2018-32. De regen en de vakantie.

Geel kun je het geeneens meer noemen. Eerder bruin of zelfs wit. De weilanden maar ook de door boeren gevulde akkers met maïs of aardappelen, schreeuwen om water. Het ene veld na het andere. De bladeren aan veel bomen zijn dor en geel of zelfs bruin gekleurd en bij de eerste de beste windvlaag meegevoerd naar een andere plek, geven je het vermoeden qua tijd ergens in oktober of november te zitten. Sommige bomen zijn zelfs al kaal. Er zijn nauwelijks nog sloten te vinden met water. De lange periode van droogte en mooi weer heeft duidelijk zijn tol geëist. Er wordt momenteel niet gegrast of gehooid omdat het gras al weken geen enkele groei heeft gekend. Maaien ervan zou zinloos werk zijn. Restanten van voorraden van hooi van het afgelopen seizoen zijn daarom vrijwel allemaal opgemaakt. Water was dus hard nodig; Regen was hard nodig. En regen kwam er. Eindelijk na wekenlange droogte volgde gisteren en eergisteren dan eindelijk een serie serieuze buien waarvan je redelijkerwijs mag verwachten dat het iets gaat doen met de droge weilanden. Of het genoeg is voor de akkerbouw vraag ik mij af. De maïs is te ver verpieterd. De velden met aardappelen zijn te lang te droog geweest. En de bomen welke nu al bruin of kaal zijn? Ze staan in de overlevingsmodus. Dat wil zeggen dat ze nog niet dood zijn maar ook niet ver van dat. Of het daarmee goedkomt hangt af van de hoeveelheid water welke ze nog krijgen. De regen die nu is gevallen is in ieder geval nog lang niet genoeg.

Het is augustus en de ergste warmte lijkt nu echt voorbij. Het was puffen en slecht slapen in het warme tuindorphuis, maar nu breekt pas echt de mooie zomer aan. Mooie temperaturen en af en toe wat regen. Prima toch? En daarbij; ik heb vakantie. En dus in alle rust genieten van de tijd met mijn uitgedunde gezin. We blijven thuis, zoals ik vorige week al deed optekenen. Ik heb ook maar 1 week echt vrij. Volgende week gaan we namelijk alweer rijden. In diezelfde week is ook de 4e KiNDERDAG. Daarna start september met gelijk het drukste weekend van het jaar. Op 1 en 2 september staan we bij de  Oeler Volksfeesten alsook op Kids@thepark. Kortom; een weekje rust met wat minder heet weer is dan ook zeer welkom.

Bijna een jaar geleden is het overigens ook dat mijn seizoen van toen een wat abrupt einde kende. Zo rond deze tijd had ik vakantie, net als nu. Toen gingen we naar Tsjechië. Heb zojuist nog wat hoofdstukken van mijn blog van 2017 erop nageslagen. Om te zien of ik er destijds nog wat woorden aan had besteed.  Ik kon evenwel niets terugvinden. Met geen woord repte ik over de val van mijn geliefde vader. De val die leidde tot zelfs een nieuwe val en uiteindelijk ook tot zijn dood eind september. Rond half augustus gebeurde het. Zijn leven werd na de val moeilijker. Hij wilde een vork oprapen, raakte uit balans en viel keihard achterover. Minutenlang had hij op de grond gelegen. Kon zich niet oprichten. Uiteindelijk kwam er hulp en werd hij vanaf dat moment door ons kinderen dagelijks verzorgd. Zijn leven zou nooit meer van dezelfde kwaliteit zijn. Het ging de ene dag goed, de andere slecht of zelfs nog slechter.
Dat wij als kinderen om toerbeurt bij hem verbleven was pure noodzaak. Hij kon echt niets meer zelf al gaf die dat niet graag toe.
Het seizoen van mij stopte dan ook vroeg. Afspraken werden afgezegd en ook routes werden gecancelled. Verbleef vaker dan eens te Hilversum. Sommigen van u wisten wat er speelde. Dat waren alleen de mensen waarmee ik ijsafspraken had. En op mijn werk wisten ze het natuurlijk ook. Af en toe deed ik nog iets uit hoofde van Frankys Food. Maar veel zou het nooit meer worden. Met smart wacht ik nu op de plaatsing van een foto door Facebook. Facebook herinnert je namelijk elke dag aan gebeurtenissen van de jaren ervoor. En wacht ik nu op de foto van mijn laatste uitje met mijn vader. En omdat het vorig jaar allemaal wat hectisch verliep weet ik niet meer precies wanneer dat was. Maar het kan niet lang meer duren. Ergens deze maand.

Ik denk nog vaak terug aan dat uitje. Mijn vader en ik deden nooit veel wanneer ik op bezoek was. Eerst, na binnenkomst spraken we met elkaar over wat gebeurtenissen van de afgelopen week om kort daarna naar het graf van zijn Nelly en mijn moeder te gaan. Verzorgden het graf, gaven de planten die erop stonden water en reden daarna steevast naar het winkelcentrum. Kochten er een visje en reden dan weer naar zijn appartement om het daar op te eten. Keek hij tv en verzorgde ik zijn balkon, ruimde de afval op, stofzuigde vaak en maakte het avondeten. Om dan samen te eten, waarna ik de afwas deed en hij zijn slaapje. En als ik wegging (naar huis) bedankte hij mij voor al het werk dat ik voor hem had gedaan. Zo ging dat elke week. En hij vond het prima. Er was tenslotte iemand bij hem. Had wat aanspraak. Dat was voor hem al goed genoeg. En dus was het die ene dag in augustus zo fijn dat hij mijn uitnodiging om even op een terrasje te gaan zitten, de buitenlucht op te zoeken en wat te drinken en wat bitterballen te eten, accepteerde. Het werd daardoor een echt dagje uit en daarom ook zo aangenaam, vooral omdat hij dat op dat moment ook echt zelf wilde. Het geluk droop dan ook van zijn gezicht af éénmaal op het terras. Hij was zichtbaar blij even uit huis te zijn en lekker te genieten van de buitenlucht op het terras ergens te Loosdrecht. Later kwamen overigens ook mijn zusje en haar vriend nog langs. Echt gezellig was dat! We hebben er best lang gezeten voor zijn doen. Maar toen werd hij moe en bracht ik hem weer naar zijn appartement. Een half uurtje later lag ie weer op zijn bed. Moe maar voldaan. Zei dat die een geweldige dag had gehad en bedankte mij ervoor. En ik zei hem: "nee. Jij bedankt voor jouw gezelligheid".
De laatste echt mooie herinnering aan mijn grootste vriend.

Gisteravond op zoek naar die ene vallende ster. Waar er nog  kansen zat van komen dit weekend, riep ik opnieuw, als elk jaar, "heyyy ma, flikker er eens eentje naar benee voor mij!" En terwijl ik dat zei besefte ik ineens dat ik het nu ook mijn vader kan vragen.
Ja. De tijd gaat snel. Bijna een jaar verder.

Vorige week zondag reed ik nog eventjes over het tuindorp. Verkocht ik nog wat ijs en had ik ook nog een afgesproken en bijzondere stop bij de Moeder Theresiakerk. Ik zou daar kinderen uit de Oekraïne ijsjes opscheppen. En al ging het communiceren wat stroef, de ijscoman deed zijn uiterste best om de kinderen aan het lachen te maken. Gelukkig lukte dat aardig en konden de weesjes niet veel later met de ijscoman al ijsetende op de foto. Het was een geslaagde opdracht! Een paar foto's ervan zijn bijgevoegd. Van de week heeft zoon Joeri overigens de laatste opdracht van Frankys ijs vóór de vakantie afgewerkt in het centrum van Hengelo. 

Een opdracht bij het 074strand op het Schouwburgplein. Er was speciaal voor de kinderen een speelmiddag georganiseerd.
En Joeri mocht deze kinderen een gratis ijsje aanbieden.
De komende week ben ik gesloten. Geen crepes, geen ontbijtjes en ook geen ijs.
Rust!

Misschien dat ik mijn ijskar nog ga opknappen. Wat schilderen en ook de verlichting voor het komende naseizoen in orde maken. Ben blij dat we straks nog even gaan rijden. Veel mensen zijn inmiddels alweer op weg naar huis van hun vakantie. De eerste 3 weken zitten er op. We zijn inmiddels alweer over de helft. En... uiteraard KiNDERDAG. Over twee weken.

Ik vertelde u nog niet zo lang geleden dat ik een klantje heb die nogal gek is van Frankys ijs. Ze heeft al eens een portret van mij en de ijskar geschilderd. Ik heb het er een paar weken geleden over gehad hier in mijn blog. Haar naam is Demi.
En Demi is nog verder gegaan en heeft mij nog maar een anderhalve week geleden haar nieuwste creatie getoond. Een t-shirt met het logo van Frankys ijs met tekst: "het is altijd feest als Frankys ijs is geweest".
Ik vond en vind het zo'n leuk idee dat ik gelijk wat t-shirts heb besteld om ze ook te laten bedrukken.

Op KiNDERDAG gaan we het shirt tonen en in de verkoop doen. Althans kijken of er vraag voor is. En naar aanleiding van die vraag een bestelling maken en uitleveren.
Een foto van Demi's shirt plaats ik er alvast bij. Demi wil ik dankzeggen voor haar creativiteit. Opnieuw zeer geslaagd!

Vakantie! Nu echt! Blog is klaar, de korte broek aan. En nou rusten.
Ik wens u een mooie week toe.

Groetjes vanuit 'Villa Boereboom'
Gewoon hier op tuindorp. En als het kan  het moet wel helder zijn, dan zoeken we ook dit weekend weer de vallende sterren. Dit jaar zal ik mijn vader ook eens vragen........🌟

Frank Boereboom
Frankys-food
Hengelo