2016-24. De heropstart!

Het was een rare week. Van de ene in de andere emotie. Het weer deed er ook al aan mee. Dan weer zonnig, dan weer niet! Niet veel ijs verkocht! Veelal bezig met de afwikkeling van het sterfgeval in de familie. En ik moet eerlijk bekennen dat ik een behoorlijke tik heb opgelopen. En niet zozeer alleen om het verlies van mijn schoonmoeder zelf. Ik ben namelijk ook zelfstandige. Een ondernemer. Een ondernemer die juist nu (juni) van alles in de agenda heeft staan. En wanneer zoiets je overvalt als ondernemer (tenslotte was het erg onverwachts), dan is er veel te regelen. Is het zwaar om afspraken, hoe logisch ook, af te zeggen. En dat echt niet alleen om het geld dat ik misloop. Ook en vooral omdat je een teleurstellende mededeling moet brengen bij mensen die op je rekenen. Ik had het er best moeilijk mee. Voelde me van tijd tot tijd schuldig. Gelukkig waren de klanten erg medelevend en was er uiteindelijk nergens een probleem, louter begrip. De afwikkeling is nog steeds gaande. Inmiddels is de crematie achter de rug. Op dinsdagmorgen waren we in het crematorium te Utrecht. Het was een mooi en waardig afscheid.
Dinsdagmiddag kwam ik behoorlijk vermoeid thuis. Wetende dat ik die avond nog met de ijskar erop uit moest trekken. Ik heb nog geprobeerd wat bij te tanken aan slaap maar de kop wilde niet meewerken en dus vertrok ik behoorlijk kapot richting de Hengelose Es.

Op de Hengelose Es was ik om onze oudere medemens een ijsje op te scheppen. Er was door een tehuis een wandeltocht uitgezet met een paar pauze momenten. 1 met koffie en 1 met ijs. En dus stond ik daar met de Snor op de groep te wachten. Een oud vrouwtje, ook al aan de wandel, trok mijn aandacht. Ik dacht in eerste instantie dat zij de eerste was van de groep die zou komen en dus vroeg ik of ze meedeed aan de wandeltocht van huize Backenhagen. "Nee hoor, ik woon daar" terwijl ze wees op een heel ander tehuis.
Ze vroeg me vervolgens naar het ijs dat ik, gezien de ijskar, wel bij mij moest hebben. Ik gaf haar het antwoord waar ze kennelijk op gehoopt had; "ja, dit is een ijskar. Een ijskar met schepijs". Ze begon wat te lachen terwijl ze op haar wandelstok rustte. "Ik word hier zo blij van. Zo ontzettend leuk dit" was haar nieuwe reactie. "Ja leuk he? Wil je soms een ijsje van mij zodat het nog leuker wordt?" vroeg ik haar vervolgens. Ze antwoordde dat ze daarvan moest afzien omdat ze geen geld bij haar had. Ik hoefde uiteraard niet lang na te denken en zei tegen haar: "maar ik zei toch dat je het ijsje van mij krijgt en dus niet hoeft te betalen?" Zichtbaar blij nam ze even later het aangeboden ijsje aan. "Oh, wat maak je me nu blij zeg, zo ontzettend blij" was haar reactie.
Hoe mooi zoiets is om mee te maken is eigenlijk onbeschrijflijk. Ik was zelf nog veel blijer vermoed ik. Gewoon omdat ik weer iemand een momentje van geluk mocht geven. Het was ook nog eens op het juiste moment. Want ik knapte er zienderogen van op. Net voordat de grote groep zou langskomen. Het vrouwtje bedankte mij met een innige omhelsing en een dikke kus op mijn wang. Ik wist...ik heb weer iemand blij gemaakt en bedacht me; blij weer terug te zijn! Hier doe ik het dus allemaal voor. Dit is wat ik graag doe.

De rest van de avond was ik weer in mijn element, schepte zo'n 180 ijsjes en nam verschillende oudjes in de maling, die daar heel veel plezier aan beleefden.
Kort daarna blies ik de aftocht om mijn om rust schreeuwende lichaam de beloofde rust te geven.

Het is nu zaterdag. En mijn vrouw is in Hilversum.  Bezig met het huis van mijn schoonmoeder.  Samen met haar broer en zus. Iets dat ze ook samen moeten doen. Wanneer ik nodig ben zal ik er zijn. Dus kan het zomaar zijn dat ik komende week een dag geen ijs rijd. De routes worden morgen in principe wel weer opgestart. Zoals het er nu naar uitziet gaan de routes op maandag en dinsdag ook gewoon door. Dat wil zeggen, wanneer het weer meewerkt! Daarna moeten we weer even kijken.  Er is namelijk genoeg te doen in Hilversum.
Zoals ik al schreef hierboven valt het mij vies tegen hoeveel kracht deze periode heeft gekost. Ik had nooit verwacht dat deze gebeurtenis zoveel meer dan alleen de gebeurtenis zelf zou behelsen. Zelfs het herinrichten van mijn agenda was uren werk. De hele donderdag en zelfs een deel van vrijdag gingen eraan op. Momenteel heb ik alles weer op een rijtje. Zelfs de organisatie van de Kinderdag is nu in volle gang. En dat werd ook tijd ook. Kinderdag is op 25 september en ik hoop op een zeer leuk kinderfeest. Met een verassing voor elk deelnemend kind. Opgeven kan via mijn website.

Vanavond heb ik nog een feest op de Hasseler Es.  Daarna (zondag) gaan we dus weer echt beginnen. Het weer moet dan nogmaals geen spelbreker zijn. Morgen is het goed weer en dus moet ik weer grote stappen kunnen maken.
Overigens is mijn volgsysteem makkelijker te bereiken.  Dit is in overleg met de bouwer van mijn website gedaan om het u wat makkelijker te maken. Nu hoeft u slechts op de menukeuze: "waar is Frank" te klikken en u ziet meteen de plattegrond.

De ontbijtservice is morgen weer eens volgeboekt. Vaderdag! De voorbereidende zaken heb ik reeds afgerond. Slechts het afbakken van broodjes, het uitpersen van de sinasappelen en het afleveren van de mandjes is hetgeen dat is overgebleven.
Overigens constateer ik helaas dat niet al het materiaal met de mand mee terug komt. Dat is erg jammer. In 1 week lepeltjes, glazen en een zoutpotje kwijt.
Ik heb eerlijk gezegd ook niet goed gecontroleerd.  Er was door alle omstandigheden niet altijd tijd voor een grondige check. Een vluchtige kijk in de mand was het enige wat ik deed.
Ik hoop en doe een beroep op alle gebruikers, dat u even kijkt of alles er echt in zit. Tenslotte bent u als gebruiker van het geleende verantwoordelijk voor de teruggave ervan.

Ik heb besloten binnen nu en een paar weken weer een geheimzinnig ontbijtje te gaan uitleveren. Het was zo verschrikkelijk grappig om iemand te verassen dat ik het graag nog eens wil doen. Houdt de facebookpagina dan ook in de gaten.

En dan tot slot;
Ik wil vanaf deze plek iedereen bedanken voor het medeleven, de lieve woorden en de condoleances.  Mede namens mijn lieve vrouw. Ook Annemiek Grandadam voor haar hulp tijdens de kinderstraatspeeldag, waardoor ik heel snel kon afreizen naar Hilversum, toen dat nodig was. En uiteraard alle mensen die ik helaas moest afbellen. Dit alles heeft mij, maar ook mijn vrouw doen beseffen dat je nooit alleen staat.

Het gaat weer beginnen. Heb er ook weer zin aan. En ik hoor om mij heen dat u ook weer hoopt dat ik langsrijd. Ik hoop u dan ook te zien ergens komende week. Waar dan ook. De Snor is gereed alsook zijn baas. Met één restrictie. Dat dan weer wel. Wellicht moetik deze week nog eens naar Hilversum.
Ik zal het u laten weten op mijn facebookpagina.

Frank Boereboom
Franky's ijs en Ontbijtservice
Hengelo