2018-25. Even wat rust!

Tja. Het was vooral in mei en begin juni dat ik mij de schompes werkte. Eerst gewoon 40 uur bij de baas om vervolgens per dag gemiddeld zo'n 5 uur  extra met ijs bezig te zijn. En dat niet 5 dagen; neen.... 7 dagen! En dan heb ik nog geen tijd gerekend voor de administratie en vooral de ontbijtservice. Kortom; het werd tijd voor een wat behoudender schema. Gelukkig was het weer er deze week ook naar. En kon ik met een gerust hart wat meer tijd voor mijzelf inruimen. Keek ik soms wat voetbal en reed ik soms met ijs door de wijk of had ik op weer een ander moment een ijsafspraak. Maandag reed ik niet. Ik zat er helemaal doorheen. De ontbijtjes, een dag ervoor hadden mij vroeg uit bed doen komen en nu juist dat had mij zo opgebroken. De bekende druppel. Afijn, vandaag heb ik sinds lang weer eens op zaterdag mogen uitslapen.

Ik voel me na een week met wat meer rust (alleen op dinsdag, woensdag en donderdag reed ik met ijs), weer prima! Klaar voor weer een lange periode van uitstekend weer. We gaan er weer volop tegenaan. Op deze zaterdag is de drukste periode van het seizoen dan eindelijk begonnen. Vandaag was ik bij sv Juliana op een jeugdkamp. En morgen ben ik weer bij ATC. Volgend weekend zit ik overigens bij Wilhelminaschool.  En zo kom ik nog eens bij wat voetbalclubs. Volgend weekend moeten mijn jongens zelfs bijspringen want anders kan ik het allemaal niet belopen. Zaterdag heb ik 4 afspraken. En dat is er wat tijd betreft 1 teveel en dus gaat Joeri er eentje overnemen. Samen met mijn andere zoon Nickey. De rest doe ik dan zelf wel. Ook die zondag zijn er nog afspraken. Maar dat is dan al een stuk minder. De weekenden erna overigens, is het wederom spitsroeden lopen.

Doordeweeks zal ik weer als normaal door de wijken rijden. Er zijn voor de komende week in ieder geval geen afspraken.

Vandaag was ik dus bij sv Juliana tijdens hun jeugdkamp. Er waren veel kinderen en ook wat ouders als begeleiders. Ik schepte daar voor iedereen een ijsje en een enkeling zag ik later zo genieten van wat zon en het even daarvoor gescoorde ijsje! Een mooier beeld kan ik niet tonen (zie foto). Nadat ik de opdracht had voltooid reed ik als beloofd naar Roershoek om daar mijn gezicht eens te laten zien. Ik heb werkelijk veel plezier gehad aldaar. Meer verkocht dan verwacht. En ook vele leuke gesprekken gevoerd. Met mensen die mij nog nooit hadden gezien. Noch in hun straat, noch in de stad of waar dan ook. Onder hen ééntje die niet uit Twente afkomstig was. Haar tongval verrade dat ze uit Rotterdam afkomstig moest zijn. Meteen pikte ik haar accent over en begon op zijn Rotjeknors mee te lullen. Ze vroeg meteen of ik er ook vandaan kwam haha. "Nee hoor, ik kom uit een heel andere omgeving". We wisselden nog wat informatie uit en na het scheppen van haar ijsje zei ik haar gedag. Het was al te laat toen ik ineens besefte dat ik nog langs een verjaardagsfeestje wilde met de ijskar. En dus trapte ik het gaspedaal van de Snor bijna door de bodem en reed met de hoogst mogelijke snelheid naar het centrum van de stad. Ondanks dat ik 15 minuten te laat aankwam (op een feest waarvoor ik in principe geen afspraak had gemaakt) werd mijn aankomst met veel plezier ontvangen. En waren de aanwezige kinderen blij! Blijft zo leuk om die kinderen zo verschrikkelijk blij te zien. Heerlijk!!

Het mag dan niet altijd veel opleveren, echter, wanneer zo'n feestje op mijn route ligt of wanneer ik er iets voor moet omrijden...so what? Je maakt mensen blij. En wat is er overigens mis met laagdrempeligheid? Ik wil graag voor iedereen ijs kunnen scheppen. Wanneer ik er kilometers voor moet omrijden is het uiteraard een ander verhaal.

De aanvragen vliegen mij trouwens om de, inderdaad, grote oren. Ik had veel meer uit dit jaar kunnen halen maar ik heb een baan. En dus moet ik veel afzeggen. Overigens vind IK dat logisch. Maar ik heb soms het idee dat sommige mensen dat niet begrijpen. Werk gaat altijd voor. En dus ben ik blij dat ik een stop voor doordeweekse  ijsopdrachten heb ingelast. Nee is nee. En gaan er op doordeweekse dagen na de reeds gemaakte afspraken geen uren meer worden besteed aan opdrachten aan ijs. Punt! Ik wil namelijk ook nog met mijn gezin op vakantie kunnen. Dat is mij veel, zo niet alles, waard!

Het seizoen is halverwege. De langste dag zit er alweer op. Er komen nog mooie dagen aan. En ik ga mijn best doen om ook de tweede helft van het seizoen goed te draaien en zoveel mogelijk blije gezichten te maken danwel te zien.  En vooral te genieten. Genieten van een o zo mooi vak.

Tot volgende week! Of wellicht eerder op 1 der routes!

Frank Boereboom
Frankys-Food
Hengelo