2018-21. De paniek voorbij!

Het was me wel een weekje. Vorige week zat ik nog te peinzen. Over het welzijn van een collega die zomaar werd vermist. Ben zelfs na een dag van ijsrijden in de bus gestapt om hem te zoeken. Tuurlijk vonden we hem niet (het was immers zoeken naar een speld in een hooiberg) en daarmee begon een zware nachtrust, want wie mij kent weet dat ik mij druk kan maken om zoiets. Niet weten waar hij is. Ook niet weten of hem iets is overkomen. Slapen deed ik in ieder geval bijna niet. Ook wetende dat er op dat moment een heel gezin in rep en roer is om de vermissing van hun geliefde. Dat deed pijn. Ook mijn vrouw vond het een rare gedachte. Ik wilde zo graag helpen, maar ik voelde mij zo machteloos. De dag erna reed ik niet op Tuindorp. De route welke ik altijd op zondag rijd. Ik kon het niet. Het betreffende gezin woont immers dichtbij mijn huis. Je zou ze buren kunnen noemen. En dus voelde het niet goed om te gaan bellen en reed ik liever buiten mijn eigen wijk. Op Veldwijk. Daar zou ik vóórdat ik op Tuindorp zou gaan rijden toch al heengaan. Na de geïmproviseerde rit reed ik nog een stukje over de Berflo Es. Ik verkocht die dag door het mooie weer nog best goed. Uiteindelijk moest ik ook weer terugkeren op Tuindorp. Ik zou, zo had ik op de dag en vóór de rit al kenbaar gemaakt, een rondje rond de Tuindorpvijver maken, zonder al teveel gebel. Veel verkocht ik niet meer.  Het was alsof heel Tuindorp in de rats zat om zijn vermiste wijkgenoot. Ik belandde niet veel later op een terras in de tuin van wat wijkgenoten. Schepte eerst wat ijsjes voor hen om daarna met hun wat biertjes te drinken. We hadden het al die tijd over onze vermiste wijkgenoot. Waar zou hij toch zijn na ruim 36 uur vermissing? Ook bleek dat hun uren hadden gezocht. Het duurde gelukkig niet lang toen ik op de groepsapp van mijn werk door mijn baas op de hoogte werd gesteld van de vondst van mijn collega. Zichtbaar opgelucht zag ik bij de wijkgenoten ook tranen vloeien. Van pure opluchting. En het was ook zo logisch. Ikzelf was ook zo blij en opgelucht. Ondanks het feit dat er nu een hele grote taak ligt voor de betrokkenen en medische wereld. Hij was in ieder geval redelijk gezond thuis. En daarmee was de echte onrust uit het lichaam. En ook uit die van mijn wijkgenoten.

Zo maak je wat mee. Het leven kent leuke en minder leuke zaken. We hebben het maar te accepteren. 

De week kende verder niet al teveel rumoer. Ik heb op maandag, 2e pinksterdag, nog bij voetbalclub ATC gestaan met de ijskar. Verkocht best goed tijdens de wedstrijd tussen de vrouwen van FC Twente en Ajax. De wedstrijd werd uiteindelijk gewonnen door Ajax en zij waren daarmee de kampioen van Nederland geworden. Fijn voor Amsterdam! Hebben ze daar ook nog een prijs!
Op dinsdag reed ik over het Wilbert en dat deed ik woensdag over de Indische buurt, Dichtersbuurt en Bloemenbuurt. Op beide dagen verkocht ik redelijk.

Donderdagochtend was ik op de Bataafs Lyceum. Daar kon Ik alle leraren voorzien van ijs. Later in de middag was ik bij de ouderen van Trivium Het Hof. Ook daar werd behoorlijk wat ijs verkocht.

Vandaag (het is zaterdag wanneer ik dit schrijf) was het weer eens buffelen. Een zeer zware dag. De ijskar stuurde ik vandaag over Vossenbelt en omgeving. De hitte gierde door de cabine van de Snor. Maar als door een wonder en ook door de toegepaste ervaring wist ik het ijs behoorlijk goed te houden. De vriezer op de Snor wordt namelijk niet gekoeld tijdens de rit. Deze blijft koud door het materieel binnen in de vriezer. Ben dan ook erg trots op de werking van de eutectische platen. Ik verkocht prima en kwam redelijk op tijd in huis. Weliswaar erg vermoeid door de warmte. Op de terugweg heb ik overigens nog even door de Noork gereden. Dat liep uitstekend!
En zo kwam ik deze zaterdag uiteindelijk goed door.

Kinderdag 2018 is inmiddels opgestart. Dat wil zeggen dat de eerste publicatie op mijn facebookpagina Frankys Food een feit is. En deze publicatie betreft een eerste uitnodiging om ouders hun kinderen te doen opgeven voor een leuke middag voor de kinderen. Kinderdag 2018 wordt gehouden op 25 augustus a.s. op de Nijverheid bij de Speeltuin en het buurthuis. Kinderdag is één onderdeel van totaal 4 onderdelen in een tweedaags evenement en in het kader van het 100 jarig bestaan van de wijk de Nijverheid.
Omdat Kinderdag 2018 in de vakantie valt, is het mij wel de vraag hoeveel kinderen er straks zullen zijn. Afijn, we zien het vanzelf.

Dat het voorjaar prima verloopt is een feit! Zo goed heb ik nooit eerder gedraaid. Maar ik investeer momenteel erg veel. Mijn zoon gaat straks ook meewerken en dus moet de eerste ijskar, de fietsijskar in gereedheid worden gebracht. Komende week wordt de kist op de fietskar voorzien van passende eutectische platen. Een kostbaar stukje inventaris. Ook heb ik extra ijslepels gekocht voor hem. En worden op dit moment platen gemaakt waarin de ijsbakken passen. En is de kar daarmee feitelijk klaar voor zijn diensten.  Joeri gaat in ieder geval zondags op Tuindorp rijden. Ik ga dan richting Noord. Ook straks op zaterdag zal hij gaan rijden. Dan kan ik ook naar andere verder weg gelegen wijken. Zo kunnen we twee vliegen in één klap slaan.
Mooi toch! Er gaat daarmee in ieder geval wel wat veranderen. Ik moet nu nog een bel kopen. En dan is de kar gereed voor vertrek.

Ook heb ik geïnvesteerd in broeken. Ik ga weer als vanouds in zwart/wit geblokte broeken, ijs verkopen. Ze maken het beeld van de ijscoman wat completer.

We zijn nog niet klaar.  De Snor heeft extra verlichting nodig. Ze is 's avonds niet goed te zien. Dat moet echt beter. Ikzelf wil ook graag wat meer zien. De koplampjes leveren echt te weinig zicht. Komende week ga ik de Snor een kleine opknapbeurt geven. Ga ik wat beschadigingen lakken. Maandag en dinsdag blijft hij thuis. Ik dus ook! De avond4daagse gaat van start en dus is er nauwelijks volk thuis op de momenten dat ik normaal gesproken rijd. Het heeft dan zo weinig zin. Woensdagavond ben ik ten behoeve van twee scholen op de avond4daagse.  Verder heb ik donderdagavond nog wat te doen in het kader van de avond4daagse,  maar verder doe ik er niets mee. Geeft mij in ieder geval wat rust.

Zondag

Rust welke mij in ieder geval vannacht niet gegund was. De stroomuitval betekende dat ik midden in de nacht in onderbroek door de tuin naar beide ijskarren moest lopen. De stroomuitval bleek net te zijn begonnen, iimmers; het ijs in de vriezers was nog extreem koud. Maar het moest wel opgelost worden en graag meteen want ik had mijn rust hard nodig.
Toen ik het probleem niet direct kon vinden heb ik bijpasses gecreëerd om zodoende stroom van andere groepen te pakken om daarmee alle aanwezige vriezers van stroom te voorzien. Nadat ik dat had geregeld ben ik mijn bed weer ingekropen. Vraag me overigens nog steeds af hoe ik wakker ben geworden zo vlak na de stroomstoring.

Het probleem is nu opgelost! Het is zondagmorgen en ineens had uw ijscoman een ingeving.  En wat bleek? De ijscoman had het aan het rechte eind. Een stroomdraad van voor naar achter in de tuin bleek het euvel te doen ontstaan. Eenook nog nutteloze kabel waarvan ik het bestaan wel wist maar nooit had weten te linken aan meerdere uitvallen. Ik knipte de kabels door, zette de stop weer om en de stroom liep weer als vanouds door het het hele huis.
Blij als een kind vertelde ik vervolgens aan een ieder die ik in huis tegenkwam over mijn overwinning. Trots als ik was! Niet dat er iemand geïnteresseerd was maar dat nu juist interesseerde mij weer niet, want ik was de oplosser dat zich al even meester had gemaakt van villa Boereboom.

Het is een raar leven, maar o zo mooi.

Ik dank alle lezers van mijn blog. Vorige week maarliefst 1200(!) lezers uit binnen- en buitenland.
Deze week had ik weer veel nieuwe volgers op mijn facebookpagina. En het gaat maar door!

Komende week houden we een beetje rust. Niet teveel, maar wel wat. Dat heeft dus als eerder geschreven te maken met de Avond4daagse. 

Ik wens u allen een pracht van een week toe.
Voor zoon Joeri waarschijnlijk de week van de waarheid. Gaat hij zijn debuut maken?
We zullen zien. Vader en zoon. Hoe mooi!

Frank Boereboom
Frankys-Food
Hengelo