2015-22. De drukte en de hitte!

Het is klaar! Vermoeid plof ik in de bank, maar ook opgelucht. Het is volbracht! 13 opdrachten in 1 week zijn tot een einde gebracht. En ik denk ook tot volle tevredenheid van de klant. Al waren ze bij het bedrijf in Delden niet heel erg blij dat de ijscoman geen id bij zich had. Daardoor moest de kar en zijn ijscoman buiten de poort blijven staan en mocht ik niet naar binnen. En achteraf begrijp ik dat ook best, tenslotte heb ik ooit eens bij zo'n bedrijf gewerkt. Maar ik wist vooraf niet bij welk bedrijf ik moest ijsscheppen. Dat kwam omdat iemand anders mij namens dat bedrijf had ingehuurd. Uiteraard weet ik dat ik ten alle tijden een id op zak hoor te hebben, maar ja, die hitte!

De hele week zou het warm zijn en inderdaad, warm werd het. Heet zelfs!
Mijn zegetocht begon vorige week zaterdagavond op de hockeyclub van ATC, alwaar ik een bepaalde lichting jeugd tijdens hun kamp ijs kwam brengen. Alles verliep redelijk vlot en ik was klaar eer ik het doorhad. Het was evenwel het startsein voor wat komen zou. De zondag had ik het volleybaltoernooi op onze eigen wijk, tuindorp. De hele ochtend en ook een behoorlijk deel van de middag kon je de naderende hitte al waarnemen. Ondanks een stijve nek, opgelopen in de laatste uurtjes van mijn korte nachtrust, speelde ik alle potjes met mijn team mee. Ook schepte ik er ijsjes voor de jeugd. Het was wel soms een heen en weer rennen van veld naar kar en weer omgekeerd, maar ik vond het leuk. Het feest werd ruw onderbroken door een matige regenval, wat het toernooi overigens uiteindelijk deed eindigen. Een omzet heb ik die middag niet bijgeschreven, daarvoor was het allemaal te weinig. Gezellig was het, ondanks mijn nekklachten, wel. Er werd binnen mijn team veel gedronken en gelachen, iets wat wel bij ons past. We waren als één van de laatste geëindigd, maar dat deerde ons in het geheel niet. Wij waren de winnaars van de pret!
Maandag zou ik naar de Vockerschool afreizen. Deze school is niet al te ver van huis gelegen en dus fietste ik daarheen. Een moeder had ten behoeve van het naderende afscheid van haar 3 kinderen even zoveel groepen uitgenodigd om ijs af te halen. En dus werden sommige kinderen blij verrast met de aanwezigheid van de ijscoman. Een week met afspraken met scholen zou deze week toch al worden, want nog geen dag later stond ik alweer op de Esreinschool. Maarliefst 340 kinderen werden op ijs getrakteerd door de afscheidnemende locatie direkteur. Het was een behoorlijke strijd tegen de klok geweest om alle kinderen nog vóór de laatste bel een ijsje te hebben opgeschept. Steeds meer ouders kwamen al naar school in afwachting van hun kind.
Op woensdag had ik pas in de avond weer wat te doen. Hier betrof het het opscheppen van ijsjes tbv geslaagden van de VMBO 't Spindel. Iets wat ik overigens ook donderdagavond zou doen. Het was inmiddels wel erg heet geworden en dus werd het een zware opdracht. Naar Borne fietsen zou zo wie zo veel te zwaar zijn dus moest de aanhanger worden ingezet. Maar ook dat was zwaar. Op en van de aanhanger zetten en halen was met dat hete weer ook niet echt te doen. En stond de kar op de aanhanger, mocht jezelf plaatsnemen op de stoel van de auto welke inmiddels een soort sauna was geworden. Precies op het moment dat je weer thuis was of op de plek van bestemming was de auto inmiddels gekoeld en mocht je vanuit die koele auto de hitte weer in. Dat maakte het enorm vermoeiend, maar onverdroten trok ik verder in mijn zegetocht. Ik zou tenslotte nooit opgeven. Donderdag werd een vreselijk zware dag. Vooropgesteld, met de verwachte hitte had ik maar vrij genomen van mijn werk. En dat was maar goed ook. Want wat werd het zwaar! Eerst in de ochtend ben ik op de fiets naar de Don Bosco school gereden om 1 groep kinderen in het kader van een jarige uit die groep en bovendien in opdracht van haar vader ijsjes op te scheppen. Dat was heel leuk om te doen. Niet kort daarna is de ijskar weer op de aanhanger gezet, overigens nadat de kar was gevuld ten behoeve van het eerder genoemde bedrijf in Delden, en reed ik keurig op schema richting Delden. Het zou een vreselijke middag worden. Niet om de mensen, niet om het werk, maar het was zo verschrikkelijk  heet. Ik moest af en toe, wanneer dat kon, gewoon even in de nagelegen fietsenstalling bijkomen van de zinderende hitte voor zover dat nog kon. Toen het werk klaar was ben ik in de volle hitte naar de auto en aanhanger gefietst. Kon het niet laten een paar bouwvakkers, zo hard werkend, nota bene op een dak en in die hitte, te trakteren op een heerlijk ijsje. Wat een werk! Aangekomen bij mijn auto gutste het zweet van mijn kop. Ik wist niet zeker meer wat ik moest doen, ik zat er echt even helemaal doorheen. Alsof iets anders dan ikzelf controle had genomen over mijn lichaam. Nadat ik de auto had geopend was het meer dan een sauna geworden. Ik had geen drinken bij me en ik was helemaal op. De auto gaf 41 graden aan.  Eénmaal de kar weer op de aanhanger, hij viel er de eerste keer nog af (potdomme ook nog eens beschadigd), reed ik nog via een adresje waar een kennis binnen Delden werkende wel heel graag een ijsje wilde hebben. En zo kon het zijn dat ik vanaf mijn aanhanger met draaiende auto om de airco maar vooral te laten draaien, aan ijsverkoop deed. Een aparte belevenis kan ik u mededelen. Iets wat ik een uur of 5 later die dag weer zou doen.
Eénmaal thuis, nadat de ijskar weer van de aanhanger was gereden en veilig aan de stroom stond, heb ik ruim 1 1/2 liter aan sinas light weggedronken. Om de opgelopen tekorten weer enigszins te doen aanvullen. Het gevolg daarvan was wel dat de hitte nu uit mijn lichaam kwam. Een goede douchebeurt deed mij weer wat opknappen. In de avond het hele zootje weer op de aanhanger gezet voor deel 2 te Borne. En die avond werd het echt zwaar. Ik was nog steeds kapot van de dag. Maar ik bleef mijn best doen en gaf geen blijk van mijn steeds nadrukkelijker wordende vermoeidheid. Op de terugweg heb ik zoals al eerder gezegd nog ijs verkocht vanaf de aanhanger op mijn eigen tuindorp.
De vrijdag zou de druk vooral op de vroege ochtend liggen. Ik vertrok al om 7.45 uur. Maarliefst twee scholen moesten worden bediend. Schothorst en de Borgh. Beide scholen liggen in Noord Hengelo en zouden slechts op tijd konden worden bereikt met de aanhanger. De twee scholen lagen op zich niet ver uit elkaar, maar met de temperatuur en de benauwdheid zou ik nooit op tijd de afstand hebben kunnen overbruggen met fietswerk. En dus werd de ijskar wederom een aantal keren op- en afgeladen die dag. Ondanks die werkzaamheden was het ijsscheppen ontzettend leuk om te doen, tenslotte werk je met kinderen. Op de school Schothorst werd ik met een prachtig gedicht door groep 1 onthaald, zo verschrikkelijk leuk en lief. In totaal werden hier 440 ijsjes geschept en om 13.00 uur kwam ik doodvermoeid op de basis aan. Ik moet zeggen, ik werd op beide scholen prima bijgestaan en werd keurig voorzien van koffie en andere drank. Dank daarvoor!
Later die vrijdag, op vrijdagavond was ik aanwezig op een verjaardagsfeest en begon het ritueel met de aanhanger weer van voor af aan.

Na het feest viel er een enorme druk van mij af, het was gelukt. De drukte was voorbij. En zoals in mijn eerste alinea hierboven geschreven, het is volgens mij allemaal goed gegaan. De zaterdag was ik overdag vrij voor mijn vader, maar in de avond had ik nog wel een feest. Dit feest was op mijn eigen tuindorp en dus kon ik de aanhanger lekker laten staan. Heerlijk was het, ondanks ook weer de hitte, om weer eens te kunnen fietsen. Toen deze opdracht was volbracht heb ik weer eens ouderwets lopen rammen op de bel onderweg naar huis. Kon het niet laten! Uiteraard was het door het late tijdstip niet meer zo druk, maar ik verkocht toch nog wat ijs.
Vandaag, zondag, zou ik mijn laatste opdracht van deze zeer lange week uitvoeren op het terras bij Stravinsky. Het was een rustige opdracht en al snel kon ik het terras verlaten. Ik bedacht mij geen seconde en even later reed ik een bijna complete route over mijn tuindorp. En wat was het weer heerlijk onder de mensen te zijn. Eindelijk weer op de wijk. En dat lieve mensen gaan we vanaf vandaag weer doen. Heerlijk. Zie er nu al naar uit weer alle bekenden te mogen ontmoeten, tenslotte is het in sommige gevallen alweer 3 weken geleden. Volgende week dus weer terug op de wijken.

En dan nog even dit:
Franky's ijs heeft de magische grens van 500 vind ik leuks voor de facebookpagina Franky's ijs gepasseerd! En daar ben ik uiteraard erg trots op. Ik deel dat graag met mijn klanten en daarom een hele week het tweede bolletje gratis.
Vanaf morgen ga ik de laatste punten op de i zetten met betrekking tot mijn nieuwe bedrijf. Een aanvulling.  Hiervoor zal een aparte facebookpagina komen.
Via Franky's ijs houd ik u graag op de hoogte.
Met betrekking tot de door mij in te voeren KINDERDAG heb ik nog een laatste mededeling. De datum hoop ik deze week kenbaar te maken. Op die dag mogen alle kjnderen op een presentje van de ijscoman rekenen. Daarnaast vraag ik ieder kind een wens op papier te zetten en deze vóór eind juli in te leveren. Eén der wensen zal ik trachten te doen uitkomen. Deze ene wens word gekozen uit alle ingeleverde wensen! De eerste wensen zijn inmiddels binnen!

Tot volgende week!
Frank Boereboom