2018-14. Het vierde seizoen!

We zijn begonnen! In alle opzichten! Het vierde seizoen is gestart! En hoe! Meteen zijn we vol gas het seizoen in gereden. Het gaspedaal tot op de bodem ingedrukt. De startblokken zijn gewoon weggeschoten. Deze week spande wel de kroon. Het begon natuurlijk met het lekke voorbandje van de Dekselse Snor. Dat zomaar was leeggelopen. Het voorwiel moest daarom van de Snor worden gescheiden opdat een bandenbedrijf het bandje kon repareren. En dat kostte mij nauwelijks moeite. En dus werd het wieltje op dinsdag, na Pasen, bezorgd bij de Bandenberg. Een dag later mocht ik hem weer ophalen. De binnenband bleek lek. Nog diezelfde dag monteerde ik het wieltje weer op de Snor. Probleem opgelost! Maar.... er gebeurde zoveel meer in deze zeer belangrijke week. Zoals geschreven was de Snor in ieder geval klaar voor zijn werk. Maar ik was natuurlijk ook al de hele week druk met allerlei andere belangrijke zaken, zoals de gang naar de Supermarkt met de twee zelfbedachte smaken, FAIM! en Radler. En alle zaken die daarmee verband hielden. Het nog immer slecht werkende gehoor maakte het er allemaal niet eenvoudiger op. Zeker niet bij het al weken ervoor afgesproken bezoek aan een bijeenkomst van de Rotary club Wierden. Met een kar vol ijs op de aanhanger reed ik die avond naar Almelo. Beetje vervelend was dat mijn, inderhaast uit de garage getrokken aanhanger, geen verlichting meer bleek te hebben. Maar er was geen tijd meer en hoewel ik daar niet trots op ben, reed ik, overigens nog altijd met daglicht, op Almelo aan. Aldaar bleek ik hun enige gast. Mocht ik eerst mee eten om daarna enerzijds mijn verhaal over mijn werk in de Stichting Nelly te doen en anderzijds te mogen vertellen over het mooiste vak ter wereld; ijscoman zijn. Na mijn verhaal kregen de leden hun ijsje en keerde ik na wat nabesprekingen weer tevreden huiswaarts. Nog steeds niet donker, het was rond 20.00 uur, reed ik met een nog immer onverlichte aanhanger zo snel als kon richting de basis. Net voordat de lantaarns aanschoten, stond ik voor huis.

Vrijdag
Ik zag op Facebook het bericht van Wilbert (eigenaar ijsboerderij 't Dommerholt) voorbijkomen dat de bekers met Radler en FAIM! waren afgeleverd aan de Plus supermarkt op het Agathaplein, de supermarkt waar mijn ijs in bekers zou worden verkocht. Omdat mooi weer in aantocht was en er op Facebook erg veel op de komst van de bekers ijs was gereageerd, werd er in de supermarkt tijdens deze levering serieus getwijfeld aan het aantal geleverde bekers, maar nieuw aanleveren was nauwelijks mogelijk op zo'n korte termijn. En dus werd er maar op gegokt.
Na mijn werkdag heb ik na thuiskomst meteen de koksbuis aangetrokken, de Snor uit de stalling gereden en een ingekorte route over de Nijverheid gereden. Best een bijzondere en goede rit. Het weerzien met zovelen was bijvoorbeeld echt fantastisch!
Veel later dan verwacht keerde ik weer terug op de basis. Behoorlijk afgekoeld, nee koud geworden nam ik de warme koffie, gekregen van mijn lieve vrouw, met veel plezier aan.
De omzet viel mij, gezien de temperatuur later in de avond, alleszins mee.

Zaterdag
Het was de dag van de verkoop van Frankys Food ijs in de supermarkt. Hoe bijzonder dat gevoel was valt met geen pen te omschrijven. Echt heel bijzonder. Zo bijzonder dat de tranen in mijn ogen stonden. Hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat ik, een simpele jongen, het zover heeft weten te schoppen om twee ijssmaken te creëren en deze ook nog eens te doen verkopen aan een supermarkt van naam? Het gemis aan mijn vader deed zich deze dag dan ook weer behoorlijk opgelden. Waarom was hij nu niet hier om dit bijzondere moment mee te kunnen maken? God, wat heb ik hem gemist vandaag. Ondanks dat was het vandaag een bijzondere dag in het bestaan van mijn bijna 5 jarig bedrijfje Frankys Food. Een echte mijlpaal. Er waren uiteindelijk heel wat bekers ijs verkocht. In ieder geval meer dan ik had verwacht. En is er nog genoeg voor de komende dagen, waarmee de Supermarkt vooralsnog zonder problemen kan verkopen. De verkoop uit mijn ijskar was deze dag uitstekend. Hoewel het tot zeker 15.00 uur wel erg rustig was gebleven. Ik liet vele mensen wat Radler of FAIM! proeven in de hoop dat ze dan bekers ijs van de supermarkt kochten. Het lukte ook best vaak. De mensen die wel proefden maar nog geen beker ijs kochten zouden dat later zeker gaan doen. Het Radler ijs werd enorm goed ontvangen. Een teken dat het ijs precies geworden was zoals ik het wilde. Eén op één met het bier uit de fles, maar dan als ijs!
Een extra ritje, na mijn bezoek aan de Plus supermarkt, deed mijn totale omzet weer oplopen tot tevredenheid.
En zo kon ik later op de avond, thuis op de basis, tevreden omkijken.

Zondag.
Het is 8 april. Het is opnieuw mooi weer en de ijscoman staat alweer te trappelen van ongeduld. Zoveel kinderen blij te maken en ook volwassenen. We gaan er weer voor. Moet tijdens mijn rit op tuindorp wel even tijdelijk van de route af. Een afspraak! Kost niet veel tijd, maar ik doe het graag want het betreft hier een kind van 3. En ik wil haar graag een plezier doen. Daarna weer verder met de rit over het tuindorp. Er zijn wel wat hobbels op de weg. Ik kan door wat opbrekingen niet overal komen. Dat is wat vervelend. Maar ik zal daarom wat mededelingen doen vooraf.
Straks als ik terug ben zal ik nog even uitwijden over deze mooie dag.

Goed. Thuis gekomen. Het is goed 20.00 uur. Heb een lange dag achter de rug. Een kop koffie en wat te eten maakten mij weer een beetje mens. Een pracht van een rit, met uiteindelijk nog 3 afspraken onderweg ook. Ééntje was al afgesproken en had ik voor vertrek al aangekondigd via mijn facebookpagina. Vooral omdat ik voor deze verjaardag even de wijk uit moest. Het andere verzoek om op een verjaardag te verschijnen kwam op de route. Alleen graag wat later, want de visite kwam pas later. En Frank zou Frank niet zijn wanneer hij daar geen gehoor aan zou geven. Een nog weer ander verzoek kwam van de wijnproeverij aan de Clerckstraat. Of ik tijdens de wijnproeverij even ijsjes wilde komen scheppen. En wijn en Frank. Dat gaat goed samen. Ben altijd al gek geweest van wijn. En dus zegde ik toe. Niet om te komen drinken maar wel om het bedrijfs verzoek te honoreren. En dus reed ik uiteindelijk na 3 strakke uren volgens de route ineens kris kras door de Berflo Es en Tuindorp en werkte ik achter elkaar de opdrachten af. Ondanks de afspraken had ik niet het idee dat ik over de hele werkdag veel klanten had gehad. Maar na thuiskomst kon ik na het tellen van de omzet toch weer vaststellen dat ik het opnieuw uitstekend had gedaan. Blijft toch raar hoe je aan bepaalde zaken went. Het hele weekend heeft Frankys Food dus goed gedraaid en  dat had ik dan ook echt nodig. Zeker wanneer je bedenkt dat het geld gewoon op was. Het laatste deel van het vorig seizoen had ik door de ziekte en het uiteindelijke overlijden van mijn vader geen rit meer kunnen rijden en gaandeweg deze winter welke ook nog eens langer dan gewenst duurde, slonk het saldo op de bankrekening. Ik heb de bekers voor het ijs nog net kunnen betalen. Maar nu zijn in één weekend de zorgen voorbij. Zo snel kan dat gaan. En dat weet ik ook dus echt druk maken doe ik mij nooit. Er komt altijd een oplossing.
Maar opgelucht ben ik wel.

Komend weekend gaan we dan eindelijk naar de Berflo Es. Maar dat is pas zaterdag. Eerst gaan we bij mooi weer op woensdagavond nog naar de Dichtersbuurt en Bloemenbuurt en vrijdagavond opnieuw naar de Nijverheid.
Ook een bezoek aan de Vossenbelt en Dalmeden komt nu dichterbij. Maar we moeten het doen met de beschikbare tijd.

Voor nu; allemaal een mooie week. En tot ziens waar dan ook.

Groeten,
Frank Boereboom
Frankys-Food
Hengelo