2016-11. De prachtige gift!

Ik dacht dat mijn geluk wel op zou zijn. Dat het nu klaar was en alles op mijn schouders zou komen te liggen. Na de gift van die prachtige Spijkstaal ijskar en de geweldige sponsoring van Boermarke en de bovendien meerdere kleine giften door verschillende mensen was de kar dan eindelijk gereedgekomen en was de restauratie op een honderdje of 5 na, betaalbaar gebleven. Maar daar kreeg ik dan ook wel een pracht van een ijskar voor. Mijn doel was en is simpel; zoveel mogelijk mensen gelukkig maken met het oude en vertrouwde beeld in de straten.
En dus was ik maar wat blij dat ik het werken met de Snor (korte naam van de Spijkstaal ) in de praktijk kon brengen. Een prachtig en zonnig weekend brachten mij bij mijn seizoensopening afgelopen weekend. Op mijn eigen Tuindorp. Vooraf had ik al gezegd dat de openingsrit op mijn eigen tuindorp zou plaatsvinden.  Vooral omdat je dan dicht bij huis bent en eventuele kinderziektes die je trouwens elke seizoenstart hebt, gemakkelijk de baas kunt zijn. En zoals inmiddels bekend, was dat maar goed ook. De opening was heerlijk geweest maar dus ook teleurstellend. Op drie kwart van de route had de Snor er geen zin meer in. De accu's waren na drie kwart van de rit volledig uitgeput. En dus werd ik uiteindelijk door vriend Benno naar huis gesleept.  Met een trieste aftocht als gevolg. Ik was op zijn zachtst gesproken erg teleurgesteld. En vroeg mij af of dit het resultaat moest zijn van al die werkzaamheden die Benno en ik hadden verricht om de kar weer opgeknapt op straat te krijgen. Was het over? Kon dit nog wel goedkomen?  Alle doembeelden gutsten door mijn hoofd en er kwam maar geen rust meer. Hoe kon ik nu toch in Godsnaam naar al die kinderen in de Hasseler Es en Vossebelt komen wanneer ik nog niet eens thuis kon komen van een rit op mijn eigen tuindorp? Ik wist het niet meer en ik was kompleet verslagen. Die zondagmiddag bleef het maar malen. En malen! Toen ik die avond op mijn telefoon alle prachtige foto's,  gemaakt op mijn noodgedwongen verkorte openingsrit, voorbij zag komen was ik toch wel trots. Maar ook onzeker.  Een pracht van een wagentje maar geen actieradius.  Hoe moest dit nu toch verder? Het duurde evenwel niet lang eer ik een berichtje ontving van ene Sandra Busscher.  Iemand die ik tot dan toe niet kende. Ze liet mij weten het heel erg voor mij te vinden dat ik problemen had met mijn ijskar juist omdat ik zo'n bijzonder beroep uitoefende. En omdat het probleem slechte accu's betrof wilde ze mij heel graag helpen. Samen met haar partner Raymond Korte. En wellicht hadden zij wel een oplossing voor mij. Geïnteresseerd las ik verder. Uit het bericht begreep ik dat zij samen een zaak hebben in diverse batterijen (accu's ) en andere (aanverwante) artikelen. En dat ze het er  samen over hadden gehad om mij te helpen daar waar het kon. Als ik wilde, zo besloot ze haar bericht,  kon ik kontakt opnemen om te zien hoe precies zij mij konden helpen. Ik was perplex. Wat een lief bericht! Bijzonder onder de indruk vertelde ik mijn vrouw over het zojuist ontvangen bericht.

Omdat ik genoeg heb meegemaakt is het soms voor mij moeilijk te bevatten dat er ook nog aardige mensen zijn. Mensen die ik zelfs nooit heb ontmoet. Ik stuurde haar dan ook een berichtje terug. Dankzeggend liet ik weten het berichtje zeer op prijs te stellen en dat ik het de volgende dag zou laten weten. Uiteraard wilde ik wel hulp. De volgende dag besloot ik dan ook te bellen. En kreeg ik Raymond van "de Batterij specialist" aan de telefoon. Hij legde uit wat zijn idee was van de hulp. Hij wilde eerst zien waar het probleem zat. De batterijen testen. Of ik dan ook naar zijn winkel wilde komen met de Snor. Uiteraard wilde ik dat wel, maar hoe zou ik daar komen met de slechte actieradius?  Het was maandag en ik had nog de hele dag om te bedenken hoe ik daar komen zou.  Dinsdag hadden we namelijk afgesproken.  En dus zocht ik een veilige route en nam hem goed in mij op.

De volgende dag reed ik in alle rust, buiten de spits om, naar het Noorden van Hengelo.  Op de Deurningerstraat voelde ik de kracht van de Snor afnemen. Vlakbij de fietstunnel was het gebeurd met zijn kracht. Met Raymond had ik de afspraak gemaakt dat ik mocht bellen wanneer ik stil stond en niet meer verder kon komen.  Dan zou hij hulp sturen. En zo geschiedde! Met wat duwkracht kwam ik weer boven vanuit de tunnel die ik nog op eigen kracht had kunnen inrijden en precies voor de winkel stopte de kar opnieuw wegens capaciteits problemen. Ik kreeg een kop koffie van Sandra en Raymond legde uit wat zijn bedrijf allemaal deed.  Ondertussen werden de accu's beneden in de werkplaats doorgelicht. Eénmaal weer beneden bij de Snor bleek dat de accu's niet goed meer waren. Er moest dus geïnvesteerd worden in een nieuwe krachtbron.  En ik zat al te tellen. Natuurlijk moest het opgelost worden. Ik zou met de billen bloot gaan wanneer dat moest. Zoveel werk eraan verricht en dan stoppen? Nee. Natuurlijk niet. Dus ik luisterde naar Raymond wat er gebeuren moest. Twee nieuwe accu's én een goede oplader bovendien, zouden mij zoveel verder moeten brengen. Ik was al dagen onzeker geweest of het probleem kon worden opgelost, dus was ik met die constatering al veel blijer geworden. Want het probleem kon in ieder geval opgelost worden. Maar ik zou die ochtend nog zoveel blijer worden. Ik moest weer mee naar kantoor. Kopje koffie drinken. Sandra en Raymond waren zeer gastvrij. Voelde me er gelijk heel erg op mijn gemak. En toen kwam het!  Nog geen minuut later begon Raymond zijn verhaal. Een mooi verhaal. Een verhaal waarin ik zelf met Franky's ijs nog maar net ben aangekomen. Althans...dat hoop ik dan!!! Zijn verhaal eindigde nl bij het mooie gegeven dat hij inmiddels een heel goed lopend bedrijf heeft. En nu kwam het: "omdat wij het zo goed doen, willen wij jou nou helpen. En daarom krijg jij van ons twee nieuwe batterijen en een goede oplader.  Vandaag maak ik het in orde, kan je morgen weer rijden".
Ik was stil. En ik kon niet voorkomen dat de tranen de vrije loop namen. Ik was helemaal beduusd. Ik wist mij gewoon even geen houding meer te geven. Ik werd kort daarna door Raymond thuisgebracht. Later op de dag zou ik mijn ijskar weer kunnen ophalen.
Thuis. Helemaal alleen. Het was maar goed ook. Emoties te over. Ik kon het echt niet helpen. Geen werk. Vrouw problemen met TSN. Schoonmoeder niet ok. Er zijn gewoonweg teveel problemen. Ik was echt even niet mijzelf. Wat een pracht van een kado. Wat een gift! Ik kon het gewoonweg niet laten dit op facebook te plaatsen als dank aan Sandra en Raymond.  Friends for life! Ik hoop en daar zal ik zeker aan werken, dat ik ze snel weer ontmoet. En dan niet voor de accu's. ....
Ik wil ze zo graag nog dankzeggen op mijn manier. Maar dat komt nog wel. Ondertussen bleef het maar doorregenen. Ik kon het echt niet helpen. 
Inmiddels heb ik al weer aardig wat kilometers gemaakt.  Geen spoor van verval.  Het lijkt er dus op dat mijn probleem is opgelost. Raymond houdt het wel in de gaten. Ik bedoel daarmee; als er iets is moest ik even bellen. Diezelfde middag reed ik de Snor met een grote omweg terug naar huis. Zonder enig probleem!  Het vertrouwen in de kar is daarmee weer helemaal terug.

Een gift. Een gift na een dramatische start. Een gift op een bijzonder moment ook nog eens.
Zoveel privé problemen.  Soms gewoon te veel. Soms bekruipt zelfs mij, dit zeer optimistische geval, een gevoel van moedeloosheid.  Hoe ga ik hier uitkomen? Ik ben ook niet van steen hoor. Ik wil werk. Ik wil werk voor mijn vrouw. Ik wil ijs verkopen.  En het seizoen staat nog maar aan de vooravond. En dus zit ik thuis. Kan teveel nadenken. En dan wordt je onrustig. Kan je eindelijk een openingsrit rijden valt potdorie door accuproblemen de kar uit.
Alles zit dan even tegen. En dan....dan gebeurt er zoiets!
Dan kun je er weer even tegenaan.  Daar haal je zoveel energie uit. Net alsof Sandra en Raymond ook mijn accu's hebben bijgeladen. Mijn vrouw was natuurlijk ook heel erg blij.  Het is weer een probleem minder.
Dus Sandra en Raymond. ..het is meer dan het gegevene, het gaat veel verder, veel dieper. En juist dat verklaarde ook mijn emoties die hoger dan hoog opgelopen waren. De kracht is weer terug. Ik weet wat te doen. Ik mag niemand teleurstellen. En dat gaat ook niet gebeuren.  Daar zorg ik en anders mijn vrouw wel voor.

Lieve lezers. Het is nog mogelijk.  En met mij zijn heel veel mensen dat met mij eens, bleek uit de vele berichten op facebook. Er zijn nog mensen die aan anderen denken. Hoe mooi is dat in een wereld waar het ene probleem zich na het andere opstapelt. Mijn wens is in vervulling gegaan. Ik kreeg een pracht van een kar. En met hulp van anderen is de kar nu echt goed. Dank Raymond.  Dank Sandra.
Voor altijd in mijn hart!

Woensdagmiddag heb ik een vrij eenzame rit op de Bloemenbuurt gereden.  Een vreemde tijd en een zeer koude wind waren voldoende om deze openingsrit snel te doen vergeten. Wat ik wel fijn vond was dat de Snor het uitstekend reed.
Donderdagavond reed ik met de Snor, alweer via een omweg, naar GEAS. Een nieuw bedrijfspand werd geopend en daarbij was zowel de Blije Belg als Franky's ijs bij gevraagd het op te luisteren met respectievelijk snacks en ijs. Tevreden keerde ik huiswaarts. De verlichting moest aan. En alles werkte zoals het moest werken!

Mijn kar is vrijdagmiddag ook voorzien van stickers. Logo's.  Ze zitten er op. Prachtig is de kar nu. Eindelijk klaar voor het nieuwe seizoen. Dankzij Edwin Elfring die de stickers er prachtig op wist te plaatsen. Ook weer zo'n prachtig gebaar.  Dank Edwin. Fijn dat je mij hiermee hebt geholpen. Foto's ervan plaats ik er bij.

De week zit er weer op. Dit weekend ga ik zeer waarschijnlijk niet op pad. Het weerbeeld is onvoldoende.  Althans,  op dit moment geven de verschillende weersverwachtingen aan dat er geen goed weer valt te verwachten.  Jammer. Want ik wil zo verschrikkelijk graag.
Heel misschien ga ik nog op pad. We zullen dat zaterdagavond beslissen.

Mocht ik erop uit trekken dan leest u dat op mijn facebook pagina. 
Ik wens u allen een heel fijn weekend en nieuwe week toe.
Inmiddels heeft mij het bericht bereikt dat ik ben uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek.  Dat maakt deze week tot een zeer succesvolle week. Volgende week dinsdag op gesprek!
Laten we hopen dat dat succes volgende week wordt voortgezet.

Tot volgende week!
Frank Boereboom
Franky's ijs en Ontbijtservice
Hengelo