2016-51. De wind weer in de zeilen!

Het is en blijft een raar verschijnsel. Het ene moment bevaar je met je zeilbootje, de oceanen in mooi zeilweer. Een heerlijke wind zorgt ervoor dat je mijlen per dag aflegt. Je ervaart innerlijke rust. Alles zit mee. Spreekwoordelijk uitgedrukt 'de wind in de rug'. Maar dan ineens uit het niets een angstige windstilte! Het bootje dat even ervoor nog een snelheid van 5 knopen voer is geheel tot stilstand gekomen. Je hoort niets. Zelfs geen kabbelend water tegen je bootje. He-le-maal niets! Vooruitkomen is bijna uitgesloten. Je voelt je vreselijk gevangen in die paar meter bewegingsvrijheid dat je bootje in die grote plas is geworden. Je tuurt eindeloos rond in de hoop ergens enig land te ontwaren. Maar hoe lang en hoever je ook kijkt, het zicht blijft huiveringwekkend hetzelfde! Wekenlang was ik niet mezelf. Dobberde ik rond op die eindeloze blauwe 'vlakte'. Kon ik nauwelijks nog ergens plezier in vinden. En steeds was het uitzicht hetzelfde. Dat ene langerekte beeld van die verdomde oceaan.

Ik zat in een heuse dip.
Doodvermoeiend moet het ook voor mijn gezinsleden zijn geweest. Maar ja, wat kon ik er aan doen? Tenslotte was ik elke dag bij huis, realiserende dat het vinden van een nieuwe baan geen uitgemaakte zaak meer is. De leeftijd speelt mij nog de meeste parten, terwijl ook mijn CV niet één van de rijkste exemplaren is. Maar ondanks het feit dat ik sollicitatiebrieven bleef schrijven en moed bleef houden was er kennelijk toch wat geknapt. Een mast misschien? Ik werd stiller met de dag en alles wat ik zei was vaak niet meer dan een slechte bijdrage aan welk gesprek dan ook. Althans, zo voelde ik dat! Alles leek tegen te zitten. Een paar voorbeelden;  Er zat een fout in mijn studiemateriaal,  waardoor ik meer had gestudeerd dan noodzakelijk was. In een tijd waarin ik mij meestentijds bevind, 'de windrijke oceaan', had ik het genomen zoals het is en mij bovendien gelukkig geprijsd met het feit dat ik nog meer had geleerd dan nodig was. Altijd goed! Maar nu, nu was ik er boos om. Heel boos! En dus belde ik boos op naar het opleidings instituut en gaf hun daarom in niet misverstaanbare woorden de schuld van mijn verloren tijd. Tijdseenheden waar ik gezien de 'windstilte' notabene voldoende van bezat. Vooropgesteld: ze zaten fout, maar in Godsnaam, waar maak je je druk om? Ook de belastingdienst deed in deze periode nog een duit in het zakje. Kreeg ik die duiten dan was het nog leuk, maar nee, ik moest betalen en niet zo'n klein beetje ook. De windstilte leek tegenwind te worden. Mijn dank aan de blauwe enveloppen verstuurders was groot maar niet heus! Zomaar een paar voorbeelden uit de 'windstille' tijd. Ik zag in deze dagen ook nergens iets van een welkom briesje in die windstilte waarin ik mij gezien de ellende wel in moest begeven. Totdat. Totdat er ineens iets veranderde. Een zuchtje wind die verwerd tot een aanwakkerende wind. Een wind voor in de zeilen van mijn nog immer dobberend  zeilbootje. Ik kan het niet helemaal begrijpen maar zoals ik al schreef, de 'wind' kwam zoals ook de 'windstilte' zomaar was gekomen. En bracht meer en meer beweging in het zeilbootje.

Ik begrijp niet waarom ik zomaar startte met wandelen. Met beter eten. Het voelde prima. Daarnaast probeerde ik weer vooruit te kijken. Te kijken naar de nabije toekomst en mijn ideeën een kans te geven. Zo informeerde ik in die dagen bij de gemeente om te achterhalen of ik met Crêpes mag gaan venten. Ik begon kortgezegd, weer te beseffen waar het allemaal om gaat, namelijk: doen wat je leuk vindt. En vanaf dat moment (de knop was daadwerkelijk omgezet/de wind blies weer in de zeilen) ging alles steeds beter. Het was rond 1 december. Eerst Sinterklaas gespeeld op een school. Lol gemaakt nadat we eerst de kinderen hadden verblijd met onze komst. Een week later vermoed ik, had ik ineens een gesprek met iemand die ik niet kende. Nog nooit gesproken danwel gezien. En hij zocht iemand die voor zijn in het westen gelegen bedrijf, op de Horecava werkzaamheden wilde en kon verrichten. Hij zocht iemand die de drempel kon verlagen, iemand die tussen de mensen kon staan. Om de potentiële klanten tussen het andere volk wat makkelijker te doen bewegen op hun stand te komen praten met de verkopers. En hij was op voordracht van iemand hier uit het oosten bij mij terechtgekomen. Een week erna "tekenden" wij de overeenkomst waarbij ik vanaf 9 januari a.s. een 4 daagse klus te Amsterdam zal klaren. Met een leuke verdienste, treinkaart (retour), hotelboeking en dinerbonnen voor elke avond.
Maar hier bleef het niet bij. De periode welke nog maar net begonnen was leek steeds beter te gaan lopen. Als een herstellende economie! In alles zag ik plots verbeteringen. Ik kon weer lachen, praten en ook lol maken. Een goede bekende zei mij tijdens een onverwachts bezoek: "zie je wel Frank, uiteindelijk komt alles naar je toe! Zoals ook jij geeft. Geniet er van!" Ik heb er later even over nagedacht en kon begrijpen wat hij bedoelde. Hoe vooral hij dat bedoelde. Niet veel later ontving ik een heus schilderij waarop ik met de Snor afgebeeld sta. Zomaar van iemand die mijn werk waardeert. Ik wist wel dat het  al enige tijd in de maak was, maar een blessure van de maker, een gepensioneerde man, bemoeilijkte zijn werk. Soms wordt een mens stil. Dit was zo'n moment. Een foto zal ik bijplaatsen. Het schilderij krijgt een mooie plek aan de wand in mijn werkkamer.

De opdrachten die ik nog had met ijs werden lachend en feestend afgewerkt. Kreeg louter leuke en lieve reacties. Vóór de opdrachten uit reed ik nog met de verlichte ijskar "de Snor" door verschillende wijken. Gewoon omdat de Snor was omgetoverd tot Kerstsnor (foto's bijgeplaatst) en een prachtige kar was geworden. Dit had ik eigenlijk gedaan ten behoeve van de twee ijsopdrachten bij zowel Trimm te Enschede als de Ambulancedienst te Hengelo. Omdat de reacties op de in kerststemming omgetoverde Snor zoveel leuke reacties betroffen, bedacht ik mij dat het ook leuk moest zijn om de verlichte Snor aan de kinderen te laten zien. En zo gelastte ik een paar ritten in. Op tijden dat het én donker was én nog vroeg opdat de kinderen niet al op bed zouden liggen. En op de dagen dat ik ermee door zowel de Dichters- en Bloemenbuurt alsook op mijn eigen tuindorp zou rijden, zou ik dan slechts ijs verkopen. Ik kreeg heel veel leuke en lieve reacties. Onvoorstelbaar! En daarbij draaide ik nog best goed met ijs. Verkocht buitengewoon goed met een temperatuur van +2 op de ene avond en zelfs onder het vriespunt op de rit door tuindorp! De rit op tuindorp was echt goed bezocht. Soms kwamen mensen zelfs uit andere wijken van Hengelo om de verlichte Snor te komen bewonderen onder het genot van een ijsje. Het deed mij allemaal zo vreselijk goed. En ik had het weer zo naar mijn zin op de Snor. De opdrachten bij Trimm en de Ambulancedienst waren vreselijk leuk. Mijn werk bij de Ambulancedienst durf ik zelfs te betitelen met uitstekend. Vol energie en vol durf stond ik daar voor 130 man coupes te maken. En ik voelde mij er zo verschrikkelijk goed bij. Het gevoel was er weer na weken weggeweest te zijn. De aanvragen voor ontbijtjes vliegen mij inmiddels weer om de oren. En het houdt niet op. Met kerst ben ik er op beide dagen gewoon behoorlijk druk mee.
Tja en net wanneer je denkt dat het allemaal niet beter kan in mijn leventje krijg ik vandaag dan ook nog een brief van de Burgemeester. Omdat ik in 2016 werd benoemd tot de leukste ondernemer van Hengelo ben ik uitgenodigd op de nieuwjaarsbijeenkomst van de Gemeente. En niet zomaar. Nee ik word in het zonnetje gezet als Hengelo's talent. Omdat ik op die dag nog op de beurs te Amsterdam sta (slotdag) is het wel onzeker of ik erbij kan zijn. Dat dan helaas weer wel.
En dus verneem ik een goede zeilwind! Een zeilwind waarop ik hoop nog wel eventjes te kunnen zeilen. Dat gezegd hebbende; de winter is begonnen en de lente is het eerstkomende jaargetijde. Met andere woorden; het duurt niet lang meer eer ik de Snor, welke nu definitief op zijn standplaats staat weer tevoorschijn mag halen. En ik weer in mijn ijskar naar u toe kan en mag rijden. En een zeilwind als deze eigenlijk altijd aanwezig is.

We gaan kerst beleven. Uiteraard ook werken. Er gaan 24 ontbijtjes uitgeleverd worden. Dat is een beste klus.
Maar....ik ga ervoor.
Komt allemaal goed.

Ik wens een ieder een hele fijne kerst toe.

Ik groet u,

Frank Boereboom
Frankys-Food
Hengelo