2016-48. De touwtjes van Jan Terlouw!

Het komt eraan! Er is geen ontkomen meer aan. Al een tijd geleden werd het idee geopperd. En baande het zich een lange weg door de weken die volgden. En ik heb er dan ook lang op moeten wachten, maar nu is het bijna zover. Eindelijk! Want ik ben erg benieuwd. Benieuwd naar de reacties en uiteindelijk ook naar hoe ik het zelf heb ervaren. Ik mag nog niks zeggen. In mijn volgende blog (volgende week zondag) komt er in ieder geval hieromtrent meer duidelijkheid. Voor diegenen die er niet zolang op kunnen wachten; een deel publiceer ik ergens volgende week op mijn privé facebookpagina.

Deze week was de week van de ontbijtjes. Steeds weer moest ik vroeg mijn bed uit. Mandjes bezorgen! En het blijft voorlopig nog wel even goed doorlopen. De akties welke ik heb opgestart hebben kennelijk een goede werking gehad. Er is zodoende weer veel belangstelling.
Wel jammer dat er vandaag (vrijdag) 1 mandje verkeerd bezorgd werd. Tja, dat kan natuurlijk altijd een keertje gebeuren. Ook ik maak fouten. Het gebeurde:

Ik moest een mandje bezorgen in Enschede. Het miezerde, nee...het regende zelfs en ik moest er om 8 uur zijn. Pikkedonker was het nog. De regen maakte het zicht nog slechter. Op nummer 9 moest ik zijn. Ik draaide mijn bus de straat in alwaar ik het mandje moest bezorgen. Nummers 1, 3, 5, 7 was ik voorbij en ja, dan is het volgende huis het huis met nummer 9, het huis waar ik moest zijn, toch?
En dus belde ik aan. Gauw keek ik nog even in mijn administratie voor wie het ontbijtje bedoeld was. Dan kan ik de heer of mevrouw die opendoet namelijk netjes begroeten. Een poosje later, na de tweede bel,  kwam daar een sihouet van een man in het zicht. Ik dacht nog; "dat moet Kees zijn". Het silhouet dat met het opendoen van de deur was verworden tot een mens van vlees en bloed keek wat verbaasd en ik zei heel vriendelijk: "Hallo Kees, één goedemorgen!". De man keek mij wat verbaasd aan en dus zei ik inmiddels wat voorzichtiger geworden: "u bent toch Kees nietwaar?" "Kees?" Vroeg de man en hij vervolgde; "nee, dat ben ik niet". En dus ging er nu bij mij een schreeuwend alarm af. -ik moet op 9 zijn maar sta hier voor kennelijk een verkeerde deur en heb zojuist iemand uit zijn slaap gehaald. Waar zit de fout?- Was de gedachtengang. "Maar dit is toch nummer 9?" stamelde ik aan de niet Kees. "Negen, nee natuurlijk niet, dit is nummer 11". Inmiddels was ik een stuk kleiner  geworden en probeerde ik mij uit de hachelijke, maar inmiddels door zijn antwoord wel duidelijker geworden, situatie te redden. "Elf?, nee toch? Dit is toch....oh neemt u mij niet kwalijk, het is ook zo donker. Ik neem aan dat u dan inderdaad geen Kees heet". "Nee, ik ben Johan" antwoordde hij.  "Oh jee wat erg, nu heb ik u voor niks wakker gemaakt" probeerde ik voorzichtig.
Johan maakte er echter geen punt van en alsof hij zag dat ik vreselijk  baalde van mijn fout sprak hij;  "Moest er toch uit, geeft niet".
Ik bedankte hem voor zijn begrip waarna hij mij uitlegde waarom ik bij het verkeerde huis stond en trok de deur achter zich dicht nadat hij mij gedag had gezegd.
Even later liep ik een zeer lange oprit op, precies als Johan mij net daarvoor nog had uitgelegd. Een oprit, goed verstopt, tussen 7 en 11! Zo goed zelfs dat deze makkelijk te missen was bij de donkere en natte ochtend van deze dag. Aangekomen bij de deur belde ik, inmiddels alweer wat aan vertrouwen winnende, aan. Kees deed open en nam het mandje met veel plezier in ontvangst. Hij meldde nog even; "ja, ons was gezegd dat wij om 8 uur aanwezig moesten zijn. Maar tot nu toe wisten we niet waarom. Nu dus wel". Waarmee echt alle onzekerheden als sneeuw voor de zon waren verdwenen.
Ik overhandigde hem de mand en wenste Kees en vrouw een smakelijk eten toe.
Het was de tweede keer in het bestaan van de ontbijtservice dat ik fout zat. Deze keer was het echter wel wat vervelender. De vorige keer waren er namelijk geen mensen gewekt. Nu wel.
Gelukkig was de gewekte echter niet boos.
In de middag heb ik het mandje weer opgehaald en Johan een doosje chocolaatjes geschonken als goedmakertje. En zo kwam alles weer op zijn pootjes terecht!

U kent ze wel. Die bruggetjes. Soms hebben wij die nodig om op een andere gesprekstof te geraken. Welnu, ik kon er geen bedenken. En dus doe ik het wat platvloers. Maar wellicht heeft u afgelopen week ook kennis genomen van het betoog van oud politicus Jan Terlouw over zijn touwtjes. Een betoog bij het tv programma DWDD van de oude man die ooit politiek bedreef. Vele mensen spraken of schreven over zijn betoog wat al gauw de naam kreeg: "De touwtjes van Jan Terlouw".
Ik heb de uitzending in ieder geval wel gezien. En ik zag een oude man praten over wat er in het jonge verleden volgens hem allemaal ten nadele veranderd was. Dat de politiek eens moet luisteren naar het volk. En ook het volk elkaar beter moet begrijpen, respecteren. En over de CO2 uitstoot, zijn bezorgdheid over onze planeet Aarde. Een beetje in grote lijnen het verhaal.
Touwtjes hingen vroeger door de brievenbus om zo al trekkende aan het koordje, de deur van zijn slot te doen ontgrendelen opdat je zo naar binnen kon zonder bellen. Ik weet het nog. Zijn verhaal over de touwtjes klopte. Vroeger was alles zoveel gemoedelijker en was het vertrouwen in de politiek en de medemens er wel afdoende. Mensen waren veel meer onder elkaar. En zo waren er bijvoorbeeld ook beroepen danwel winkels die eraan bijdroegen dat mensen altijd met elkaar in contact kwamen. Denk daarbij aan de venters van vroeger; de melkboer, de bakker maar ook de voddeboer en de schillenboer. Alsook de ijscoman een venter was. De beelden liggen nog helder op mijn netvlies. Later was er nog de SRV verkoopwagen. Alles van dat al is weg! Niets meer van over. Supermarkten werden de grond uitgestampt. De rest kon er niet tegenop. Buurtwinkels als bakkerijen, slagerijen, melk en kaaswinkels verdwenen. Ze overleefden het niet. Gewoon kapotgemaakt! En met hun vertrek doofde het onderlinge kontakt tussen de mensen.
De CO2 uitstoot is natuurlijk al decennia aan de gang. En natuurlijk moeten we ons zorgen maken. Maar CO2 problematiek bestaat al zo verschrikkelijk lang. Is echt niet van pas geleden hoor.
Tegelijkertijd heeft de politiek in een periode van zeg 30 jaar een geweldige metamoforse doorgemaakt. Vroeger werd er nog echt gedebatteerd. Op inhoud. En werden er geen onduidelijkheden verkocht. Misschien was je het er niet mee eens, maar het was wel duidelijk. In ieder geval duidelijker als nu. Er waren ook veel minder politieke partijen.
Tegenwoordig worden kabinetten geleid met een sorry cultuur en zijn de politici meer met hunzelf bezig als daar waar ze mee bezig horen te zijn. Maken ze mekaar uit voor liegebeesten en is het respect voor elkaar ver te zoeken. En, en daar heeft Terlouw een heel sterk punt, er wordt niet geluisterd naar het volk. Ze doen maar! Een voorbeeld was en is het referendum over de Oekraine. Wel de bevolking vragen, maar wanneer het volk anders gesproken heeft dan Den Haag wilde, wordt het gewoon genegeerd. En wat ik persoonlijk heel erg vind zijn die vergoedingen die politici of ambtenaren blijven houden of krijgen wanneer ze fout zijn geweest en zelfs hebben moeten aftreden. Of ontvangen wanneer ze als kamerlid zijnde en dus gekozen door het volk, op enig moment gewoon verkassen naar het buitenland, het kamerlidmaatschap opgezegd hebbende, om notabene (door ons dus betaald) voor een presidentskandidaat van Amerika (!) te gaan werken. En dat terwijl je voor 4 jaar gekozen bent potdomme! Ik word daar gek van! En nu is het ook binnen de partijen zelf soms een rommeltje. Afsplitsingen bij de vleet. Een zorgwekkende ontwikkeling. DENK, Nieuwe Wegen, en nog een drietal éénmans partijen, het zijn er een paar van de laatste tijd. Maar ook de PVV, weliswaar wat eerder gevormd, is er één. Er zijn 17 partijen/groeperingen in de tweede kamer op dit moment! 17!!! Gewoon niet te volgen. Tegenwoordig begint men al een éénmansfractie omdat de onenigheid met anderen binnen jouw partij op soms maar 1 punt al tot een kennelijk onherstelbare breuk leidt. Zo verschrikkelijk fout! Gekozen door het volk binnen een partij. De versplintering brengt ons steeds meer verdeeldheid. En verder weg van goede bestuurbaarheid. Want er valt straks geen kabinet meer te bouwen na een verkiezing.

Voor wat betreft de omgang met elkaar moeten we de oplossing vooral bij onszelf zoeken. Begin bij jezelf zou ik haast willen zeggen. Respect is een groot goed. Leer leven met elkander, welke kleur of religie diegene ook heeft. En bewaar de nog weinig aanwezige tradities. Niet alles hoeft weg.
Op kleine schaal, dat dan weer wel, probeer ik een bijdrage te leveren. Want geloof mij, venten is een middel om weer wat leven in de bijna tot stilstand gekomen "brouwerij" te blazen. Mijn doel was bij aanvang al om mensen te verbinden. Om mensen bij de ijskar te krijgen en wat levendigheid te creëren. En zodoende met elkaar, onder het genot van een ijsje, in contact te treden of elkaar zelfs te leren kennen. Klinkt gek he?; "leren kennen", maar geloof mij, ik maak het meer en meer mee, echt waar! Mensen die elkaar nog nooit hebben ontmoet en toch bij elkaar in de straat wonen. Trouwe lezers van mijn blog en dan vooral lezers van het eerste uur weten dat het "verbinden van mensen" mijn doel was en nog altijd is. Geld was ondergeschikt aan dit doel. Hoewel ik nu moet leven van het venten en de verdiensten dus zeer welkom zijn, ben ik mijn doel nog niet uit het oog verloren en probeer ik dat ook steevast te bereiken.
Niet dat de touwtjes ermee terug zullen keren. Daarvan zijn wij al zo verschrikkelijk vervreemd,  maar wellicht mogen er straks wel steeds meer mensen "achterom" bij elkaar binnenkomen.

Ik blijf volhardend. Zoals bekend: ik geef nooit op en zal zo lang mogelijk blijven proberen de mensen met elkander te verbinden. Zo lang ik dat kan en vooral wil natuurlijk. Iets kunnen doen op een bepaald nivo is mooi. Nu hopen dat ook elders mensen opstaan om de "touwtjes door de brievenbussen" te krijgen.

Ik zag de ontroering in zijn ogen. En ik hoorde hem zeggen: "ik wil dat jullie het ook goed hebben", doelend op de verslechterde staat van planeet Aarde en zijn naderende einde. Maar, ik ken deze man natuurlijk ook als oud bestuurder. Ook hij heeft bijgedragen aan het verval van de politiek, de leefbaarheid en de CO2 uitstoot. Hij zal spijt hebben. Zoals alle oud politici zich nadien achter de oren krabben. Het is allemaal onderdeel van een proces waaraan wij volwassenen uiteindelijk allemaal schuld hebben.
Hij heeft het slechts goed verwoord. En daarmee is het verder wel gezegd.

Volgende week kom ik met het verhaal van de komende week. Ik wens u allen een prettig weekend toe en wanneer u Sinterklaas viert een leuke tijd met uw dierbaren.

Ik zeg tot volgende week!
Frank Boereboom
Frankys ijs en Ontbijtservice
Hengelo