitten. Na wat over de dekken te hebben gelopen keerde ik terug bij mijn reisgezelschap, te weten Kitty en de twee honden. Haalde een kop koffie bij een help je zelf tap en wachtte op de aankomst die niet lang meer op zich zou laten wachten. Een prima weertje dus en toch maakte de kapitein of wie daar ook de aanleg verzorgde er een potje van. Het ging niet zo soepel in ieder geval. Toen MS ‘de Rottum’ eindelijk tot rust kwam mochten we van boord! Omdat wij niet met de bus mee zouden reizen naar het 4 km verderop gelegen dorp maakten wij geen haast. Wij hadden vóór de hele week fietsen gehuurd en zouden vanaf de aanlegsteiger een fietstocht naar het dorp maken. De honden konden in de ook gehuurde hondentrailer. Gekoppeld aan een elektrische fiets. Kitty reed met de trailer en honden. Mijn gehuurde fiets was ook elektrisch. Ik had echter de zorg over de bagage. Gelukkig draaiden de wieltjes van de trolley prima en kon ik met deze naast de fiets de meenemen. De rugzak met waardevolle inhoud hing over de rug. In het wegrijden uit de haven zagen wij de eerste zeehond. Het was alsof hij ons welkom heette. Toen ik het fototoestel aangezet had, was hij kopje onder gegaan. We hebben nog even gewacht maar meneer of mevrouw had het welletjes gevonden en kwam niet meer boven water.
Met de trolley dus naast mij en Kitty met honden achter mij met de fiets en aanhanger vertrokken wij naar het dorp Schiermonnikoog. Het bleek nog een hele opgave, maar eenmaal op het terras van de voor mij bekende Lizette en Harry van “de Koffiekajuit”, bestelde ik mijn eerste biertje en werd de vakantie echt aangevangen. Omdat Harry op dat moment elders was besloten wij later nog eens langs te komen en eerst ons appartement te gaan bezoeken.
Het was een ultiem vakantiegevoel. Wat ik niet wist was dat de dag erna nog veel mooiere foto’s van de zonsondergang zouden opleveren. Eigenlijk was ik na de eerste dag al tevreden maar omdat wij steeds tegen zonsondergang de honden uitlieten konden we dinsdagavond opnieuw genieten van een perfecte zonsondergang. Weer was er geen wolk aan de strakblauwe hemel en dus kon de koperen ploert met gemak de zee in zakken. Met dat verschil van de dag ervoor, dat de zon nog beter op de plaat werd vastgelegd. Ookal omdat er in het beeld verschillende objecten voorbij gleden of liepen.
De dag zelf was ook erg bijzonder geweest. Veel gefietst en opnieuw veel ontdekt. Het is heerlijk fietsen over de geweldig aangelegde paden.
Tegen de nacht lieten we de honden voor de laatste keer op de dag uit. Het is donker op het eiland! Alleen de vuurtoren brengt wat korte lichtbundels. Na 4 lichtstralen neemt ze even pauze. Het is juist tijdens deze enkele seconden van pauze een adembenemend gezicht wanneer je naar de sterrenhemel kijkt! De Melkweg is groots. Je blijft kijken. Een vallende ster zag ik ook nog.
De dagen erna deden niets onder voor de eerste dag, zij het dat het weer langzaam maar zeker iets minder werd. Ondanks dat het minder warm werd scheen de zon op woensdag en donderdag toch nog behoorlijk veel. Eén buitje viel er op woensdagmiddag, maar dat mocht eigenlijk geen naam hebben.
Het appartement was prima en gelegen op de eerste verdieping. Het enige minpuntje was dat we met slechte matrassen van doen hadden. Het maakte de vakantie er evenwel niets minder om. Elke dag buiten. Wandelend of fietsend. Foto’s maken, zo bijzonder mogelijk. Slechts bedoeld om het mooie eiland te doen geven waar het recht op heeft!
De week vloog voorbij. En voor ik het wist brachten wij een afscheidsbezoek aan Harry en Lizette. Harry maakte tijd voor ons. Dat was erg leuk! Zo konden we nog even praten over onze zaken. Zoals eerder in dit blog al eens vermeld is de ontbijtservice van Harry aanleiding geweest om het hier door mij ook op te starten. Op precies dezelfde wijze. Het maakt onze vriendschap dan ook bijzonder. Gelukkig houden wij tussen de bezoeken door via Facebook contact.
De vakantie is dus voorbij en dus moet ik er weer tegenaan.
Voordat ik op vakantie ging had ik zoals ik aan het begin schreef nog een presentatie van mijn foodtrailer. Een ideetje van mijn maatje Edwin Elfring die graag zijn podiumwagen onder de aandacht wilde brengen. En zo vroeg hij mij mee te doen met mijn foodtrailer die natuurlijk ook nog gloednieuw was. Een ieder koos een aantal genodigden, zodat het in deze Coronatijd nooit teveel zou zijn. Edwin zou zijn hele poduimwagen uitstallen en er muziek op spelen, terwijl ik zowel ijs zou scheppen als hotdogs zou bakken. In minivorm, dat dan wel.
ja! Ik had het naar de zin!
Reacties
Een reactie posten