2016-49. Een bijzondere week en een mooi slot!

Vertelde ik vorige week nog wat geheimzinnig over een kleine bijdrage aan het feest dat Sinterklaasfeest heet, nu zijn we inmiddels alweer met het volgende feest, kerst, bezig. Deze week vloog opnieuw voorbij. Mijn rol in het feest van Sinterklaas was het spelen van de Goedheiligman zelf op één der Hengelose scholen. Samen met Raymond Korte, die als Piet aan mijn zijde stond.  Ook Annalin was piet. En dus vertrokken wij gedrieën gesminckt en gekleed in onze kostuums in een heuse ME bus naar de betreffende school. Het verhaal was dat Amerigo te moe was en wij niets anders konden doen dan de hulp van de sterke arm te aanvaarden. Tenslotte bood de arm zich zogenaamd aan. En zo werden wij door de sterke arm met sirenes en al afgeleverd op het schoolplein. Met het uitstappen uit de ME bus ging mijn aller en allereerste optreden als Sinterklaas van start. Wat moeizaam klampte ik mij aan de direktie van de school, wetende dat de weg terug er niet meer was.
Eénmaal binnen nam ik plaats op de voor de Sint geregelde stoel. Nu kwam het erop aan. Ik mocht niet verzaken. Geconcentreerd richtte ik mij tot de kindertjes. En bedacht mij dat ik het juist voor hen deed. 'Kinderen, kom op Frank; je kan het!' En zo pareerde ik de vragen gesteld door de directrice ten overstaan van allemaal nieuwsgierige oogjes. De wat geoefende zwaardere stem deed het naar ik later begreep goed, waardoor het allemaal in zijn geheel nog beter overkwam. Ik deed in ieder geval zo goed als mogelijk mijn best.
Na het centrale optreden in de kleine aula, werden alle kinderen naar hun lokalen gebracht en gingen Sint en zijn Pieten zich opmaken voor het bezoek aan de groepen 1 t/m 4. Het boek van Sinterklaas bevatte vele wetenswaardigheden over de kinderen in deze groepen. Maar ook van de juffen! Omdat ik als Sint deze informatie tijdig had ontvangen kon ik dit thuis vóór het feest al opslaan in mijn geheugen. En dus gebruikte ik als Sinterklaas de verschillende wetenswaardigheden. Vooral bij de juffen wist Sinterklaas dat goed uit te buiten. De één moest dansen, terwijl de ander weer moest acteren. Een weer andere juf werd geconfronteerd met haar rookgedrag. Op school hebben wij vooral Sint en Piet gespeeld zoals het ook van ons verwacht mocht worden. Maar uiteindelijk konden wij toch ook zo nu en dan vreselijk lachen om elkaar. Zo vond ik het optreden van de Pieten soms gewoon te grappig en moest ik soms een lach onderdrukken.
Na de groepen 1 t/m 4 zijn we ook nog langs de hogere groepen gegaan. Toen we bij groep 8 kwamen zeiden sommige kinderen te weten wie ik werkelijk was. Ik kan u verzekeren; mijn naam is in ieder geval nooit genoemd.
Na school zijn we het centrum van Hengelo binnengetreden. Een afspraak, online gemaakt door één der Pieten bij het Grand Café "de Twee Wezen" onder de naam 'Goedheiligman en zijn Pieten' was door de crew van de Twee Wezen toch serieus behandeld, want bij binnenkomst werden wij naar een voor ons gereserveerd tafeltje geleid. Super! Dat hadden wij niet echt verwacht.
Vooral toen wij hoorden dat ons de lunch werd geschonken waren we nog meer onder de indruk. Het was weliswaar nooit onze bedoeling geweest om gratis te mogen lunchen, maar het werd uiteraard wel gewaardeerd. Omdat ik een snor en baard droeg kon ik echter niet zo goed genieten van mijn lunch. Met elke hap verdween er ook een stuk van de baard of de snor. Het precieze weet ik er ook niet meer van, maar het was geen pretje kan ik u mededelen. Ik ga al niet vaak uit eten. Wordt je een keer op eten getrakteerd, zit ik mijn eigen baard/snor op te vreten. Zo niet leuk! Hoewel ik daar uiteraard niet blij mee was zag ik de rest van ons gezelschap de tranen in de ogen lachen omdat ik steeds haren uit mijn mond moest trekken. Echt zo ranzig. Uiteindelijk heb ik het allemaal wel binnengekregen. Zag mijzelf meer als een olifant die probeerde met zijn ene hand de snor omhoog te drukken terwijl ik met de andere (slurf) hand stukjes van mijn tosti ham kaas naar binnen werkte.
Het schouwspel werd gecompletteerd door het drinken via een rietje van een dik en dikverdiende goude rakker. Het totaal moet er gezien de reacties van mijn gezelschap en ook van anderen hilarisch hebben uitgezien!

Al met al hebben wij een leuke dag gehad.
En ik heb het volgens anderen goed gedaan. Ik had het dus nog nooit gedaan. Nieuw was het voor mij. De Pieten waren echt uitmuntend. Zo als zij speelden was  perfect. En kon ik als Sint gedijen tussen al die idiote maar o zo lachwekkende kunsten van met name Piet Raymond. Maar ook het optreden van Annalin bracht mij het noodzakelijke vertrouwen dit tot een goed einde te brengen. Thuisgekomen deed ik de pruik, de baard en snor af en voelde de vermoeidheid. Maar ook het gevoel van rust, tevredenheid. Het zat erop! De stem, welke zwaarder was ingezet, had wel een wissel gelegd op de stembanden. De rest van de dag bleef ik last houden van een rauwe stem. De dag na het optreden was de stem gelukkig alweer normaal.
Het totaal is mij reuze meegevallen. Ik kan bovendien terugkijken op een leuke dag!

Nu Sint en zijn gevolg afscheid hebben genomen en wij tussen Sinterklaas en Kerst zitten breekt mijn verjaardag weer aan. En bovendien, een dag ervoor, mijn 14e huwelijksjaar. Lekker makkelijk...kan ik het nooit vergeten, haha.
Na mijn verjaardag heb ik nog een ijsafspraak te Enschede. En de week erna waarschijnlijk ook. En dan is dit jaar, wellicht op enkele ontbijtjes na, definitief voorbij.
En kan ik vaststellen dat ik uiteraard niet tevreden ben. Wel met het werk wat ik voor mijn bedrijfje heb gedaan. De omzet had wat hoger gekund, maar zeer zeker ook gemoeten. Het weer en wat privé problemen waren de oorzaak van wat tegenvallende cijfers. Met mijn mini-evenement KiNDERDAG als absoluut hoogtepunt. Maar hoe mooi het ijsjaar ook was, ondanks de wat lagere omzet, het vinden van een nieuwe loondienst job werd een eindeloze lange weg waar geen eind aan kwam. En dat heeft mijn jaar wel lichtelijk verknald. Ik heb heel wat nachten wakker gelegen. Heel veel uren gestoken in brieven schrijven of naar het UWV gaan. Ook ben ik druk geweest met zoeken naar nieuwe inkomstenbronnen, uitbreiding van mijn werkzaamheden. Echt alles heeft de revue gepasseerd maar ik kwam er maar niet uit. Kon geen oplossingen aandragen.

Het jaar is bijna ten einde. Ik hoop dat de winter eventjes heel krachtig zal zijn. Januari en een deel van Februari. Daarna moet de lente maar gauw beginnen. Ik was al op mijn laatste werkdag klaar voor weer een nieuw jaar. Het nieuwe ijsseizoen kan mij dus met andere woorden, niet gauw genoeg beginnen.
De vergunning voor het venten van ijs voor 2017 is inmiddels alweer aangevraagd. Zeer waarschijnlijk ga ik ook een vent vergunning in Borne aanvragen.
Ik weet nog niet of ik daar echt zal gaan ijsrijden, maar ik wil wel de mogelijkheid bezitten.

Update zondag 11 december 2016
Vannochtend was ik vroeg op. Dat had een reden. Zoals wel vaker heb ik dan werk met de ontbijtservice. Moet ik ontbijtjes maken en wegbrengen. Zo ook vandaag. Er stonden twee opdrachten klaar.
Eén ontbijtje moest ik om 8.00 uur uitleveren. Het andere om 9.00 uur. Met dien verstande dat het eerste ontbijtje geen opdracht betrof maar een geschenk van mij aan voor mij bijzondere mensen.
Zoals u wellicht weet heeft de ijskar "de Dekselse Snor" nogal wat 'aanloop' problemen gekend. En als er toen niet iemand was opgestaan had ik nu nog niet kunnen rijden met de prachtige en 45 jaar oude Spijkstaal. Had ik u nog niet van ijs kunnen voorzien. De mensen die mij ermee hebben geholpen hebben dat zelfs op meerdere momenten  in het afgelopen jaar gedaan. Ze deden dat vanuit hun hart. Niet om er rijker van te worden of meer bekendheid te krijgen. Nee...ze deden dat omdat het verhaal van de ijscoman en zijn kar hun aansprak. Ik dank ook hier in mijn blog Raymond Korte en Sandra Busscher van de Batterij Specialist. Zij en ook sommige van hun medewerkers hebben mij vanaf dit jaar zo vreselijk geholpen dat ik mij vaak afvroeg: waarom, waarom ik??? Waarom zoveel goedheid?
U mag best weten....ik heb het niet altijd gemakkelijk gehad. Een zware tijd zelfs. Het heeft mij voor altijd getekend. Maar ik bleef altijd in mijzelf geloven. Ik gaf en geef nooit op. Toen het aan het begin van dit jaar opnieuw dreigde mis te gaan was ik bijna verslagen. En toen... toen stonden zij er ineens. Dat is toch bijzonder? En nu kan ik daarom ook terugkijken op een succesvol jaar vwb het ijsrijden. En uiteraard de nieuwe vriendschap met Raymond en Sandra.
En dank ik ze vandaag met een bijzonder samengestelde ontbijtmand.

Zojuist aangebeld en de mand neergezet. Snel weggerend en om een hoekje gekeken of ze de deur openden. Toen ze opendeden en de mand in ontvangst namen ben ik met een voldaan gevoel naar huis gereden. Eindelijk heb ik wat terug kunnen doen. En mensen: dat voelt heerlijk.

We gaan nu rusten. Het tweede mandje is inmiddels ook uitgeleverd. En daarmee is het werk voor deze week klaar!

Ik wens u allen een fijne zondag en goede week toe!
Tot volgende week!

Frankys Food
Hengelo