2021-10. De mega order.
Nog immer begrijp ik niet waarom ik nu na 4 maanden geen hamburgers meer mag bakken op het Agathaplein. Nog steeds maalt het hoofd. En vooral omdat daar iemand voor verantwoordelijk is. En dat gevoel laat mij maar niet los. Vooral niet omdat ik ook daar een inmiddels vaste klantenkring had die het erg waardeerden dat ik er stond, gezelligheid bracht en daarnaast voor hen heerlijke hamburgers en hotdogs bereidde. En al die klanten laat ik nu, weliswaar buiten mijn schuld om, in de steek. Althans, zo ervaar ik dat! Ik verzeker u dat ik dit tot op de bodem zal uitzoeken. Gewoon omdat ik het raar vind dat Boa's vorige week, eind februari, langskwamen en ik er inmiddels al vanaf november 2020 stond. Dat is toch ook vreemd? En dus wil ik gewoon precies weten hoe het zit, zo gek is dat niet! Ik mis het werk, de gezelligheid en vooral mijn klanten. Het geheel voelt gewoon niet goed. Moet er ook steeds aan denken. Volgens de opdrachtgever stond ik op zijn terrein. Maar dan nog heb je een vergunning nodig. Ik wist niet beter of ik mocht daar staan. Zo is het mij altijd gezegd, zelfs toen vorige week vrijdag de Boa's mij ondervroegen ging ik zelf nog uit van een voor hen onmogelijke opgave mij te doen stoppen. Hoe anders liep het af.
vanmorgen vroeg na aflevering ontbijt
Foto's boven; Bornsche Maten
Afijn. Om nu het lopende proces niet verder te schaden wil ik er nu niet meer over kwijt.
Ik ben vorige week zaterdag maar gaan wandelen. Wat moest ik anders? Uiteindelijk kwam er daags na deze vervelende tijding een heel mooi verzoek binnen vanuit een bedrijf te Hengelo. Of ik in staat was 180 ontbijtjes te verzorgen. Mocht als Paaspakket samengesteld worden, zoals ook kerstpakketten worden gemaakt. Met dat verschil dat het pakket wel een ontbijtpakket moest worden. Nou is mijn ontbijtservice een onderdeel van mijn bedrijf en vanuit die discipline kon ik deze vraag wel begrijpen. Na een paar uren van overdenken had ik het beeld voor me en hapte ik toe. Antwoordde de contactpersoon in een bericht dat ik binnen een paar dagen met een voorstel zou komen.
De dagen welke volgden won ik veel informatie in en kon ik een, naar mijn idee, prima gevulde doos tonen aan de opdrachtgever.
Niet veel later ging opdrachtgever akkoord met het voorstel.
Een pracht van een opdracht, welke mijn ontbijtservice al vroeg in het jaar een directe impuls geeft. Het kan niet anders of op dat gebied gaan we dit jaar dus plussen. Bijna de helft van de totale omzet op ontbijtjes uit het jaar 2020 is met deze order al gemaakt. Daarnaast lopen de ontbijtmandjes opnieuw uitstekend en ben ik in deze eerste drie maanden, inclusiwf deze grote order al op 3/4 van de begrote omzet op ontbijtjes, die ik overigens op de behaalde omzet van 2020 heb gezet. Kortom; dat onderdeel gaat dit jaar opnieuw plussen. Goed nieuws dus!
Dan de uitvoerbaarheid. 180 ontbijtjes als pakketten klaarmaken is logistiek gezien een bijzonder zware opdracht. Op de eerste plaats bezit ik geen ruimte en op de tweede plaats is het wellicht ook verstandig dat ik het niet alleen doe. En dus heb ik hulp gevraagd van een collega ondernemer. Met die restrictie dat ik de verantwoordelijkheid draag maar dan uiteraard ook de regels bepaal. Bovendien, en dat vond ik minstens zo belangrijk, help ik nu hiermee ook een door Corona getroffen metgezel. Een win win situatie, wanneer je bedenkt dat zoiets nu ook andersom zou kunnen gebeuren. Of, wanneer hij iets anders voor mij heeft. De naam van deze ondernemer blijft bij mij. We hebben afgesproken daar geen mededelingen over te doen. Maar ik ben zeker blij met zijn hulp en ruimte. En voor zijn ruimte en werk krijgt hij betaald.
De opdracht is ook gelijk de grootste opdracht uit de geschiedenis van Frankys Food. Niet eerder moest ik zo diep in de buidel tasten om alles aan te kunnen schaffen. Het maakt mij wat nerveus, tenslotte lopen de normale zaken ook door en zal ik eind maart echt wel tijdelijke krapte kennen op mijn zakelijke rekening. We zitten tenslotte nog in het pré ijsseizoen. Toch hoop ik vanaf half maart weer met ijs de weg op te gaan zodat ik uiteindelijk net genoeg geld zal hebben om rond te komen. Ik ben nog klein, maar groei wel hard. En dat maakt dat ik nog niet helemaal klaar ben om dit soort uitgaven in deze periode van het jaar op te doen vangen. Maar optimisme viert hoogtij in de kop van uw ijscoman. Alles zal goedkomen. Opgeven of nee zeggen bestaat bijna niet in dit alsmaar malende hoofd.
En dat maakt dat ik moet gaan zorgen voor een nog grotere buffer. Ik ken mijn opdracht en ik weet wat ik daarvoor moet doen en ook wat ik ervoor moet laten. Zeker, nu mijn standplaats bij de Plus mij is ontnomen is dat nog zwaarder dan het al was. Ik hoop oprecht dat ik er weer kom te staan, maar dat ligt thans buiten mijn bereik. En heb ik nu gewoon te wachten op wat komen gaat op dat gebied.
Afgelopen dinsdag reed ik met ijs over het Woolde. De Woolder Es, de Bloemenbuurt en Dichtersbuurt werden aangedaan. Een normaal wat rustige route, waar ik meestal niet heel veel ijs verkoop. Een wijk met vooral veel ouderen. Maar ik ben een ijscoman voor iedereen en dus open ik ook op deze wijk. Maar hoe anders zou deze dag zijn. Die dinsdag draaide ik namelijk over dat deel een prima rit. Boven verwachting dus. De dag erna, woensdag, reed ik over de Bornsche Maten. Alhoewel er echt veel ijs werd gegeten en ik weer veel van mijn klantjes zag, bleef de omzet ietsje achter op mijn prognose. Dat had vooral te maken met de beschikbare tijd om te rijden. Bovendien werd het na 16.30 steeds kouder en wrrd ijsverkoop ook steeds moeilijker.
Ondanks dát, zag ik alleen maar blije mensen die mij vertelden dat ze blij waren dat ik er weer was. In de twee dagen van ijsverkoop had ik dus goed gedraaid. Helaas werd het weer na woensdag slechter en werd er niet meer gereden. En had ik dus mooi de tijd voor de mega order om het één en ander op een rijtje te krijgen.
Toen vrijdag het akkoord tot mij kwam was ik best trots. Ik had er dan ook veel voorwerk aan gehad. Inmiddels is alles bekend en kan ik vanaf morgen vol gas met deze order starten om zoveel mogelijk voor te bereiden. Op 1 april moet ik alle pakketten op het betreffende bedrijf afleveren (Neen, het is geen grap). Maar tijd hebben we nu wel genoeg. En wie weet wat hier nog meer uit voorkomt wanneer we dit zo goed mogelijk verwerken. Zoals geschreven eerder; het bedrijfje is volwassen geworden. We spreken dan ook niet meer van een bedrijfje.
Binnenkort verschijnt er weer een stukje redactioneel in het Hengelose weekblad. Van de week werd ik gevraagd om een aantal vragen te doen beantwoorden. Met die antwoorden gaan ze nu een stukje schrijven vermoed ik. Ik verwacht mijn aandeel nog in deze maand.
Goed, zo verlies je wat en zo win je wat! Maar verliezen doe ik niet graag en dus houd mij dit nog altijd bezig. Ik geef nooit op en dus nu ook niet. De onderste steen zal bovenkomen. Ik móet weten wat aan die ene beslissing om mij te doen stoppen op het Agathaplein ten grondslag ligt. Eerder rust ik niet. Tegelijkertijd hoop ik echter dat ik er niet achter kom. Want dan, dan zijn de rapen pas echt gaar!
Ik zeg, tot gauw, waar of wanneer dan ook. Zover ik nu kan kijken is mogelijk donderdag een dag om ijsjes te doen. Verder zie ik pas na half maart weer mogelijkheden. Ergens misschien wel prettig, kan ik mij eerst even met de megaorder bezighouden.
Tot volgende week!
Frank Boereboom.
Frankys Food
Hengelo
Reacties
Een reactie posten