2017-12. De lente kwam en ging!

Mooi weer. Prachtig lenteweer.  Zo mooi weer als dat het afgelopen week en dan vooral donderdag was. Het deed mij maandag-, woensdag- en donderdagmiddag openen op diverse wijken met ijs. En na de hoopvolle seizoensopening op tuindorp, ook al met mooi weer, was het afwachten hoe het verder in die week zou gaan. En hoewel het weer prima was bleek op alle routes dat de mensen nog niet door hadden dat ik er weer was. Vooral op de nieuw door mij te ontginnen Bornse wijk "de Bornsche Maten" was het voor de bewoners even wennen. "Zie ik het nou goed? Is dat een ijskar?". Je kon het ze zien zeggen. Ondanks dat was er op zich al wel veel belangstelling, maar ook hier werd eens te meer duidelijk dat het echte werk pas komt nadat je er verschillende en opeenvolgende keren bent geweest. Dan krijgt men een herkenning. En gaan de mensen erop rekenen. Die wijk is in potentie de beste wijk die ik straks kan hebben. We gaan het zien. Op het Wilbert, de Hengelose Es en op de Noork en Klein Driene was het weerzien met klanten erg leuk. Vooral de kleintjes waren maar wat super enthousiast! Dat deed mij uiteraard goed. Vrijdag wilde ik aanvankelijk op de Nijverheid gaan starten maar het weer was als een blad aan de boom omgeslagen. En maakte het voor mij dan ook eenvoudig om dan maar te kiezen voor de voorbereidingen op dat wat de volgende dag zou komen. Het 15 jarig  jubileum van de Batterij Specialist.  Of anders gezegd; het feest voor Raymond Korte en Sandra Busscher. Mijn werkgevers. Raymond was het die 15 jaar geleden door weer en wind de zaak opbouwde en bracht tot wat het nu is. Een puike prestatie! En daartoe was afgelopen zaterdag het eigenlijke feest. De winkel was gewoon open en elke werknemer was aanwezig. En mij was gevraagd om op deze voor hem zo bijzondere dag met crêpes zijn gasten verblijden. Tenslotte is dat mijn nieuwste bedrijfstak. Omdat deze dag zou komen had ik uiteraard al veel geoefend. Toch kon ik enige spanning waarnemen. Zou het goed gaan? Hoeveel zou ik er gaan bakken? Hoeveel beslag moest ik maken? Allemaal punten waarmee ik mij vooral daags ervoor bezighield!
En ik kocht het materiaal in. Op basis van wat ik dacht te kunnen maken. En ik rekende uit dat ik er hoogstens tussen de 250 en 300 kon maken. Mijn voorraad bracht ik na inkopen op het bedrijf. De dag van het feest zou ik het beslag maken.
Die zaterdag reed ik met de Snor, die geladen was met de twee Crêpesmakers, rond 07.00 uur richting de Torenlaan. In helaas slecht weer. Het regende! Daar aangekomen begon ik meteen aan de produktie van het beslag. Dat bleek nog een hele klus. Na ruim anderhalf uur had ik beslag gemaakt voor ruim 200 crêpes. Kleedde mij om en startte de Crêpesmakers op. Omdat het nog steeds regende had ik een extra zeil over de Snor gekregen waardoor zowel mijn crêpesmakers als ik droog konden blijven. Jammer was het natuurlijk wel! Eénmaal opgestart heb ik eerst wat geoefend en wat crêpes gemaakt voor mijn collegae. Om daarna echt aan te vangen. Het ging eigenlijk prima. De hulp van de dochter van Raymond was welkom. Ze deed het met veel plezier en niet onverdienstelijk ook. Super! Maar na haar hulp (ze moest weg) werd het ineens drukker en drukker. En toen moest ik laten zien tot wat ik in staat ben. En de rij welke groter en groter werd maakte dat ik automatisch een tandje bijzette. Zonder de kwaliteit uit het oog te verliezen ging de ene na de andere crêpe naar de klanten. En ik vond dat ze er goed uitzagen. Soms waren ze niet zo mooi, dan gooide ik de crêpe weg. "Nee, ik wil dat u een mooie crêpe krijgt!" was dan mijn zinnetje. Hooguit 3 of 4x gebeurd. Viel dus nog erg mee. Ik werkte de rij uiteindelijk weg. De hele dag kreeg ik complimenten! De smaak was prima! Mijn beslag, een van origine Frans receptuur, bleek een voltreffer! Na 17.00 uur was ik erg opgelucht dat ik klaar was. Er viel een behoorlijke spanning van mij af. De combinatie van de buitenlucht, het lange staan, de spanning maakten dat ik er behoorlijk doorheen zat. Bekaf belandde ik in een stoel aan een lange tafel met collegae in afwachting van het door Raymond bestelde buffet. Nadat het eerste biertje mijn droge strot ingegleden was werd de meligheid ingezet. Tja en dan... dan lust ik er nog wel een paar. Tenslotte is alle druk weg en is het tijd voor pure ontspanning. Na het eten ben ik eigenlijk direct naar huis gereden. Tenslotte is de afstand Hengelo Noord naar Hengelo Zuid met Snor nog altijd ruim een half uur. En ik was moe. Moe van het staan. De rug deed pijn aan en het liefste wilde ik lekker gaan liggen.
Thuisgekomen deed ik dat dan ook. Liggen in de stoel met voetenbank. Ik merkte dat ik steeds wegviel. Uit pure vermoeidheid.
Uiteindelijk ben ik toen moe maar voldaan mijn bed in gekropen. En viel ik als een blok in slaap. Het was goed geweest! Het was geslaagd. Mijn eerste echte publieke optreden. 

De dag erna moest ik er opnieuw heel vroeg uit. Ontbijtjes! Dus werd mijn nachtrust niet de broodnodige lange nachtrust. En toch ging het allemaal weer heel goed.  De ontbijtjes kwamen op tijd aan bij de klanten.
De rest van de zondag heb ik wat rustig doorgebracht. Morgenochtend vroeg vertrek ik voor 3 dagen naar Venray. Het weer is nog immer slecht. En dus mis ik geen ijsopbrengsten. Dat is een geluk bij een ongeluk. Alhoewel het werk op een  beurs geen straf is.

Ik heb een leuke maar wel vermoeiende week achter de rug. En morgen gaat het gewoon weer verder.

Ik ga dan ook besluiten en wens u allen een mooie week toe. Na woensdag ben ik weer thuis en zal ik weer kansen gaan benutten om ijs aan de man te brengen.

Tot volgende week!

Frank Boereboom
Franky's Food
Hengelo