2017-23. Faim!

Nooit gedacht dat het ooit zover zou komen. Weliswaar altijd gehoopt en over nagedacht. Een eigen ijssalon en dan.... je eigen ijs bedenken, creeeren. Hoe mooi zou dat zijn? Ooit nog gedroomd van een ijssalon op tuindorp in het vroegere groentewinkelpandje aan het CT-Storkplein. En dan genieten van het verkopen van mijn eigen bedachte ijs. Maar zoals genoegzaam bekend; het heeft mij in het leven niet altijd meegezeten en dus is die droom alweer even aan diggelen. En daarom moet ik de dromen soms wat aanpassen aan de 'huidige' situatie. Zo ook waar het gaat om ijs maken. Daarom is het ook dat ik heden ten dage supertrots door het huis wandel. Trots op mijn manier van daar komen waar ik uiteindelijk heen wilde; het bedenken van heerlijk ijs. Het aan de man/vrouw brengen van dat ijs, om daarna de reacties op het gezicht te volgen nadat er een lepeltje ijs door de mond naar binnen is gegleden. Zo verschrikkelijk mooi om dat te mogen zien. Nog leuker is om uiteindelijk te mogen horen dat het 'heel lekker' is. En dan die trots! De glimlach reikt van oor tot oor. En tja, als je uitgerust bent met zulke grote oren dan valt het nog best mee te glimlachen, maar het is dan ook echt een zelfontstane en gelukkige lach. Trots dus op MIJN eigen label ijs!  Dat ben ik! "Faim!" is de naam, Daim de belangrijkste grondstof. Dit weekend op zaterdag gepresenteerd aan mijn trouwe facebookvolgers bij mijn werkgever, de Batterij Specialist en zondag aan de vaak nietsvermoedende en onwetende gasten van het Twents Speciaal Bierfestival.
Op beide dagen werd het ontvangen als ik had verwacht. Het werd lekker ijs gevonden. "FAIM!" is gemaakt met mijn receptuur. Het recept dat na een paar pogingen met een huis/tuin/keuken apparaat werd geproduceerd. En elke keer werd het verbeterd. Het hoofdbestanddeel Daim maakt het ijs in alle opzichten kompleet. Zo is de kleur licht bruin, de smaak neigt naar Caramel. Het ijs is heerlijk romig en wat aan de zoete kant. De bites in het ijs zijn de balletjes Chocolade met caramelsmaak waarin stukjes amandel gekapseld zitten. Een pracht van een ijssoort! Ik ben er dan ook blij mee dat er louter positieve reacties waren. Ik geloof in Faim!. Het krijgt een goede kans!

Nu Faim! is gepresenteerd dringt zich een nieuwe vraag op; wat zal de volgende smaak worden? Want ijscreaties/smaken bedenken is erg leuk. Het overleg met een producent ook. Ik ben overigens ook blij en dankbaar dat Wilbert van ijsboerderij "'t Dommerholt" mij ermee wilde helpen. En ook mijn wensen in de smaak uitmuntend deed vertalen. Maar ook mee wil blijven denken aan weer nieuwe creaties. Dat biedt mogelijkheden. Dat maakt het vak weer zoveel leuker!

De afgelopen 3 dagen was ik vreselijk druk. Zo had ik vrijdag voorafgaande aan mijn rit op de Nijverheid nog een traktatie met ijs op het Penta College. Omdat deze school niet in de buurt ligt van huis moest ik er lang voor in de Snor zitten. Op de Nijverheid, enige uren later, een snelle ronde gereden. Dat had te maken met de voorbereidingen op de dag die erna zou komen. Met de Crêperie op bezoek in Hengelo Gelderland. En dus moest er beslag gemaakt worden. En niet zo'n klein beetje ook. Samen met sidekick Raymond Korte (Kokkie) reed ik die zaterdag in alle vroegte als Creppie naar Hengelo met op de aanhanger de Snor. Onderweg nog vreselijk gelachen met Kokkie die steeds de lachspieren deed testen. Op het festivalterrein deden wij ons ding. En kennelijk steeds met de juiste toon. Het werd gewaardeerd zo ook de Crêpes. Een goede 4 uur nadat we aangekomen waren vertrokken wij met de broodnodige haast om op tijd te arriveren bij de Batterij Specialist aan de Torenlaan 14 om daar mijn nieuwe ijssmaak te kunnen presenteren aan mijn volgers. We waren net op tijd terug! Er waren wel wat mensen speciaal voor het nieuwe ijs gekomen, maar de regen had duidelijk roet in het eten gegooid. Ondanks dat, werd er 1 hele bak Faim! leeggeschept! En belangrijker: iedereen vond het heerlijk ijs!
Opgelucht dat deze dag tot een goed einde was gebracht reed ik de Snor over het asfalt terug naar huis.

Eénmaal thuis startte ik met de schoonmaakwerkzaamheden en de voorbereiding op de zondag. Tenslotte stond er weer een drukke dag op het programma. Het Twents Speciaal Bierfestival. Rond een uur of 8 in de avond was ik klaar met de opruimwerkzaamheden vwb de Crêperie en de voorbereidingen op de volgende dag en stortte ik vermoeid neer op de bank.

Zondag startte ik met ontbijtjes om vervolgens af te reizen naar het festivalterrein van het Twents Speciaal Bierfestival. Gelukkig bij mij om de hoek. Hoefde dus niet ver te reizen. Het festival werd goed bezocht! En zo kon het gebeuren dat ik ook hier mijn record brak. Dit is echt het jaar van de records! Er werden hier overigens 2 en halve bak Faim! leeggeschept. Ook een duidelijk signaal. En steevast kwamen hier ook  mooie reacties op het nieuwe ijs. Het was een goed georganiseerd evenement. Met toch één kleine opmerking. Rond een uur of 6 werd er omgeroepen dat het evenement met een uur werd verlengd. Deze ijscoman is daar nooit naar gevraagd en dus kon ik na deze mededeling niet meer over het tuindorp!
Toen het festival ten einde liep was het al 8 uur in de avond. En ook deze keer plofde ik na thuiskomst op de bank.

Het was een zwaar weekend!
3 dagen volcontinu gewerkt; gepland; geregeld; gereden, gedaan wat ik kon.
Ik was op!
En dat had ik voorzien alvorens het weekend begon.
En daarom had ik mijzelf op 2e pinksterdag vrijaf gegeven. Even bijkomen. Even niets. Helemaal niets.
En tja, schrijf je toch weer je blog. Gooi je er toch weer wat factuurtjes uit, ben je toch weer bezig. Kreeg zojuist alweer een vermaning; "hou eens op joh, je zou niets doen vandaag!".
Nou ja. Nu schrijf ik mijn laatste zinnetjes.
Ik ga inderdaad genieten nu. Met mijn gezin naar goede vrienden toe. Even ontspannen.
Morgen ben ik op ziekenbezoek bij mijn vader, waarmee het beetje bij beetje beter gaat.
Woensdag blijft de kar zeer waarschijnlijk ook binnen. Schijnt een paar dagen slecht te worden. Ik wil nog 1 mededeling doen.
Er wordt mij vaak gevraagd waarom ik niet hier of niet daar kom. Of waarom ik bij de één zo vroeg kom en bij de ander zo laat. Ik blijf graag herhalen dat ik nog steeds geen superman ben en hoe graag ik ook overal wil zijn, dat nooit kan waarmaken. Staat uw straat niet op de route, dan spijt mij dat enorm. Maar er is maar 1 Frank. En 1 Snor. En dus probeer ik zoveel mogelijk mensen blij te maken.
Op verzoek wil ik best een keertje afwijken van de routes. Uiteraard in overleg. Dus wilt u nu dat ik een keertje door uw straat rijd? Roep maar... zal ik kijken of ik daar gehoor aan kan geven.
Geen enkel probleem om dat nader te bekijken.
Tijden ga ik niet veranderen. Die blijven als ze zijn.

Franky's Food groeit. Het is in alles merkbaar.  Ik ben blij. Blij met de groei. Blij met mijn Snor. Maar mijn eigen ijs.... dat is en blijft toch het mooiste!
Trots!

Ik wens u allen een fijne tweede Pinksterdag toe. Wellicht tot ergens komende week.

Frank Boereboom
Franky's Food
Hengelo