2016-50. Een verjaardag, trouwdag en een kerstviering

Jarig worden en jarig zijn. Daar zitten soms maanden, weken, dagen, uren en zelfs seconden tussen. Omdat ik de leeftijd van 54 niet als bijzonder wenste te beschouwen zou ik er dit jaar, overigens net als vorig jaar, dan ook niet al teveel aan doen. Gezellig met vrouw en kinderen. Aangevuld met enkele gasten van "buiten". De dag, de uren en minuten, voorafgaande aan mijn 54ste verjaardag hadden mijn vrouw en ik eerst nog onze trouwdag. 14 jaar getrouwd inmiddels. Ooit eens (stiekem) samengevoegd met mijn 40ste verjaardag. Café "de Brink V" te Hengelo op vrijdag 13 december 2002 afgehuurd. Ruim 100 man uitgenodigd. Die dachten allemaal voor mijn a.s. 40ste verjaardag te komen. We zouden, zo had ik de genodigden wijsgemaakt, samen mijn 40ste levensjaar tegemoet gaan. Even vóór tienen vroeg ik de microfoon aan de barman. En sprak: "beste genodigden, jullie zijn hier met mij in het café om mijn toekomstige verjaardag in te luiden. Maar, dat is slechts een klein onderdeel van de waarheid. Mag ik mijn vriendin Kitty even vragen naast mij te komen staan?" Het was inmiddels wat stil en toen eenmaal Kitty naast mij stond vervolgde ik mijn verhaal: "Want jullie, lieve mensen, zijn namelijk ook uitgenodigd omdat Kitty en ik vandaag in het geheim zijn getrouwd". Het was even muisstil. De bekken vielen open. Vol ongeloof keken ze elkaar aan. Hadden ze het nou goed begrepen? Toen ik kort daarna een feeststemming en het uiteindelijke besef van mijn zojuist uitgesproken mededeling ervoer heb ik nog even het woord genomen en een korte toelichting gegeven. Het werd uiteindelijk een feest om nooit meer te vergeten! Zeer geslaagd in ieder geval. 

De voorbereidingen voor mijn huidige trouwdag en verjaardag, in dit geval enkele dagen ervoor waren kort maar hevig. Bijna onbelangrijk. "Ach...het is maar mijn 54ste hoor, niks bijzonders". En onze trouwdag, daar doen we verder niet zoveel mee. Volgend jaar. Dan is het 15 jaar! Dan gaan we het wat uitgebreider doen. Voor wat betreft mijn verjaardag hadden wij gehoord dat we wat visite zouden krijgen en stemden daarop dan ook ons koopgedrag af. En op de vraag wat ik nou precies voor mijn verjaardag hebben wilde (gesteld door vrouwlief) gold al net zo'n ongeinteresseerd antwoord. "Johhh, maak je maar niet druk hoor, een boek van van der Gijp, das al genoeg hoor, meer hoeft echt niet". Enerzijds gevoed door de schaamte teveel te willen vragen in deze ijsvrije en dus weinig goede financiële jaargetijde in combinatie met anderzijds het echt niet te weten wat te vragen. En dus leek mij een boek nog wel te doen. Bovendien lees ik erg graag. Uren voor mijn verjaardag kreeg ik als gewoonlijk het berichtje van mijn lieve zusje. "Een goede jaarwisseling bro". En even voor 00.00 uur kwamen dan de eerste berichtjes al binnen. 24 uur later stond het aantal felicitaties, overall gesproken, op een ruime 260(!) felicitaties. On-ge-loof-lijk!!! Via facebook alleen al regende het felicitaties. De hele dag door.
En dat vond ik uiteraard erg leuk. Kennelijk zijn er door mijn werk binnen Hengelo veel mensen die zich verbonden voelen met de ijscoman. En daar kan ik mij dan bijzonder aan optrekken. Ik heb mij de laatste maanden niet erg goed gevoeld. Er zijn maar weinig mensen die daar iets van hebben gemerkt of hebben geweten. En dan juist op zo'n verjaardag uit zoveel hoeken felicitaties krijgen werkt echt zo "helend". Het bezoek op mijn verjaardag beperkte zich uiteindelijk tot mijn dochter en mijn broer, die altijd langskomt. Gewoon een superjong! En, het is ook altijd gezellig. Lekker ouwehoeren. Dat mijn lieve dochter naar haar vaders verjaardag kwam was echt een verrassing. Die had ik niet zien aankomen. Ik vond dat echt heel erg fijn, vooral omdat ik haar zo verschrikkelijk mis. Ze kwam alleen. Haar vriend moest werken. Ik had het niet echt verwacht omdat zij altijd druk is met haar studie en werk. Ik heb haar heel hoog zitten omdat ik zie hoe kneiterhard zij werkt aan haar leven. Ik ben dan ook enorm trots op haar. Maar dat geldt ook mijn andere kinderen. Mijn oudste zoon staat vaak met mij in contact. Meestentijds telefonisch of middels fb. Een lief en enorm sociaal jong. Helaas woont hij ver weg en is even op en neer rijden niet te doen. Maar uiteraard belde hij mij op mijn verjaardag. En feliciteerde hij mij mede namens zijn vriendin en mijn lieve schoondochter. En hij zou het nog goedmaken. Een roep van mijn kant dat dat niet nodig was, was aan dovemansoren besteed. De twee jongsten wonen nog in huis en waren dan ook aanwezig. Dat de oudste daarvan inmiddels goed weet waar zijn vader van houdt bleek uit de heerlijke doos gevuld met flessen prachtige Chardonnay's, welke hij mij ook namens zijn vriendin gaf. En van de jongste kreeg ik nieuwe oortjes voor mijn mobieltje. Beiden zijn goede kereltjes. Ze doen het zo verschrikkelijk goed op school. Ik ben zo vreselijk trots. Zoals gezegd op al mijn kinderen.
En zoals mijn verjaardag startte eindigde  deze ook. Nog steeds kwamen er berichtjes binnen.

Deze week was dus de week van de trouwdag en verjaardag. Maar het werd ook de week van mijn eerste optreden met de ijskar sinds oktober. En van mijn bezoek aan een bedrijf dat mij persé wilde inhuren voor hulp aan de Horecava te Amsterdam. Afgelopen maandag bezocht ik het bedrijf dat zich heeft gevestigd in Bunschoten. En daar werden de spijkers op de koppen geslagen mbt de afspraken waarop wij met elkaar in zee gaan. En zo staat deze jongen in zijn hoedanigheid van Frankys ijs, slechts van naam, 4 dagen op de beurs te werken voor dat bedrijf. Kosten van reizen, overnachten, eten worden uiteraard allemaal vergoed. Alsook mijn aanwezigheid wordt betaald. En omdat ik via Frankys ijs volgens het UWV mag werken zijn deze verdiensten volledig legaal te noemen. En dat is een leuke bijverdienste welke ik goed kan gebruiken.
Mijn opdracht van afgelopen vrijdag betrof een kerstviering bij het bedrijf Trimm te Enschede. De afgelopen twee jaar draai ik daar ijs in opdracht van Braakhuis catering. En ook dit jaar had Braakhuis mij weer gevraagd hen met ijs bij te staan. Omdat het een leuk bedrijf is en het niet al te ver is ga ik er maar wat graag heen. En dus had ik mijn toezegging weer gedaan. Omdat ik dit jaar over de Snor beschik had ik wel de vraag gedeponeerd of het op prijs zou worden gesteld wanneer ik met de Snor zou komen. En ja. Maar wat graag! Mijn voorstel heeft mij vanaf dat moment in mijn greep gehouden. Zou ik het wel gaan redden met de Snor. Donker zou én de heenreis én terugreis zijn. Bovendien; hoe zou de Snor zich houden na maanden van rust. Had dan wel twee testritjes gereden, meer dan 15 minuten was het nooit geweest. En dan de ultieme vraag: kom ik op de accu ook weer terug. Er komen; dat zou wel lukken...tenzij ik pech zou krijgen... Naar de vrijdag toe werd ik steeds onrustiger. Zou het wel goedkomen?
Ik deed mijn voorbereidingen zorgvuldig. Niets aan het toeval overlatende. Ik moest eventuele en mogelijke problemen zoveel mogelijk proberen uit te sluiten.
En ik deed dat goed. De accu werd goed opgeladen. En met water bijgevuld. De verlichting werd gecheckt en om de Snor wat op te leuken, maar ook wat beter zichtbaar te maken, werd die versierd met meer dan 250 lampjes. Het resultaat mocht er zijn. Foto's ervan, op facebook en instagram geplaatst, werden enorm gewaardeerd. Bovendien had ik kerstmuziek aan tijdens de tocht, mijn optreden en de rit terug naar huis. En dus was ik tevreden. De vrieskist op de kar had ik donderdag nog wel aangedaan maar nadat deze op temperatuur was gekomen, gauw weer uitgezet. Dit deed ik  vrijdagmorgen. De vriezer bleef koud genoeg. En het ijs dus ook. Sterker nog; halverwege de rit naar Enschede heb ik het ijs zelfs uit de vriezer gehaald en buiten de vriezer gehouden om zodoende wat zachter en dus schepbaar ijs te krijgen op het moment dat het erom zou gaan. Later bleek dat een gouden greep!
De rit verliep uitstekend. En ik was op tijd. Het ijs bleek bij aankomst precies goed te zijn. En na het laatste ijsje blies ik de aftocht. En wat volgde was een spannende rit huiswaarts. Zou ik het halen met de inmiddels sterk aangebroken accu, of....zou ik ergens tussen Enschede en Hengelo mijn Waterloo vinden. Gelijk moest ik denken; zo ter hoogte van het Kristalbad, haha.
Afijn, de rit verliep uitstekend. De Snor zou zijn baas die dag nooit in de steek laten. Onderweg enorm veel reacties gehad op de verlichte Snor. Uiteindelijk keerdde ik weer huiswaarts. Een spannende rit was tot een goed einde gekomen. En opnieuw was ook het optreden uitstekend verlopen. Met een tevreden gevoel dook ik mijn bedje in en werd ik zeer laat wakker. Eindelijk echt kunnen slapen.

Komende week krijg ik het druk. Ga ik ijsrijden met de verlichte Snor. Op wijken als; Bloemenbuurt, tuindorp en mogelijk Dichtersbuurt. En heb ik mijn laatste officiële afspraak voor dit jaar. Bij de Ambulancedienst!
De week erop ga ik mogelijk nog eens ijsrijden, maar dan door de Nijverheid en over de Breemarsweg.
Gewoon omdat ik het leuk vind.
En omdat ik jullie allemaal mis!

Lieve groeten,

Frank Boereboom
Frankys-Food
Hengelo