2019-14. Wat nou intermediars?

Ooit (1985) werkte ik op het Hoofdkantoor van Randstad Uitzendbureau, te Diemen, als service medewerker binnendienst. Een baan waarbij de telefoon het machtigste gebruiksvoorwerp was. Ik zat daar op dat hoofdkantoor met mijn collega in een kamertje om alle medewerkers in het veld (lees: intercedenten van Randstad filialen Rayon Noord Oost Nederland) te voorzien van de benodigde informatie en voor andere belangrijke wetenswaardigheden voor de vestigingen. Maar vooral voor het verwerken van de administratie van de aan ons gelieerde vestigingen. Vooral het klaarzetten van het loon van het ingehuurde personeel. Soms kwam er in ons rayon een vestiging bij en dan mocht ik deze soms openen. Met een schaar een lintje doorknippen. Wat in die tijd ook opviel was het goede contact met de Twentse en Noordelijk werkende intercedenten. We raakten dan ook al gauw bevriend. En, gingen, ondanks de grote afstanden, veel met elkaar om buiten werktijden. Zo stapte en sliep ik in die tijd in Deventer en kwam ik op uitnodiging een weekend stappen in Groningen.  Ook andersom gebeurde dit. Ook tussen de collegae onderling op het hoofdkantoor, was er een uitstekende werksfeer. De meesten ervan zaten er voor weer andere regio's. Er bestond onderling enorm veel respect. Elke donderdagavond trokken we na het werk met zijn allen de stad Amsterdam in. Meestal naar het Leidse Plein. Kwamen we, na de laatste kroeg uit te zijn gestapt en op de nieuwe dag, direct weer op het werk. Geen slaap gehad. Slechts feest. Ja, dat was een mooie tijd. Ik denk er nog graag en vaak aan terug. Op een gegeven moment werd ik bij de grote baas geroepen. Mijn contract dat aflopende was werd niet verlengd. Niet omdat ik mijn werk niet goed deed, maar ik moest daar weg omdat ik niet, het voor die functie, vereiste HEAO diploma had. Slechts MEAO. Maar mijn werk stond als goed geboekt. Mijn directe collega op het eiland Rayon NO NL, had wel dat papiertje. Maar deze deed zijn werk juist weer een stuk minder. Althans, dat hoorde ik tussen de verhalen van "onze" intercedentes van onze vestigingen, door. Ik weet nog dat de 100 intercedentes uit ons Rayon gezamenlijk een brief opstelden en verstuurden naar de grote baas met de opmerking dat ze me  niet mochten ontslaan, dat dat een grote fout zou zijn. En dat dat niet goed zou zijn voor de voortgang van het werk. Een smeekbede zelfs, zo vertelde de grote baas aan mij toen ik opnieuw door hem was uitgenodigd om op zijn kantoor de inhoud van die brief te bespreken. Toch ontsloeg hij mij, ofschoon de brief het besluit van de directie toch wel aan het wankelen had gebracht. Kreeg na vele onbeantwoorde protesten van de intercedentes nog een aantal geweldige cadeaus, toen ze met velen zomaar op één van mijn laatste werkdagen waren verschenen. En dat na maar 6 (!) maanden van werk. Een mooie tijd derhalve.

Randstad uitzendbureau bestaat nog immer. En nu ik werk zoek zie ik de naam nog regelmatig voorbijkomen in de vacaturelijsten. Niet met werk bij hunzelf maar met vacatures van bedrijven welke hen hebben gevraagd te helpen zoeken naar geschikt personeel. Soms solliciteer ik op één van hunner aangeboden functies. Maar uiteraard ook bij zoveel andere intermediars die er sindsdien bij zijn gekomen. Tempo Team, In Person, Manpower, noem ze maar op. En allemaal doen ze hetzelfde. Nauwelijks verschil.

Toch, valt mij iets op in deze tijd.
Intermediars werken inmiddels heel anders dan vroeger. Ik heb de betekenis van het woord intermediar even opgezocht. Om een goed verhaal te delen met mijn lezers.
Een intermediar is een bemiddelaar/tussenpersoon.  Hij of zij staat tussen de belanghebbende partijen. Kortom, tussen de werkgevers en werkzoekenden. En zou voor beide groepen moeten acteren. Het gevoel hedentendage is bij mij heel anders geworden. Een intermediar is mijnsinziens slechts nog een persoon dat banen verzameld, ze op hun site zet en vervolgens maar wat afwacht op de dingen die dan gebeuren. Wanneer er iemand solliciteert zullen ze reageren. Maar ervóór hoor of zie je ze niet. Ik heb waarschijnlijk nu 100 sollicitaties achter de rug en zie deze problemen. En ik denk dat ik het recht heb om te schrijven over mijn ervaringen. Ik heb daarom maar eens een antwoord op één van mijn jongste afwijzingen gestuurd.  Om opheldering gevraagd waarom ik nooit voor een functie wordt gebeld. Dat het allemaal zo passief overkomt. Erg eenzijdig is. Ik wil werk. Ik doe er alles aan. Sta bij hun allemaal ingeschreven. En er is op een enkel bureau na NOOIT gebeld wanneer er iets was waar ze mij in ieder geval voor konden voordragen. Vaak ben je te goed, wanneer het een functie betreft die lager beoordeeld is dan je aan nivo meebrengt. En te zwak voor weer andere hogere functies. Er is zat werk! Ik hoor het iedere keer. Ik kreeg uiteindelijk direct na mijn mail het antwoord van een nog maar net gestart bureau. En ze begrepen mij maar al te goed. Om er wel direct aan toe te voegen dat zij wel zouden bellen wanneer er een functie zou zijn. Ach... ik moet het nog zien. De ervaring is geheel in strijd met haar goedbedoelde verhaal. Na ruim 20 minuten hing ik op. Naast dit alles moet ik mij ook altijd verdedigen tegenover mensen die anders denken over het vinden van werk. Sommige werkenden verwijten mij dat ik maar geen werk heb terwijl er zoveel werk is. Dat ik er niet voldoende voor over heb of aan werk. En dat, als je wilt, je zo werk hebt. Dat is werkelijk de grootste idioterie die ook alleen maar tot stand kan komen in het kortzichtig denken dat wordt gevormd in de hersenpan van een tevreden werkende. Had ik inderdaad al kunnen werken? Ligt het slechts aan mij?  Nee!!!! Dat ligt zeker niet aan mij! Ik wil en ik kan! Maar uiteraard moet ik wel rekening houden met de belangen van mijn gezin. De vaste lasten moeten wel worden betaald. Wanneer ik zoek naar een eenvoudige functie is het salaris niet toereikend. Los nog van het feit dat bij deze functies een afwijzing waarbij de reden gegeven werd dat ik nooit gelukkig kan zijn in het werk meer dan eens voorkomt!  "Mag ik alsjeblieft zelf uitmaken of ik met de aangeboden baan gelukkig kan worden in het uitvoeren ervan?" Een ander punt is, dat met zulk salaris de ijskar wel moet blijven lopen. Anders red ik het niet. Zoeken we daarentegen naar een andere of hogere functie, waarbij ik met mijn ervaring zo zou kunnen instappen, zijn er altijd betere kandidaten.

Zelfs in deze tijd, waarbij er zoveel banen zijn, is het dus geen vanzelfsprekendheid een baan te bemachtigen. En word ik zelfs vreselijk kwaad op die mensen die nooit in deze situatie zijn geweest en mij van alles verwijten.
Laatst schreef ik een sollicitatie naar een mooie magazijnfunctie. Zag mij er al werken. Kreeg ik binnen een uur, echt waar, binnen het uur al een afwijzing.  Ik denk: "dit pik ik niet". En schreef als antwoord op mijn per mail binnengekomen afwijzing dat ik mij afvroeg of ze de brief überhaupt wel hadden gelezen en dat hunnie met die afwijzing sneller waren geweest als ik de brief met alle zorgvuldigheid had geschreven. God wat was ik boos, naast teleurgesteld! Kreeg ik opnieuw een mail terug; "waarom bent u zo gefrustreerd mijnheer Boereboom?". Goed! Hij vroeg erom dus hij zou antwoord krijgen. In mijn antwoord en ik zal het hier maar niet schrijven wat ik hem schreef, dat is tussen mij en hem, gaf ik in zeer duidelijke taal het antwoord waar hij recht op had! Bahh. Kan er zo slecht tegen.

Gelukkig gaat het daarentegen wel goed met Frankys Food.  De omzetten zijn uitmuntend en daarvan kan ik nog een beetje extra geld in het gezin steken. Ik werk zodra het kan. En daarmee red ik het net. Wanneer het straks met het weer wat stabieler is kan ik echte stappen maken.

Komende week gaan we de 5 tehuizen uitkiezen waar ik met ijs op de afdeling ga komen. Een traktatie in het kader van mijn 5 jarig jubileum. Het kan ervan af, omdat ik goed heb kunnen verdienen. God zij dank!

Voor nu ga ik besluiten. Vandaag sta ik op Earth hour en morgen proberen we nog te rijden op het Tuindorp.  En anders maandag weer op de Hengelose Es om erna naar de Hasseler Es door te rijden. De eerste keer van het seizoen. Ja, Frankys Food gaat alweer richting de 100 procent aan activiteit. Nog 2 a 3 weken en we draaien weer op toplevel.
Lang leve het seizoen!

Tot volgende week!

Frank Boereboom
Frankys Food
Hengelo