2018-16. Een mooie week!

Het was dinsdag. Afgelopen dinsdag.  Dinsdagavond om precies te zijn. Op het Wilbert. De wijk waarop ik die dag reed. Ik was inmiddels alweer een goed anderhalf uur onderweg toen plots een auto bij de kar vaart verminderde. Een raampje ging open en vóór ik het wist stond ik oog in oog met mijn aanstaande schoonzoon Hugo. Ik hoor u denken; je kent toch de auto van je schoonzoon wel? Fout! Ze hebben sinds kort, dat wist ik wel, een tweede auto. Dat had ik tenminste vernomen. Maar verder wist ik niks. Een tweede punt is dat mijn dochter en Hugo niet in Hengelo maar in Borculo wonen. Dus.... Ik kon nooit vermoeden dat Hugo in Hengelo was en al helemaal niet op de plek waar ik op dat moment klanten van ijs aan het voorzien was. Hugo klom uit zijn auto. En stapte op mij af. Nadat ik de klanten bij de kar had voorzien van ijs naderde hij de kar en zei; 'Hoi, ik was net naar je onderweg, maar ik zie dat je nu hier bent'. 'Hey Hugo, wat doe jij in Hemelsnaam hier?' Vroeg ik verbaasd als ik was. 'Ik kom net bij iemand vandaan die karikaturen maakt. Die zit hier vlakbij" was zijn antwoord. 'Karikaturen? Wat moet jij daarmee?' vroeg ik hem. 'Nou, dat zal ik je laten zien. Moet je even meelopen, het ligt in de auto'. En dus liep ik nieuwsgierig mee.
Uit zijn auto haalde hij een koker tevoorschijn met daarin een pracht van een karikatuur. Een karikatuur van hem en mijn dochter Anouk op 1 plaat. En Hugo had op die plaat een ring in zijn hand. Met stomheid geslagen keek ik nog eens goed naar de afbeelding. En zei uiteindelijk; 'Neeeehhh. Echt????' En Hugo antwoordde met een volmondige 'ja'. 'Het is niet waar? Echt?' vroeg ik nog maar eens vol ongeloof. 'Ja echt, vrijdag ga ik Anouk ten huwelijk vragen'. Ik was blij en verrast. Dit had ik echt niet zien aankomen. Echt dit had ik nooit maar dan ook nooit verwacht. En daarom werd ik, ik geef het toe, eventjes heel emotioneel . De hele periode van het grote verlies van mijn grootste vriend en vertrouweling, mijn vader, en deze aankondiging van Hugo, het kwam ineens samen. De tranen liepen over de wangen. En ik kon niet anders uitkramen dan: 'wauw wat leuk. Geweldig kerel, ben blij,  vooral voor jullie. Dus vrijdag ga je haar vragen?' 'Ja en daarom was ik onderweg naar jullie om het jullie te vertellen. Maar nu hoeft dat niet meer want ik heb jou nou gesproken'. Nog steeds vol ongeloof bleef ik naar hem staren. 'En jij denkt ook dat ze ja gaat zeggen?' probeerde ik nog even om mijzelf te verzekeren van zijn bedoelingen. 'Ja, dat denk ik wel. We hebben het er al eens over gehad dus....' . 'Nou. De eerste, de allereerste van de familie, hoe bijzonder' stamelde ik uit. 'Ik ben echt supertrots. Blij voor jullie en uiteraard hoor ik graag hoe het is afgelopen. Maar ik moet nu echt weer verder'. Hij snapte het en verdween in de voor mij onbekende tweede auto en liet mij gelukkiger dan ooit achter in de wijk waar het die dag zou gaan lopen als nooit tevoren.

Het was al helemaal een superweek. En dan heb ik donderdag niet eens gedraaid omdat mijn zoon graag wilde dat ik meeging proefrijden  in een Saab waar hij interesse in had. De auto die hij overigens vandaag (zaterdag), na een tweede proefrit, heeft gekocht. Zijn eerste auto. Daarnaast was 40 uur in loondienst werken en daarnaast inmiddels ook alweer ruim 25 uur aan ijs van overigens zaterdag tot donderdag ook nog eens een behoorlijk zwaar gebleken. Een avondje rust kwam dus best goed uit. Met een mooie fles witte wijn zat ik die avond aan tafel op het terras.

Terwijl ik dus de hele week prima omzetten behaalde ging het op de Nijverheid (Dit was op vrijdagmiddag  en avond) allemaal juist heel erg mis. Of misschien eerder chaotisch. Ik hoorde vlak voor vertrek, rond 17.00 uur van mijn dochter Anouk dat zij ja had gezegd tegen haar Hugo op zijn vraag met hem te gaan trouwen. En ja, nu was vader helemaal van slag. Het was nu tenslotte allemaal echt!
Later dan verwacht begon ik aan de route die nooit meer een fatsoenlijke route werd.
Van links naar rechts en van rechts naar links. Ik reed maar wat. En echt niet omdat mijn dochter mij aan de telefoon had verteld dat ze ging trouwen. Nee. Ik probeerde slechts wat logischer te rijden opdat ik weer wat kon inlopen op de door het leuke en langverwachte telefoontje verloren tijd. En hoe goed ik ook mijn best deed, het lukte mij niet om wat tijd te winnen. Erger; ik verloor steeds meer tijd op mijn schema. En dat werd uiteindelijk nog erger toen mijn dochter en vriend Hugo tijdens die chaotische rit aan de kar verschenen. Ze kwamen even vertellen hoe het aanzoek was gegaan. Ook al omdat ik het fijne ervan wilde weten had ik al gauw weer een hoop tijd verloren. En toen ik wederom verder ging.... toen was de route helemaal verloren. Ik heb na hun bezoek nog wel wat straten aangedaan, maar o zoveel straten overgeslagen. Het was de meest vreemde rit uit mijn carrière die ook nog eens rond 22.00 uur eindigde. De verwachte omzet haalde ik daardoor niet, maar slecht was deze ook niet.

Zaterdag.
Eerst een ontbijtje bezorgd. En toen met mijn oudste zoon met mijn weer andere zoon mee geweest om de Saab nog eens uit te proberen. Na de tweede proefrit van deze week, welke hij reed met mijn oudste zoon, kocht hij de Saab. Zijn vader sponsort samen met zijn moeder een gedeelte van de Saab. Dat heeft hij wel verdiend. Staat immers altijd klaar voor zijn vader.
Nadat ik terugkwam van de aanschaf kon ik gelijk met de Snor op pad. Mijn vrouw had hem reeds afgevuld en klaargemaakt  voor vetrek. De route over Vossenbelt en omgeving had ik vooraf op een bepaald bedrag ingeschat. Dat doe ik eigenlijk altijd. En meestal komt het prima uit. Maar vandaag zou ik er vreselijk naast zitten. Het werd een superdag. Ééntje om nooit meer te vergeten. Samen met Groot Driene is dat één van de beste wijken. Bij de rit op Groot Driene wordt overigens ook een deel de Noork en Klein Driene gerekend.

We staan voor de zondag. En deze zondag gaan we niet op tuindorp rijden. Dat komt omdat ik vind dat iedereen een kans moet krijgen om de ijscoman en ijskar te ontmoeten. En sinds ik 40 uur in loondienst  werkzaam ben is elke week naar dezelfde wijk gaan schier onmogelijk. Dat zou geen recht doen aan andere wijken. Het is ook daarom dat mijn jongste zoon zijn vader wil gaan helpen. Binnen nu en een paar weken hoop ik de andere kar bedrijfsgereed te krijgen. Vooral de eutectische platen zijn het probleem. Als ik die heb kan hij zo weg. Dan gaat hij zeer waarschijnlijk op de Nijverheid en/of tuindorp rijden. Ik ben er erg trots op dat hij dat wil gaan doen. En belangrijker is; hij kan het ook. Weet precies wat hij doen moet. Hij zal de kleine ijskar gaan gebruiken. Ik blijf op de snor. Hij dichtbij, ik ver weg. Een grote wijziging waarbij ik er steeds bedacht op moet zijn voldoende ijs in huis te hebben. Zo ook in de supermarkt. Daar waar de Radler enige tijd uitverkocht was. Kortom; goed zorgdragen dat overal genoeg is.

Zondag.
Een dag buiten het tuindorp. Erg ongewoon. Maar het kon niet anders. Zoveel verzoeken dat ik een schema voor twee weken had bedacht. En ik ben op dit moment het meeste uitgereden op ons mooie Tuindorp. En ik had het er best moeilijk mee maar afspraak is bij mij afspraak. En dus reed  ik via de Oude Postweg, waar ik na een uur pas weer weg reed door aanhoudende drukte, met een lege bak aardbei, klein Driene in. Verving de lege bak door een volle en vervolgde mijn route. Het gemiddelde lag erg hoog. Vooral op Groot Driene ging het wederom super. Een mooie dag derhalve. En... Ik werd op andere plaatsen erg gemist. En dat las ik via facebookberichtjes toen ik éénmaal thuis was. Maar een ijscoman kan niet op twee plaatsen tegelijk zijn. Alhoewel hij dat maar wat graag zou zijn. Niet alleen om de verdiensten. Vooral ook omdat ik zo graag iedereen wil bezoeken.
Mijn zoon zou de oplossing kunnen bieden. Hij heeft aangegeven dat hij op de fietskar wil gaan rijden. Joeri is sterk en wijs genoeg. Laat zich niet zo gauw gek maken en heeft een prima rekenbrein. Een prima tweede man. En het belangrijkste is dat hij echt wil. Mooi.

De omzet van de afgelopen 9 dagen is uitzonderlijk  te noemen.  En dan te bedenken dat ik zelfs 1 van deze 9 dagen niet eens gereden heb!
Ook de Snor heeft het uitmuntend gedaan. Het lijkt erop dat dit eindelijk mijn jaar gaat worden. Alle seinen staan op groen.
Het weer wordt tijdelijk wat minder. Maar ik zal per dag bekijken wat ik ga doen. Mijn tweede ijskar moet overigens eerst nog worden aangepakt. Er moet een spoelwaterbak op komen en een plaats voor de wafels. Daarnaast zal ik moeten investeren in een paar eutectische platen die erg kostbaar zijn. Het zal dan ook nog wel eventjes duren. Maar het komt goed.

FAIM! en Radler zijn dus inmiddels in de supermarkt.  Daar komt deze week de likeur 43 bij. En dan gaan we zien of het ook bij andere filialen van de Plus kan worden afgeleverd.

Het gaat dus goed. Een blije Frank derhalve.

Een op en topweek.

Komende dagen zal ik een nieuw schema gaan opstellen. Dinsdagmiddag ben ik op het industrieterrein op zuid. Daar mag ik bij de bedrijvenbijeenkomst ijs uitdelen in opdracht van het bestuur van BIT. Had er een mailing naar gestuurd om mijn ijs aan hun leden, de bedrijven op zuid, kenbaar te maken. Nu mag ik dat zelf op die bijeenkomst met mijn ijs laten zien.
Woensdagmiddag ben ik bij de opening van de Mozartlaan. Ook alweer een mooie opdracht. En tot slot heeft mijn broer van Triple B opdracht gegeven om extra Radler bij hem te doen afleveren in verband met de grote vraag.
Ja. Het lijkt mijn jaar te gaan worden.

Tot volgende week.
Frank Boereboom
Frankys-Food
Hengelo