2021-11 Ongewenste Rust!

Het is half maart en ik heb eigenlijk, buiten ontbijtjes om, welke vooral in het weekend bezorgd moeten worden, vrijwel niets te doen. Natuurlijk heb ik werk aan die grote order, die laatst met succes werd binnengehaald, en welke voor Pasen moet worden afgeleverd. Maar de week, zoals deze nu verloopt, duurt mij te lang. En dat zegt genoeg. De bankrekening begint haar kritieke punt te benaderen en het verkopen van ijs lijkt erg ver weg. Er is geen weerapp op mijn telefoon die melding doet van een nieuwe periode van mooi weer. De vroege start lijkt daarmee alweer tenietgedaan. 

De plaats en het werk op het Agathaplein gaf mij in ieder geval nog een beetje het gevoel iets te kunnen betekenen. En daarnaast ook iets te kunnen verdienen. Het was ondanks de vele uren werk een omzet waarbij je vraagtekens kon zetten, maar beter iets dan niets! Ik kon er in ieder geval mijn vaste lasten van betalen.

Het zette mij vorige week aan het denken. En schreef een paar brieven. De eerste twee brieven waren gericht aan bedrijven die personeel zochten. Ja inderdaad; ik heb weer gesolliciteerd! Iets dat ik liever niet doe. Omdat ik met mijn bedrijf gewoon geld genoeg kan verdienen. Maar de huidige situatie, het verlies van de plek op het Agathaplein en het voorlopig tegenvallende weer vraagt erom. En bij 1 bedrijf mag en kan ik wat bijverdienen door ritten te rijden voor dat bedrijf. Ik mag hier zelf uitmaken of ik de bewuste dag voor hun ga rijden of voor mijzelf ga werken. Met andere woorden; ik zit in een pool van chauffeurs. Het andere bedrijf moet nog reageren.

Een laatste brief schreef ik diezelfde dag nog aan B&W te Hengelo. 

Zoals u al eerder uit mijn blog heeft kunnen vernemen heb ik in deze Corona tijd nog nooit één cent steun gekregen. Om verschillende redenen. Dat ik het daar niet mee eens ben weet u ook. Maar ook heb ik geschreven, vaak genoeg zelfs, dat ik mijzelf wel zal redden. En dat ze dat geld dan maar beter aan bedrijven kunnen schenken die het zoveel harder dan mij nodig hebben en dus ook beter kunnen gebruiken. 

Wanneer ik met de ijskar op straat ben draait het bedrijf altijd goed. Dát, en de ontbijtjes maken dat ik goed kan rondkomen. Ik heb vorig jaar gelukkig goed gespaard. En nu kan ik daarom uit die opgebouwde reserves putten. Maar ik had er daarnaast wel op gerekend dat ik dan op het Agathaplein kon blijven staan om in ieder geval dat geld te kunnen verdienen om mijn vaste lasten te kunnen betalen. Nu deze plaats mij is ontnomen gaat het erg hard met de afname van de opgebouwde reserves. 

Vandaar dus mijn sollicitaties. Een pure ontsnappingspoging. Om maar uit de ellende te blijven. Bovendien bleek deze maand maar weer hoe afhankelijk ik ben van het weer. Nog altijd geen ijsje verkocht deze maand. 

Aan B&W stelde ik daarom de vraag wat ik nu toch moest doen, nu mij het plaatsje op het Agathaplein was ontnomen. En ik van het Rijk opnieuw  geen enkele cent ondersteuning hoef te verwachten bij de nieuwe serie van financiële steunmaatregelen, simpelweg omdat ik opnieuw tussen wal en schip val.

En daarnaast stelde ik B&W de vraag wat ik nu als ijscoman waard ben voor de gemeente. Daarme bedoelde ik niet dat ik iets wilde afdwingen in de vorm van steun in de vorm van geld of iets dergelijks. Ik probeerde met die vraag namelijk alleen maar uit te leggen dat ik nu noodgedwongen moet solliciteren. En wanneer ik daarmee een baan aanneem, ik dan niet meer zoveel ijscoman kan zijn voor Hengelo. En of dat dan de bedoeling moest zijn?

Uiteraard schreef ik de brief met de grootst mogelijke moeite. Voelde me ermee ineens een heel kwetsbaar persoon. Het op de knop verzenden drukken, duurde dan ook erg lang. Toch deed ik het!

Niet veel later kreeg ik respons. Dat ging erg snel. Zonder over de inhoud van die telefoontjes te spreken, bleek wel dat men mijn bezorgdheid deelden. Er zijn inmiddels wat gesprekken geweest. En ik ben blij dat men begrepen heeft wat mij zo heeft dwarsgezeten en nog zit. Dit wordt mogelijk snel vervolgd. Nu wil ik er nog niks over zeggen.

Wat ik vooral kwijt wil is dat ik mijn bedrijf nooit zal opgeven. Ik zal altijd blijven vechten, u altijd ontbijtjes blijven verzorgen, of ijsjes verkopen, of wat dan ook. En ik blijf onverminderd positief naar de komende tijd toe. Momenteel heb ik slechts mooi weer nodig. En het liefst een plekje om hamburgers te verkopen. Tot dát moment moet ik vooral voorzichtig opereren met dat wat ik nog heb. En ik zeg u; ik ga het redden hoor. Dat weet ik zeker. Maar het gaat al met al wel een close call worden. Ik heb er wel meer dan eens van wakker van gelegen. 

Komende week, of de week erop, komt er een stuk in het Hengelose weekblad te staan over uw ijscoman. Een komkommertijd stukje. Ik vind het niet erg. Ik vul graag kranten en andere media. Ook wanneer het juist hen goed uitkomt. Het helpt mijm bedrijf alleen maar  bekender en bekender te maken. Altijd goed voor de business dus. 

Met betrekking tot de mega order kan ik melden dat alles voorspoedig verloopt. Ik ben ervan overtuigd dat het een pracht van een Paaspakket zal worden. En met de tijd welke ik nog heb te gaan, zeker met dit huidige weertype, kan ik al veel afwerken. 

Binnenkort kom ik bovendien mogelijk met iets nieuws. Een super leuk idee, van opnieuw uit de koker van mijn vrouw, dat voor een paar collega ondernemers van mij en uiteraard mijzelf best leuk kan zijn. Ik schreef al, mogelijk, omdat ik het eerst in alle stilte wil uitwerken. De collega ondernemers zullen eerdaags een telefoontje kunnen verwachten. 

Ook binnenkort de aankondiging van het vorig jaar met succes gelanceerde mini evenement  "het Verstopte Ontbijtje". We wachten ook in dit geval nog op beter weer. Het zal ergens in april plaatsvinden. 

Ook met KiNDERDAG verwacht ik binnenkort te kunnen starten. Omdat Corona nog immer onder ons is, maar daarentegen de vaccinaties in volle gang zijn en mogelijk rond juli zijn afgerond kan ik mijn evenement dat altijd in september plaatsvindt weer gaan opstarten. Komende week ga ik er al mee starten. Kinderen hebben juist nu wat plezier nodig en dus moeten we in korte tijd veel uit de kast halen. Maar mijn KiNDERDAG organisatie is een geweldige organisatie en dus durf ik er voor te gaan. 

Nu de wethouders mijn brief hebben gelezen en bovendien op verschillende manieren hebben gereageerd heb ik het vertrouwen dat het op één of andere manier goed gaat komen. De ernst van mijn brief is kennelijk goed overgekomen. 

Aan mij om nu nog even de broekriem aan te halen, de grote order te verwerken, om vervolgens de ijskar weer in te mogen zetten om de bankrekening weer aan te kunnen vullen. 

Dat ik op mooi weer wacht moge duidelijk zijn. De eerste mogelijkheden daartoe zie ik overigens pas na maart of heel misschien nog in die laatste week van maart. 

Ik wens u allen ondertussen veel gezondheid toe. Pas goed op uzelf en uw naasten.

Ik hoop u weer snel tegen te komen, waar of wanneer dan ook.

Tot volgende week!

Frank Boereboom 

Frankys Food 

Hengelo