2015-32. Het afscheid deel 1

Moe. Maar voldaan. Een beetje melancholisch. Een beetje van de leg. Een omschrijving die mij vandaag past als een zojuist tot de in de millimeter voor mij gemaakte jas. Het valt echt niet mee. Steeds gaan de gedachten terug naar verschillende momenten van het meest prachtige seizoen dat ik ooit heb mogen meemaken. Moet ik denken aan nieuwe vrienden. Aan al die kleine helden, die ik  nu als ijscoman noodgedwongen door een aanstaande winter zal moeten gaan missen. Maar ook de nieuwe opgedane vrienden, relaties. Het gonst door mijn kop. Het is bijna voorbij!  Vandaag reed ik op de Berflo Es. Ik kon weer veel vaste klanten begroeten. Dat was erg fijn. Toch wist en vooral voelde ik dat het op deze wijk misschien ook wel de laatste keer van 2015 zou kunnen zijn. Omdat ik 1x in de 2 weken op de Berflo Es rijd en niemand weet hoe het weer over 2 weken is, kan het namelijk  zomaar de laatste keer zijn. Een mogelijk afscheid dus.

En afscheid nam ik deze week in ieder geval al wel van de twee avondwijken.
Zo begon ik op woensdagavond de laatste rit van dit seizoen op de Bloemenbuurt. Er werd goed ijs gekocht. Een laatste mogelijkheid om aan de kar en dus vóór huis aan ijs te komen werd goed gebruikt. De laatste gesprekken.  De laatste ijsjes. De kleine klantjes waren er bijna allemaal. En dat maakte het afscheid wel bijzonder. Een kortere rit werd zo toch nog een wat langdurige rit. Eénmaal thuis was ik aan de ene kant blij dat het erop zat. Aan de andere kant zou ik nu op woensdagavond geen routes meer rijden. Geen klanten meer ontmoeten, ze niet meer spreken.

De volgende dag op mijn normale werk werd mij pas echt duidelijk dat ik er deze jaargang niet meer zou komen. De Bloemenbuurt.
Een pracht van een wijk met lieve mensen. Heel veel kinderen ook. In de Bloemenbuurt heb ik bovendien nieuwe vrienden gekregen. Ik ben blij verrast met de ontwikkeling in deze wijk. Ook op het gebied van omzetten. Ik denk niet dat de route zal moeten worden veranderd.  Zoals vorige week gesteld in dit blog; de route staat en is eigenlijk goed genoeg.

Alsof het afscheid van de Bloemenbuurt nog niet genoeg was werd vrijdagavond  ook van de Nijverheid afscheid genomen.
Op de eerste de beste straten werd goed ijs ingekocht. Ik was echt overdonderd door de velen die zelfs op de ijscoman en ijskar hadden gewacht. Hoe bijzonder. Dat het in deze wijk heel erg goed is gegaan is een statement. En het komt vooral door mijn aanpassing om van 1x in de 2 weken naar elke vrijdagavond te gaan met rijden op deze wijk.
De Nijverheid is een hele gemeleerde wijk. Veel verschillende huishoudens, maar de mensen zijn allemaal even aardig. Ook in deze wijk heb ik vrienden gemaakt. Ik ben ontzettend blij met de stijging van de omzet. Ook hier kan ik terugkijken op een goed seizoen, een super seizoen. En uiteraard keer ik ook hier volgend jaar terug. Wel met een ietwat aangepaste route. De route is gewoonweg te lang.
Tegen de tijd dat ik met de aanpassingen klaar ben zal ik de route publiceren.

De dagen welke nu achter mij liggen hebben mij duidelijk gemaakt wat mijn vak teweegbrengt. Het afscheid nemen is vaak gepaard gegaan met dankbetuigingen.  En uiteraard met een duidelijke "tot ziens in 2016" of een "tot volgend jaar " werd dat kracht bijgezet.
Ik voel me dan ook zeer vereerd.

Zondag
De zondag stonden 2 zaken op de rol. Eerst zou ik de wens van een 12 jarig meisje gaan vervullen en wanneer ik daarmee klaar zou zijn zou ik op mijn ijskar het tuindorp oprijden. Voor beide zaken hadden we mooi weer nodig. En gelukkig werd ons dat gegeven, alhoewel de route op tuindorp door naderende regen eerder zou worden beëindigd.
Voor wat betreft de wens van de 12 jarige kan ik duidelijk zijn. Vanaf het moment dat ik deze binnen kreeg bestempelde ik deze wens al als hoofdwens. Het meisje had gevraagd of ik haar ouders op Picknick kon sturen omdat ze dat zo verdiend hadden. "Pappa werkt altijd veel en is vaak weg en mamma zorgt zo goed voor mij en mijn broertje, dat ik het leuk zou vinden als ze samen konden picknicken." Om er vervolgens aan toe te voegen: "en wij hoeven niet mee, wij blijven wel thuis. Ik regel dan wel oppas voor mij en mijn broertje".
Ik was met stomheid geslagen.  En ik kon er dan ook niets aan doen dat mijn hart brak. De wens moest in vervulling gaande,  hoe dan ook! Zowaar ik ijscoman ben. En dus kon ik het meisje al snel vertellen dat ik daar wat mee ging doen. De ontbijtservice welke ik nog maar kort had opgestart bracht uitkomst. Een mand werd samengesteld en goed gevuld door mijn vrouw.  Eénmaal klaar was het wel een hele toer geweest om het in de mand te krijgen. Maar het lukte. En zo bezorgde ik de mand rond het middaguur bij de ouders aan huis.
De ouders, welke ik al wel op de hoogte had gesteld, (ze moesten er natuurlijk wel zijn) waren zichtbaar blij met de mand. Ik heb begrepen dat de ouders met de mand naar bos zijn gegaan. Verder is er tot op dit moment nog geen kontakt geweest en kan ik er verder dus ook nog niets over zeggen.  Een foto van de inhoud zal ik erbij plaatsen. Voordat de mand werd ingepakt hebben we namelijk alles op de gevoelige plaat vastgelegd om u te laten zien.

De rit op ons mooie tuindorp kon prima gereden worden, alhoewel de zon steeds verder achter steeds dikker wordende bewolking, schuil ging. Eerst verkocht ik nog super. En was het ook nog lekker weer. Rond half 3 was het duidelijk gebeurd. Het werd killer met de minuut. Een behoorlijk goed georganiseerd evenement in de binnenstad daarnaast, maakte de rit op het laatst ronduit slecht. Er bleef niet veel over dan de rit uit te rijden in de richting van huis. Eénmaal thuis kon de kar ontdooien voor het eerst in weken tijd. En blijft ie nu uit tot volgende week zondag. De eerste duidelijke wijziging in handelingen op de basis. De eerste vriezer is daarmee uit. De volgende vriezer die uitgaat is de 2e opslagvriezer. De stekker van deze vriezer gaat er volgende week uit. Als de voorraad ijs nog minder is geworden.

Het is dus voor twee wijken klaar. Maar voor de twee andere wijken ben ik er nog.
In mindere mate op de Berflo Es.  Maar op tuindorp blijf ik nog zeker 4 weken actief. Zoals bekend start ik het seizoen op tuindorp en sluit ik daar ook het seizoen af. De laatste officiële rit is dus altijd op het tuindorp.
Nu we door de week vrij zijn gaat het voorbereiden op het nieuwe seizoen alweer starten. Dat lijkt misschien gek maar dat is het niet. Ik ga in training. De conditie moet drastisch worden  verbeterd. Heb de knollen bijna op. En ik moet nog een maand. Dus moet ik iets harder trainen. Ergens rond februari hoop ik deze voorbereiding voldoende te hebben gebezigd zodat ik weer fris en fruitig aan de start van seizoen 2016 kan beginnen.

Het zit er op. De nieuwe week staat voor de deur. Zal moeten wennen. En dat zal nog best moeilijk zijn/worden. Maar het komt goed.
Zoals het altijd goed komt.
Ik wens u allen in ieder geval een prachtige week toe!

Tot volgende week!

Frank Boereboom
Franky's ijs