42. Het afscheid is gepland!

Het is over. Het is voorbij! De ijsjes zijn verkocht. De klanten en dus de mensen zijn kennelijk met andere zaken bezig. De behoefte aan ijs is er niet meer. De herfst heeft stilaan zijn intrede gedaan, alhoewel het nog geen slecht weer is geweest deze afgelopen week. Nog één weekend en dan is het dus echt klaar! En in dat ene weekend neem ik afscheid van twee wijken en haar bewoners. In de Berflo Es aanstaande zaterdag draai ik bovendien nog een straatfeest. De zondag erop neem ik eerder dan verwacht afscheid van de mensen op het tuindorp. Ik ben tevreden, maar ook moe. De bel kun je inmiddels ook al minder horen, want het lawaai ervan heeft niet meer dat bereik van eerder in het seizoen. Ik voel ook opluchting. Het was zwaar en nu kan de rust eindelijk op  gang gaan komen. Over drie weken ga ik eindelijk eens op vakantie. Ook een heerlijk vooruitzicht.

Afgelopen week nam ik op woensdag met fantastisch nazomerweer al afscheid van de Bloemenbuurt. Deze wijk heeft mij enorm verrast. Hier wonen veel kinderen en daardoor was de route op deze wijk zeer succesvol te noemen. Ook was de route altijd constant. Nooit was er een duidelijke teleurstelling. De mensen in deze kleine wijk waren erg vriendelijk en sommigen zelfs bijzonder vriendelijk. Wat mij enorm is opgevallen binnen deze wijk is dat haar bewoners geweldig met elkaar omgaan. Een heus compliment waard! De wijk heeft een bijzondere belangstelling van mij. Ik kom er graag! Volgend seizoen zal ik hier zeker terugkeren! Ook in de frequentie zoals die er dit jaar was; wekelijks! Dat verdient deze wijk. Ik wil dan ook de mensen van de Bloemenbuurt hartelijk bedanken voor hun vertrouwen in mijn bedrijfje. Ik spreek de hoop uit dat ik volgend seizoen weer tevreden mag terugkijken op een nieuw seizoen Bloemenbuurt.

Eerder was ik al gestopt met de twee wekelijkse ritten op de Nijverheid. Deze wijk kenmerkte zich vooral door de lengte van de rit. Net als de rit op de Berflo Es is dit een zware wijk voor wat betreft de ye rijden kilometers. Veel meters fietsen kostte mij veel kracht. Toch heb ik ook hier goede dagen meegemaakt. Helaas ook mindere. De mensen binnen deze wijk zijn immer vriendelijk geweest. Het is een wijk met vele verschillende culturen en ook gedachten. Sommigen begrepen de ijscoman met zijn luide bel niet en dan wekte de bel soms wat onbegrip, maar gelukkig overheerste toch de vrolijkheid die de ijskar opwekte. Veel mensen zagen in de ijskar en de ijscoman een stukje uit hun verleden. Het is ook binnen deze wijk dat ik daarom veel werd gefotografeerd of zelfs gefilmd. De mensen zijn ook hier vriendelijk voor mij geweest. Ik vind ook dat hier redelijk veel kinderen wonen. Echter, er zijn ook stukken van de route waar niets of bijna niets verkocht werd. Volgend jaar kom ik zeker weer terug, maar zal ik wel mijn route op dat laatste gegeven aanpassen. Kortom, de route zal korter en succesvoller worden. Ook in deze wijk waren er vaste klanten die ik bij deze graag wil bedanken!

Volgende week neem ik dus zoals gezegd afscheid van nog de laatste twee wijken voor wat betreft dit seizoen. Ik hoop volgende week ook voor deze wijken nog met een gepaste samenvatting te komen. In ieder geval zie ik op dit moment nog geen redenen om hierin volgend jaar iets te veranderen. Afijn, daar kom ik volgende week nog op terug.

Vandaag reed ik een verloren rit op ons tuindorp. Ik had het natuurlijk al verwacht met de kermis in het centrum. Maar toch had ik nog hoop op een redelijke dag. Toen de wind ging blazen alsof plotsklaps de herfst moest beginnen en bovendien de verwachtte rust op het tuindorp zo erg werd, besloot ik halverwege tot staking van de rit. Ik vind het beslist niet erg om rond te rijden, maar dan wil ik wel mensen ontmoeten. En ging dat in het begin nog redelijk, later werd het mijnsinziens toch echt te rustig. En zo trapte ik mijn fietskar gevuld met haast onaangebroken ijs terug naar de basis.
Aldaar werd de kar leeggehaald en staat de kist voor het eerst in 15(!) weken weer eens te ontdooien, zodat ie voor zijn laatste ritten, volgend weekend, weer eens ijsvrij kan zijn. Door het steeds invriezen, na de gemaakte ritten, groeide de ijslaag steeds meer tot een lastig obstakel binnen de vrieskist. Het ontdooien is aangevangen en zal zeker een paar dagen gaan duren, zo koud als de bak is.

Mijn seizoen zit er dus bijna op. Een mooi seizoen, dat moet gezegd. Ik zal het vreselijk gaan missen.
Gelukkig heb ik nog één weekend om te genieten! Vanaf dat weekend gaan we terugkijken en evalueren om volgend jaar goed en zelfs beter terug te komen.

Tot volgende week
Frank Boereboom