2017-13. Zomertijd!

Het is zondag 26 maart 2016. En langzaam maar zeker ontwaar je een groene gloed door de houtwallen. De zon klimt en klimt. En met het hoger staan geeft ze ook steeds meer warmte. De lente is begonnen, nu ook officieel. De zomertijd inmiddels ook. Vannacht ingegaan. Het was erg vroeg wakker worden vandaag. De wallen onder mijn ogen beschrijven te weinig rust. Er is te veel te doen. Belastingen, privé en zakelijk. Inboeken van administratie. Werken, ijsrijden, bloggen en alles wat nog meer zij. Zoals ontbijtjes uitleveren bijvoorbeeld. Vandaag 3, gisteren 1. Het maakt dat er geen dag meer voorbij gaat dat ik nog eens goed kan uitslapen. Maar ja. Dat wist ik toen ik met de ontbijtservice startte. Het is niet altijd feest. Daar zal ik het ik ook gewoon mee moeten doen. Punt! En dat het leuk blijft om te doen is gewoon een bijkomstig feit! Elke keer weer mensen uit bed bellen is soms echt te grappig. Soms ook niet trouwens! Dat lees je zo! Vandaag bij het eerste ontbijtje, bezorgd om 7.30(!) uur, was men al wakker. Sterker nog, mevrouw wandelde mij met haar honden tegemoet. Ergens in het buitengebied tussen Hengelo en Enschede. En ik nog denken bij het wegbrengen; "hoop dat de mensen ook weten dat de zomertijd is ingegaan!". Men zal het niet door hebben. Sta je daar voor een deur die niet opengaat omdat men nog in diepe slaap verkeert. Gelukkig ging het hier dus goed. Het laatste ontbijtje van vandaag is besteld door de afnemers zelf, dus die weten dat het ontbijtje komt op de door hen zelf afgesproken tijd. Bovendien is die aflevertijd niet zo heel erg vroeg. En zal dat daarom dan ook in ieder geval geen probleem zijn. Benieuwd of het tweede ontbijtje ook goed gaat!
U begrijpt het vast: ik schrijf mijn blog tussen de ontbijtjes door.

Het tweede ontbijtje heb ik zojuist afgeleverd. Vlekkeloos ging dit echter niet. Doorgegeven was een ander huisnummer dan waar ik hevig stond aan te bellen. Men kwam maar niet uit bed en dus nog maar wat harder bellen. Potdomme het is toch wat! De man deed open. En ik wilde het mandje afleveren maar hij zei mij zeker te weten dat hij de geadresseerde niet kon zijn. Hij had ook de naam van de geadresseerde niet. "Ok en nu?" Was mijn gedachte? Zoals zo vaak moest mijn telefoon het ontgelden. Alle inkomstenbronnen werden geraadpleegd maar nergens was de fout te ontdekken. "Dan de opdrachtgever maar contacten als die zelf al wakker is" was de volgende gedachte. Maar dat zat gelukkig mee. Hij reageerde gelukkig vrijwel direct. En al snel kwam de fout boven water. Een huisnummer verkeerd doorgegeven. Het huisnummer 27-1 moest 7-21 zijn. Tja, en dan sta je natuurlijk niet bij de goede mensen aan te bellen. Nee dan sta je bij de verkeerde mensen!! Poeh hey! De man van 27-1, die na herhaaldelijk bellen had opengedaan, was niet boos. Sterker nog, hij moest er toch uit en bedankte mij zelfs. Wat een geluk bij een ongeluk. Later leverde ik zelfs nog binnen de afgesproken aflevertijd het ontbijtje af op het goede nummer. De man die opendeed bedankte mij voor het ontbijtje en vroeg zelfs nog; "heb je het een beetje kunnen vinden?" Waarop ik antwoordde: "zeker, het was geen enkel probleem". Nog 1 ontbijtje te gaan pffff.

Vanmiddag zijn we weer aktief op de ijscokar. Het weer doet in deze morgen nog wat saai aan, maar de weersvoorspellingen zijn dat die saaiheid van het grijze en grauwe weer snel plaats zal maken voor zonnig lenteweer. En om dan maar meteen met de deur in huis te vallen; het wordt de komende week prachtig lenteweer. Met veel zon en hoge temperaturen.  Een betere start had ik mij niet kunnen wensen. En dus gaan. Elke dag! Het is nog maar Maart. Waar gaat dat heen?

Afgelopen week (maandag tot en met woensdag) was ik op de beurs te Venray. In opdracht van Nissei Nederland.
En deed ik mijn ding. Maken van ijs gemixt met verschillende ingrediēnten.  Of Milkshakes. Ik genoot van de vele mensen die de stand aandeden. Mensen die genoten van het door mij gemaakte ijs. En soms hoorde ik van een tot stand gekomen deal. Iets waar ik zelfs, zonder 'echt' deel uit te maken van het bedrijf waarvoor ik daar werkzaam was, euforisch van kon worden. Het hotel, het eten en de beurs; het was weer een hele belevenis. Mooi! Moe keerde ik huiswaarts maar wel met een voldaan gevoel. Donderdag en vrijdag reed ik weer rond op de ijscokar op twee verschillende routes.
Op donderdag reed ik alweer voor de tweede keer de route op de Noork en Klein Driene. En al meteen ging het beter dan vorige week. Men moet even weten dat ik er weer ben. En als dat is bereikt, dan komt de rest vanzelf goed! De openingsrit op de Nijverheid was zelfs al goed te noemen. Een teken voor dit seizoen?
Laten we het hopen. De Snor heeft wat kuren. Er komt zelfs een monteur aan te pas. Ik wil dat die veilig is en blijft, dat ie goed rijd en vooral ook blijft rijden.
Een monteur kost geld. Veel zelfs. Maar daar staat tegenover dat de Snor ook veel geld oplevert.

Woensdagmiddag zal hij weer rijden als dat het hoort. Tot die tijd moeten we leven tussen hoop en vrees. Dat die er niet zomaar mee stopt.
Hem van de weg houden is met dit prachtige weer geen optie!

Ik hoop u volgende week te zien, waar dan ook. Ik ga deze week openen op de Bloemenbuurt en Hasseler Es. Daarna, pas na half april komen de laatste twee wijken (Groot Driene en Vossebelt) er nog bij. En dan, dan draaien we weer op volle kracht! Hopelijk is dat Vooruit!!!!

Ik wens u allen een fijne zondag toe en wellicht spreek ik u ergens van de week in 1 van de wijken of zelfs vandaag op ons mooie tuindorp! Ik ga nu mijn laatste ontbijtje bezorgen!

Frank Boereboom
Franky's Food
Hengelo