1. Het begin

De vraag om al dan niet opnieuw met een  bedrijf te starten in de mobiele ijsverkoop is de vraag van nu ruim een half jaar geleden. Die vraag werd voornamelijk gesteld door mijn vrouw, alhoewel ik aanvankelijk ook nog wat sceptisch was. Hoe dat zo? Wel, eerder had ik ook een bedrijf dat in mobiele ijsverkopen deed. Je moet weten dat ik het ijs via een fiets ijskar bij de mensen thuis bracht en dat alleen op zondag van half maart tot  half oktober. Het was pure vermaak voor mij. Mensen die mij goed meenden te kennen zagen een totaal ander mens, eenmaal in mijn werk outfit. Uiteraard had ik een doelstelling: mensen vermaken middels de speciale manier van ijsverkoop en toch ook wat bijverdienen. Dit bedrijf heeft destijds in de jaren 2001 tot 2005 uitstekend gewerkt! Zo goed zelfs dat ik op een gegeven moment twee jongens in dienst had om ook twee ijskarren te laten rondrijden in bovendien twee verschillende wijken. Omdat ik in die tijd ook een winkel in delicatessen had kon ik zelf helaas niet meer rondrijden. Iets wat ik altijd graag deed. De winkel in delicatessen hield het niet lang vol door de tegenvallende resultaten. De deur ervan werd al na een jaar voorgoed gesloten. En met het stopzetten van die winkel stopte ook abrupt en zonder enige mededeling van mij aan mijn vaste afnemers van ijs, de mobiele ijsverkopen. Dat,  beste mensen, dat heeft mij al die "ijsvrije" jaren behoorlijk dwars gezeten. Jarenlang bleef dit aan mij knagen! Ik zou wanneer ik de kans nog eens kreeg een keertje mijn oude route rijden. Koste wat het koste!

We schrijven nu dus begin oktober 2013. De vraag werd dus een half jaar geleden gesteld. Ga ik die grote wens om ooit nog eens met ijs te gaan venten nog omzetten in een nieuwe kans? Of blijf ik vastzitten in mijn uitdrukkelijke wens nog fatsoenlijk afscheid te nemen van wat eens mijn hobby was? Die vraag moest hoe dan ook worden beantwoord. 

Uiteraard stond mijn vrouw niet te trappelen van enthousiasme!  De zondagen zijn nu eenmaal onze familie dagen. Iedereen is dan normaliter thuis. Zondag werken betekent een streep door de familiare aangelegenheden. Een door ijsverkopen gescheiden, familie. Net als toen. Maar toen was het een onderdeel van een groter geheel. Nu is alles anders. 

En toch is mijn wens dit ooit nog eens te mogen doen zo verschrikkelijk groot dat mijn lieve vrouw ook wel begrijpt dat het waarschijnlijk niet anders kan en dus stemt ze er uiteindelijk in mee de ijsverkopen een nieuw leven in te blazen. En dus begin ik vol goede moed aan een nieuw avontuur.

Het onderzoek dat ik aanvang betreft in eerste instantie de mogelijkheid om weer net als eerder met een bruikleen trapcarrier (Lees; ijskar) te kunnen rijden. Juist omdat mijn leven niet altijd op rolletjes heeft gelopen moet ik dus slim handelen. Financieel is er weinig mogelijk. Een "leen trapcarrier" zou de oplossing moeten bieden. En wanneer ik die trapcarrier in bruikleen heb zullen de ijsverkopen slechts de zater- en zondagen of in een enkel geval een partijtje of feest binnen de regio betreffen. Tenslotte werk ik gewoon in loondienst en zal ik ook daarin mijn werk goed moeten blijven uitoefenen. Het weekend is dus voor de ijsverkoop.  Maandag tot en met vrijdag voor het werk bij mijn huidige werkgever.

Uiteindelijk stuitte het onderzoek naar een mogelijke haalbaarheid van dit project niet lang na de uitgesproken wens om weer actief te zijn als ijscoman, onverwachts toch nog op grote problemen; 

De trapcarrier welke ik graag in bruikleen wilde hebben, om zo de kosten van de opstart zo laag mogelijk te houden, was er niet meer. Reed ik vroeger op een kar welke mij beschikbaar werd gesteld door Nestlé (producent ijs),  nu deed dit bedrijf niets meer in deze markt! Maar ook andere grote ijsproducenten doen niets meer in die markt. En dus blijft nu slechts een kar kopen over. En meestal ook nog eens tegen behoorlijke prijzen!  Een behoorlijke tegenslag voor mij. Maar positief als ik ben ga ik door op de reeds ingeslagen weg. Het zal er hoe dan ook van komen!

Ik speur dezer dagen het internet af op zoek naar een mooie ijskar. Uiteindelijk valt mijn oog op een in België te koop staande ijskar. Na een aantal telefoongesprekken ben ik eruit. Wanneer ik op terugreis van mijn vakantie uit Frankrijk over België moet,  neem ik in overleg met mijn gezin een omweg. Nadat ik de ijskar heb bewonderd zeg ik de verkopende partij toe dat ik hem overneem en de kar binnen een paar weken kom ophalen.

Op 2 november 2013 haal ik de fiets ijskar op in België. Het is werkelijk waar een prachtig exemplaar dat wel opgeknapt dient te worden. Maar het posivitisme wat zo nadrukkelijk in mij huist maakt mij blij met mijn aankoop die overigens niet veel geld kostte. Zeker niet wanneer we in aanmerking nemen dat de bakfiets (onderstel) enigszins antiek is (1985).

Nadat ik de fietskar op zijn tijdelijke basis in Goor heb afgeleverd begin ik met een deadline waarop ik systematisch mijn nieuwe bedrijf het leven inblaas.

Wordt vervolgd.......

Frank Boereboom