2017-26. Het draait!

Ja! Lekker druk. Soms te druk. Maar het draait. Het aantal boekingen loopt aan de ene kant op, terwijl je tussen de wijken door het aantal weer doet verkleinen door simpelweg de gemaakte afspraken te verwerken. En soms gaat dat met gemak maar vaker dan dat met enige haast. Mijn probleem? De tijdspanne tussen  opeenvolgende afspraken in. En dat terwijl ik er heus wel rekening mee hou.

Wanneer ik een aanvraag binnenkrijg kijk ik naast de aantallen ook altijd naar de plaats en dus de reistijd. De reistijd die ik  met de Snor nodig heb natuurlijk. Pas daarna bepaal ik of ik de aanvraag omzet in een uit te voeren opdracht. Het moet natuurlijk wel enigszins werkbaar zijn. Ik neem dus aan de hand van die uitkomst naar mijn idee een weloverwogen beslissing. En toch gaat het dan toch nog wel eens fout. Zo stond ik gisteren op het jeugdkamp van de Wilhelminaschool ijs te scheppen. Om verschillende (niet mijn schuld) redenen kon ik niet eerder beginnen dan om 18.30 uur (in aanvraag stond rond 18.00 uur) met het scheppen van 130 ijsjes. Het gevolg daarvan was dat ik wat te laat op de volgende afspraak terecht kwam. En tja... dat is natuurlijk niet de bedoeling. In eerste instantie werd dat natuurlijk niet  leuk gevonden maar na uitleg én bovendien de gezelligheid welke ik er gelijk ingooide om zo maar het beste ervan te maken werd het te laat komen al snel verdrongen naar de achtergrond. De ene na de andere gast moest het ontgelden terwijl de rest daar vreselijk om moest lachen. Ja. Ik was weer eens in vorm! Gelukkig maar. Tevreden drukte de gastheer de enveloppe met het vooraf afgesproken bedrag in mijn hand. Terwijl er toch al veel gasten weg waren toen ik kwam.

Maar best vaak kamp ik dus wel met de lange reistijden. Gisteren onderweg naar die laatste afspraak zat ik bijna het stuur op te vreten. Zo gespannen om de schade zo beperkt mogelijk te houden. Het maakt dat ik wellicht nog meer tijd tussen afspraken zal moeten houden. Ook al was dit geheel buiten mijn macht om ontstaan. En ook dat moeten we natuurlijk niet vergeten.

De afgelopen week was een uitstekende week! Erg warm geweest. Nu moet men niet denken dat dat gunstig is voor een ijscoman. Integendeel. Het is zelfs slecht voor de ijscoman. Teveel mensen zijn weg. Ofwel naar het water, ofwel naar andere verkoelende plaatsen. Of men zit binnen en komt het huis gewoon niet uit.
Een mooi voorbeeld gold de woensdag. Woensdag op het Rozenhof te Borne (Bornsche Maten) waren er nauwelijks kinderen te vinden. Normaal kun je ze op 10 handen nog niet tellen. Zo druk als het normaal was in al die weken dat ik er al kwam, zo rustig was het dus vanwege de hitte, deze week.
Maar in tegenstelling tot de middagen gaat het dan in de avonden juist wel goed en haalt dat dan vaak de dag weer op.
Ook ben ik met de Crêperie weer aktief geweest. Omdat het de heetste dag van de week betrof (afgelopen donderdag) kon ik met een gerust hart het ijs even achter mij laten. Alhoewel ik in de vroege middag nog wel een ijsafspraak op de Schothorst afwerkte. Daar bracht ik 200 kinderen een ijsje. Daarna reed ik de bloedhete Snor naar Trivium Meulenbelt Borsthuis, om daar met de voorbereidingen te starten om alle personeelsleden te voorzien van Crêpes. Samen met mijn gelegenheidsmaatje Kokkie. Was ik eerder nog blij met het feit dat ik niet met ijs weghoefde, nu stond ik in eerste instantie vol in de hete zon mijn voorbereidingen te doen. Toen Raymond (lees Kokkie) aansloot begonnen wij aan ons pas tweede optreden dit jaar. Ik geloof niet dat iedereen een crepe heeft gehad, maar degenen die er wel eentje of zelfs meer hebben gehad spraken met een mooie waardering over de crepes. En was het wederom geslaagd. Zo konden Creppie en Kokkie na het personeelsfeest dat ietsje vroeger eindigde door onweer, weer vrolijk huiswaarts. Zwaarvermoeid kwam ik later die avond in huis. De warmte had duidelijk zijn tol geeist. Nog voor ik het wist sliep ik op de bank waarop ik nog kort daarvoor was gaan zitten.

Vrijdagochtend voelde ik mijn hele lichaam kraken. En toch moest ik weer  naar mijn werk om daarna opnieuw een volledige route over de Noork/Klein Driene en Groot Driene te rijden. Toch ging het die vrijdag steeds beter met het lichaam en éénmaal thuis was ik blij verrast met de omzet en was alle pijn verdwenen. Wel viel ik opnieuw snel in slaap.

Het was ook de week dat ik namens, een voor mij bekende vrouw, geld gedoneerd kreeg om kinderen te trakteren op ijs wanneer zij wel om ijs vroegen maar geen geld op zak hadden. Gebeurt natuurlijk heel veel. Maar nu kon ik er een aantal kinderen blij mee maken. Zelf heb ik het bedrag verdubbeld omdat ik het zo'n leuk initiatief vind.

Al met al heb ik weer een uitstekende week achter de rug. Deze maand verloopt tot nog toe echt super.

Het bedrijf draait daarmee wel binnen zijn uiterste mogelijkheden. Meer kan ik echt niet. De ochtendbaan. De genoemde reistijden. Het kent natuurlijk ook zijn beperkingen. Soms kom ik niet op uw wijk. Dat kan verschillende redenenen hebben. Eerst kan het weer roet in het eten gooien. Ook zou het kunnen gebeuren dat ik gewoon een dagje vrij neem. Ik werk soms volcontinu aan mijn bedrijf. Dat houdt ik echt geen heel seizoen vol hoor. En dan kan het ook nog eens zijn dat ik afspraken heb. Met afspraken bedoel ik ofwel feesten waarbij ik met de kar vol ijs of crêpes moet zijn. Maar ook afspraken met leveranciers of producenten. Bijvoorbeeld over mijn FAIM! ijs. Ik probeer echt overal en zo vaak mogelijk te komen maar het werk bestaat uit zoveel meer. En nu heb ik de administratie nog niet eens genoemd.

Vandaag en gisteren was ik steeds vroeg op. Er zijn dit weekend namelijk maarliefst 12 ontbijtjes afgeleverd. Louter positieve reacties. Toch weer leuk om te vernemen. De ontbijtservice draait beter dan ooit.

FAIM! gaat binnenkort weer in productie.  Nooit gedacht dat mijn eigen bedachte smaak zo succesvol zou worden. Eerst nu een weekje zonder FAIM!. Het is even niet anders. 20 bakken in twee werkweken. On-ge-loof-lijk!!!!  FAIM! is nu wel bekend en geliefd genoeg om opnieuw  grondstoffen aan te kopen. De bestellingen zijn inmiddels gedaan.

Ik ga besluiten. Ik ga deze dag eens lekker uitrusten. Ik vind persoonlijk dat ik dat wel heb verdiend.

Ik wens u allen een fijne week toe. Tot ziens komende week. Waar of wanneer dan ook.

Groetjes

Frank Boereboom
Frankys Food
Hengelo