2020-28. Het eerste halfjaar FF

Net voor het eggie begonnen. Het kon  niet anders. Ontslag gekregen om financiële redenen en dus solliciteren. Ik schreef net als een paar jaar geleden veel brieven, maar net als de vorige keer was ik kennelijk te oud. Niemand zat op een 50 plusser te wachten. Maar ik heb wel geschreven en ben zelfs een paar keer op bezoek geweest om te praten. Maar daar bleef het dan ook bij. Terwijl ik niet veel vroeg werd ik al gauw te duur gevonden. Bedrijven zoeken 18 jarigen, met dotten ervaring en een kennis die nergens voor nodig is. Tegelijkertijd schepen ze die nieuwbakken medewerker op met veel verantwoordelijkheden en geven ze hem een salaris dat weinig voorstelt. 

Maar gelukkig was daar naast het solliciteren nog altijd mijn zorgvuldig opgebouwde Frankys-Food. En ik wist dat, wanneer ik geen werk zou vinden (lees: door te oud te zijn geen werk krijgen en dus weldegelijk  gediscrimineerd worden) ik het met Frankys Food moest gaan zien te redden. Eerstens was het nog pure hobby geweest, naast een 40 urige baan. Draaide ik moeiteloos en zelfs op de fiets-ijskar mijn rondjes. Dit altijd direct na mijn werk. Weliswaar in het beginjaar 2014 slechts op zater- en zondags. Later kwam daar de woensdag- en nog weer later de vrijdagavond bij. Het 'gewone' werk bleef ook bestaan. Tot eind 2015. Toen mijn eerste Twentse werkgever failliet ging en ik vervolgens alles op het ijsgebeuren gooide. Omdat mijn bekendheid nog niet zo groot was en ik ook niet wilde dat mijn gezin zonder centen kwam te zitten nam ik weer werk aan. Maar bleef wel ijsrijden. Ook hier kwam er dus om financiële redenen een eind aan het werk in loondienst en gooide ik het andermaal op 100 procent ondernemerschap met slechts het ijs, de ontbijtjes en de crêpes. 

Nu 2020 halverwege is kan ik voorzichtig de balans opmaken na een bevlogen eerste helft van dit jaar. Corona deed mij pijn, veel pijn. Ik dacht nog: na alle ellende nog steeds niet verlost van nog meer ellende. Er was slechts één verschil. Nu overkwam het veel meer mensen. Hoewel de Corona pijn deed was het gelukkig niet fysiek. Ik heb de verhalen van zieken gelezen, ik ben blij dat het vooralsnog mijn huisje is voorbijgegaan. Maar op het gebied van mijn zojuist 100 procent gestarte onderneminkje heeft het weldegelijk sporen achtergelaten. Het zeer kleine bedrijfje met maar 1 man in dienst; ikzelf zij de gek, kon overleven omdat ik van u veel ontbijtjes mocht bezorgen voor uw dierbaren in de Lock down. Daarnaast had ik net voor de coronacrisis via Qredits geld ontvangen als lening voor aanschaf van een foodtrailer. Het geld dat dus voor de trailer was bedoeld werd daarmee ineens geld om rekeningen (vaste lasten) te betalen omdat er geen enkele inkomsten uit ijs waren. Daarmee verdween een groot gedeelte van dat geld van Qredits als sneeuw voor de zon. Omdat ik wist dat ergens halverwege mei de nieuwe foodtrailer (welke overigens gekocht en besteld werd in niet coronatijd teneinde dit jaar evenementen af te kunnen gaan) gereed gemeld zou worden, moest het aan vaste lasten opgemaakte geld er wel weer op tijd zijn. Gelukkig mocht ik eind april de weg weer op en nadat er begin mei vele verkooprecords sneuvelden wist ik dat ik op tijd het opgemaakte geld weer aangevuld zou hebben. Al met al was het wel een "kantje boord" aflevering geweest. Nachten lag ik er van wakker. Want wanneer het geld er niet zou zijn geweest kon ik de foodtrailer ook niet ophalen. Maar ik hengelde dus op tijd al het benodigde geld met de ijsverkoop binnen. En haalde halverwege mei, na betaling, de foodtrailer op. Ook zocht ik in Coronatijd naar hulp. Financiële hulp om precies te zijn. Een schreeuw aan het Rijk gericht om financiële hulp te krijgen via de bekende TOGS-regeling werd niet 'gehoord' en dus kreeg ik niet de steun waarop ik vond dat ik recht had. 

Het bedrijf draaide ondertussen, aangevoerd door een zeer goed beseffende wat te doen eigenaar, flink door en haalde goede omzetten die tot in Enschede werden gehoord. Ijscomannen uit het 'Buitenland' kwamen naar Hengelo en gingen op mijn routes rijden. Alsof er in hun plaats geen ijseters leven. Ze kwamen, zover ik begrepen heb, bedrogen uit. Veel van mijn klanten negeerden ze. Maar het geeft aan dat ik het goed deed. Vervelend was wel dat tijdens een gesprek met één van hen de dreigementen niet van de lucht bleven. Ik belde daarop met de gemeente en vertelde hen over hun dreigement. De medewerkster van de gemeente vroeg mij rustig te blijven, maar geloof mij wanneer ik zeg dat ik er helemaal niets op uit heb gedaan of zou hebben gedaan. Ze doen maar, het laat mij koud. Mijn moeder zei altijd: eerlijkheid duurt het langst! En daarom liet ik het erbij. Ze waren, zover ik begreep, gisteren ook al op de Bornsche Maten. Daar waar ik ook altijd rijd. Ik hoorde dat van klanten aldaar. Met een prijs per bol van maarliefst € 1,50(!). Snelle jongens noem ik dat! 

Afijn, de Corona en concurrentie hebben mij er nochtans niet onder gekregen.  Sterker nog; het eerste halfjaar was prima, zeker wanneer je de cijfers gaat ontleden. Vergeet daarbij niet dat ik 5 prachtige en vreselijk zonnige werkweken niet gedraaid heb vanwege staking bedrijfsactiviteiten op ijsgebied ivm risico verspreiding Corona. Die bewuste weken hadden mij veel geld kunnen opleveren. Tel die (zekere) niet gemaakte omzet erbij op en ik had nu een top halfjaar. Nu is het een omzet die natuurlijk door die gedwongen stilstand niet past in mijn in 2019 geprognotiseerde begroting maar wel één die gezien diezelfde problemen echt niet verkeerd is. Doe daar nog eens een halfjaar bij waarin ik hopelijk langer kan doorgaan (ook met de nieuwe en andere activiteiten erbij) en ik kan nog best een eind komen. De hotdogs moeten het straks gaan doen. Net als de ontbijtjes en crêpes. Dàt wanneer het ijsseizoen echt voorbij is.

Maar zover is het dus nog niet.

Ondertussen is de trailer alweer 4x officieel ingezet en ben ik zeer enthousiast. Ik werk er graag mee. Op ijsgebied en de crêpes (beide reeds geprobeerd) gaat het prima. Moet nog wel wennen aan verschillende zaken. De "Rooie" (bestelbus) heeft totaal geen moeite om de trailer te trekken.

Nog wel moet er een gasleiding worden geplaatst om later te kunnen bakken op gas, wat dan ook! Denk daarbij in ieder geval aan de hotdogs, maar bijvoorbeeld ook aan hamburgers. Het kan allemaal. Zelfs friet zou kunnen straks! Hij wordt daarmee steeds multifunctioneler. Een goede investering derhalve! Voorlopig houd ik het nog bij de hotdogs, de crêpes en vooral het ijs.

Komende week (maandag) wordt de foodtrailer bestikkerd. Ben heel erg benieuwd. Het ontwerp is opnieuw van Danny Hof. Mijn, zolangzamerhand, vaste kracht in de uitstraling van mijn bedrijf. En Robin Frongink van BAM die het fysieke deel, het bestikkeren ( na de Snor en de Rooie) ook nu weer zal verrichten, waarmee ik opnieuw iemand noem waarmee ik graag samenwerk. 

Het eerste half jaar zit er dus op. Nu langzaam maar zeker de ijsbehoefte weer gaat minderen (altijd in het tweede gedeelte) zal ik nog voldoende dagen hebben om geld te verdienen. Er moet nog wel wat binnengehaald worden om veilig de winter door te komen. Dit is toch wel het allerbelangrijkste punt voor mij. En dus na de komende twee weken gaan we er weer keihard tegenaan. 

De komende twee weken staan in het teken van af en toe wat uitproberen. In ieder geval zal ik niet te ver van huis werken. Of het zal met de foodtrailer zijn. Naast de bestikkering komt deze week mogelijk ook de gasaansluiting in de foodtrailer rond. En dan zijn we op het gebied van het beschikbare materieel echt klaar voor de tweede helft van dit jaar. En kunnen we nog leuke dingen gaan meemaken. 

Corona is nog altijd onder ons. En mensen, we mogen niet vergeten dat we met deze ziekte opgescheept zitten, zolang er geen medicijn is. Ik persoonlijk vind dit echt bedreigend. Mensen die alle opgelegde maatregelen niet in acht nemen spelen dan ook met uw gezondheid, met de gezondheid van mijn kinderen, vrouw en met mijn gezondheid. Daarnaast spelen ze met het voortbestaan van mijn voorzichtig opgezette bedrijf. 

Vorige week schreef ik al dat Minister President een fout heeft gemaakt met het toestaan van vakanties in het buitenland. Nu ik in de kranten lees dat verschillende vakantiegangers uit verschillende landen op hun vakantieadres, alle regels aan hun laars lappen vrees ik ondertussen het ergste!

Laten we hopen dat ik ongelijk ga krijgen!

Tot volgende week!

Frank Boereboom 

Frankys Food. 

Hengelo