60. De dagen lengen

Het is vandaag 25 januari 2015 en ik ben verlaat. Te laat om mijn blog te schrijven, af te maken en te publiceren. Dat ik te laat ben had alles te maken met het drukke weekend en alle van te voren gemaakte afspraken. Nu is het zondagavond laat. En ja, dan ga ik het niet meer redden. Althans niet op tijd!

Van de week ben ik op de poli van de KNO arts geweest voor een ingreep. Een noodzakelijke ingreep want zo bleek; mijn trommelvlies in mijn goede linkeroor stond zo krom als een hoepel. Dat kwam vanwege de drukverschillen in en buiten het oor. Maandenlang loop ik met een verkoudheid die te groot is geweest voor mijn gevoelige middenoren. Verkoudheid is slecht voor mij. Blijft dit beperkt tot een paar weken, dan red ik mij meestentijds wel. Nu was de verkoudheid al maanden daar. Niet goed dus. En dus besloot de KNO arts in te grijpen. En dat deed hij door mijn trommelvlies in mijn linkeroor door te prikken. Een bijna ongevoelige minioperatie. Maar na deze ingreep had ik gehoopt dat een ook alweer maandenlange brom in mijn linkeroor tot het verleden zou behoren. En nadat de arts klaar was met zijn minioperatie bleek het gebrom er nog altijd te zijn. En dat betekende dat aan alle twijfels dat het gebrom hoordde bij de verkoudheid een resoluut einde kwam en de vaststelling  gemaakt kon worden dat ik een nieuwe vorm van Tinnitus erbij had. Tinnitus is een aandoening waarbij er geluiden waargenomen worden die er eigenlijk niet zijn. Ik had dit reeds in mijn slechte rechteroor, maar nu dus ook in mijn linkeroor. En dat was een heuze tegenvaller. Ik begrijp dat er niets aan te doen valt en dat ik ermee moet leren leven. Maar wanneer je ervan uitging dat het gebrom met de minioperatie zou zijn weggenomen, valt dit toch wel zwaar. Goed, het is niet anders. Een nieuw gehoorapparaatje zal wellicht het gebrom doen afnemen en in het meest gunstige geval wegnemen. Wordt vervolgd. In ieder geval zullen mijn werkzaamheden, zowel in loondienst als op de ijskar er niet onder mogen lijden. Daar zal ik mijn uiterste best voor gaan doen!

De week stond dus in het teken van mijn bezoek aan de kno arts. Maar ook viel mij op dat de dagen inmiddels zichtbaar aan het lengen zijn. Kortom, de lente zal niet lang meer op zich laten wachten. Er zullen nog behoorlijk wat voorbereidingen moeten worden getroffen voordat het maart is. Maar na deze week gaat het gas er op. Februari zal ik alle punten op de i krijgen. In die maand ga ik trouwens ook weer naar de voorjaarsbeurs te Assen. Daar heb ik alweer een uitnodiging voor mogen ontvangen. Met mijn broer, die zoals u wellicht weet eigenaar is van familierestaurant Cherry, heb ik kunnen overleggen dat ik wat reclame mag maken in zijn zaak. Tenslotte komen hier veel potentiële klanten voor mijn ijsbedrijf. Een foto met wat bedrijfsgegevens zullen daar op de televisie worden getoond. Altijd handig. Ook gaan mijn broer en ik binnenkort met elkaar om de tafel om de stichting vernoemd naar ons moeder, het levenslicht te laten zien. Deze stichting, door beider ondernemingen "Cherry" en "Franky's ijs" voortgestuwd, zullen geld gaan inzamelen om gezinnen welke het om wat voor reden dan ook niet gemakkelijk hebben, een dagje uit te gunnen. Elk jaar zal dan een gezin kunnen profiteren van het beschikbare geld. Hopelijk meerdere gezinnen, maar laten we blij zijn met één gezin per jaar. We zullen zien hoe het loopt. Meerdere informatie zal later dit jaar volgen hieromtrent. Ik ben in ieder geval zeer hoopvol dat wij hier snel een goede draai aan weten te geven.

Dan is er inmiddels ook contact met een ijscoman uit het zuiden des lands. Ik vind dat erg leuk. Morgenavond ga ik met hem informatie uitwisselen. We kunnen elkaar vast heel goed helpen. Uiteraard is het contact ontstaan uit belangstelling voor wat een ander doet en op welke manier. Ben heel benieuwd of ik hem kan helpen en op welk vlak. En dat geldt uiteraard ook de andere kant op; hoe hij mij kan helpen en op welk gebied.

De ideeën welke ik heb om het komend jaar weer lekker opvallend uit de hoek te kunnen komen sterken mijn geloof om weer tot een grootse prestatie te komen. Leuke ideeën die nog wel wat uitwerking nodig hebben. Ik heb daarvoor dan ook een bezoek aan de beurs nodig. Om te bepalen of één en ander haalbaar zal zijn. Ik kom daarover nog te spreken wanneer dat nodig zal zijn. Misschien ziet u het pas op de route. We zullen zien.

De dagen lengen. De nachten worden korter. Het gevoel dat dat losmaakt in het hoofd van een ijscoman is niet te beschrijven. Het jeukt weer. Mijn momenten zullen eerdaags weer gaan komen. Ik ben er dan nog wel niet helemaal klaar voor, maar neem van mij aan dat de voorbereidingen op het seizoen sneller zullen zijn afgerond dan vorig jaar. Kortom, het zou zo maar kunnen zijn dat ik nog voor half februari, maar in ieder geval voor maart startklaar ben.
Aan mij zal het niet liggen.

Tot volgende week!
Frank Boereboom
Franky's ijs