2019-15. Intermediars en de meeting

Ahhh..... dus dat is het! En natuurlijk wist ik het eigenlijk al maar niemand heeft mij dat ooit durven zeggen, waardoor de reden altijd nog wat in het ongewis bleef of misschien nog beter uitgedrukt; onbevestigd bleef. Maar tijdens de laatste meet and greet, die van afgelopen vrijdag in het theater van Hengelo werd het mij zonder enige reserves duidelijk gemaakt. Eindelijk! Daar, waar de kluchten opgevoerd worden, het vaak een theater van de lach is,  was het afgelopen vrijdag het theater van het drama. Daar stond ik dan, voor de tweede keer dit jaar tussen de werkgevers (intermediars) en werkzoekenden. Opgezet door het almachtige UWV. En in deze setting kon ik mij niet meer beheersen. Ik was het zat, in deze drukte van hopeloos  geworden mensen die allemaal hetzelfde willen maar niet krijgen. Rustig op je beurt wachtende stond ik de verhalen van de werkgevers aan het adres van de werkzoekenden aan te horen. "We gaan echt ons best voor u doen hoor". "Stuur u cv maar op, we vinden wel wat voor u". Sodemieter toch op joh. Je doet helemaal niets voor die arme en steeds hopelozer wordende ziel. Werkelijk waar, waarom zitten ze daar eigenlijk?  Maar, deze vrijdag in het decor van de acteerprestaties, was er eindelijk eens een heerschap dat zich onttrok aan geouwehoer en misleidende teksten. Die niet acteerde, maar gewoon zei waar het op stond! Mij eerlijk vertelde dat mijn leeftijd het grote probleem is. Nou, nou, nou...... dat heeft lang geduurd zeg! Eindelijk ben ik een eerlijk persoon tegengekomen. Ik heb hem zelfs vriendelijk bedankt! Echt waar! Het is uiteraard teleurstellend, maar in ieder geval wel eerlijk. En ik die zo van eerlijkheid houd is maar wat blij met een eerlijk persoon als deze man tegenover zich, die overigens ook als intermediar in de zaal stond bij zijn stand. Hij stond daar als intermediar voor de branche logistiek. Ik kende dit bedrijf overigens niet. En omdat logistiek toch de richting is waar ik het moet zoeken, waar ik het denk ik, van moet hebben liep ik op die stand af. Moest eerst wel even wachten op een sollicitant die met hem in gesprek was. Uiteindelijk kwam de betreffende man vrij. We stelden ons aan elkaar voor en nadat hij mijn cv in zijn handen had gekregen zei hij;  "werkelijk een mooi cv voor iemand die in de logistiek werkzaam wil zijn. Wel wat zwaar persoon, maar een prachtige cv." Ik keek meteen wat op want ok ik ben wat  zwaar inderdaad, maar nee, dat bedoelde hij natuurlijk niet. Een mooi cv voor een leidinggevende. Kennelijk zag ik er in zijn ogen wat jonger uit dan ik ben want even later zei hij; "Ik kan hier wel wat mee!" Ik was met deze uitspraak behoorlijk verrast. Niet omdat ik verwachtte dat hij mij wel even aan het werk kon krijgen. Want die woorden hebben meerderen gebezigd. Nee, het kwam omdat hij mij verbaasde met het feit dat ik met die goede cv allang aan het werk had kunnen zijn. Zeker niet moeilijk te plaatsen zou zijn. "Er is zat werk!" En dus was mijn antwoord dat ik het dan wel vreemd vond dat ik bij al die andere ingeschreven bureaus steeds wordt genegeerd, zelfs als ik mijnsinziens op een passende vacature schrijf in het meest gunstige geval wordt afgewezen en in het ergste geval (vaker dan gewenst) gewoon niks hoor. "En ik schrijf echt vaak hé?" brieste ik hem nog na. Vol ongeloof pakte hij mijn cv er nog maar eens bij. En keek hij weer in de voor hem prima cv. Het duurde evenwel niet lang voordat hij met een reactie kwam,; "ohh... ik zie het al. Jij bent gewoon te oud! En al die werknemers van die gewone uitzendbureaus die je hier allemaal ziet kijken daarom niet meer naar jou om. Dat is vreselijk om te moeten vernemen maar het is gewoon de realiteit! Sorry, maar dat is gewoon een feit. Die mensen die daar werken doen echt niks meer voor jou hoor. Hoef je echt niet meer op te rekenen. Maar wat wil je precies doen in de logistiek? Je hebt een zwaar cv dus gewoon magazijnwerk dat wordt m niet denk ik."
Toen ik hem uitgelegd had waar mijn interesse lag beloofde hij mij te koppelen aan zijn niet aanwezige collega: "Bel maandag naar deze collega. Ik zorg dat jouw cv bij hem ligt. Ik ga met hem mijn best doen, maar ik beloof je niks. Het gaat moeilijk worden, hou daar rekening mee".
Ik schudde hem de hand en hij wist dat ik zijn woorden begrepen had. Te oud. En ik wist het! Ik had nu slechts de bevestiging gekregen. Pijnlijk maar waar!

De meet and greet was tot dat moment al een voor mij hopeloze tocht langs de vele stands van intermediars (uitzendorganisaties). Overal liepen werkzoekenden. Soms moest je wachten op jouw beurt. Soms ook, werd je aangesproken door mensen die graag wilde weten wat voor werk je zocht. Bij een paar intermediars ben ik, en ik meen het, uit de bocht gevlogen. Ik was klaar met hen. Ik zal u de namen besparen, maar deze bureaus doen veel op logistiek gebied en dus schrijf ik hen het meest. Ik vroeg ze naar het waarom ik nooit word gebeld danwel word gemaild wanneer er voor mij nuttige vacatures zijn. En ook waarom ik na sollicitaties nooit iets van hun verneem. ik legde ze uit dat mijn gevoel bij hun uitzendorganisatie niet veel positiefs omvatte. Dat ze er meer zaten voor de werkgevers dan voor de werkzoekenden.  Dat hun banen soms ook door drie andere bureaus worden gepresenteerd en ik daarom pas halverwege het schrijven van mijn sollicitatie merk dat ik al eerder op die functie had geschreven. Deze dame trok het zich zo aan dat ze mij beloofde maandag te bellen met het antwoord op mijn gestelde vraag. Een ander persoon van weer een ander uitzenbureau wist na mijn aan haar gedeelde ervaring geen woord meer uit te brengen. Het UWV heb ik ook maar eens verteld wat ik van hun vind maar ook van mijn ervaringen. En dat ik er daarom ook klaar mee ben. Niemand, maar dan ook niemand doet wat voor je. Je staat er echt helemaal alleen voor. En zo'n meet and greet? Je reinste flauwekul.  Als iedereen zijn werk naar behoren deed was dit helemaal niet nodig. Nederig, dat is het woord wat bij mij opkomt wanneer ik daar loop. Dit was voor mij dan ook de allerlaatste keer. Punt! Helemaal klaar mee.

Met Frankys ijs gaat het uitstekend! De omzetten in de wijken nemen nog altijd toe. En dat komt niet door de verhoogde bolprijs. Nee, er wordt echt beter verkocht. En dus is de rek er nog steeds niet uit. Niet dat ik dat verwacht, maar het zegt veel over mijn werk. Het wordt gewaardeerd. En men blijft mijn werk leuk vinden. Soms zijn de fooien hoog. En dan wil ik het teruggeven, omdat ik mij er wat ongemakkelijk bij voel. Maar nee, dat mag dan niet. "Je doet zo leuk werk, hou het maar!". Dat hoor ik steeds meer. Zo bijzonder. De Snor draait super en het seizoen dat al een vroege start kende blijft redelijk mooi doorlopen. We maken dan ook een prima start door.

Kinderdag aanmeldingen komen nu binnen. Het gaat weer beginnen. Ben benieuwd op hoeveel kinderen wij gaan uitkomen. Mijn optreden bij Radio Hengelo was weer een hele ervaring. Ik heb het teruggeluisterd, maar een eventuele volgende keer, moet ik echt beter in de microfoon praten. Het is natuurlijk geen superspul voor mijn zware stem. Afijn, ik ben dankbaar dat ik weer even mijn verhaal mocht doen.
Super bedankt daarvoor!

De afgelopen week was ik voor het eerst op de Hasseler Es. En dat was gelijk een superavond. Ik heb weer veel mensen mogen zien, die er vorig jaar ook waren. Ik ga echt proberen daar wat meer bekendheid te krijgen. Wellicht moet ik bij het buurthuis wat meer aandacht vragen.
We gaan het in ieder geval bekijken.

We gaan beginnen. Het seizoen is nu echt gestart. Deze week nog een beetje afwijkend qua indeling. Dat heeft te maken met een opnieuw mooie opdracht van mijn grootste klant Welbions.

Ik ga besluiten. Ik wens u een pracht van een zondag toe. En uiteraard een mooie week.
Tot ziens! Waar of wanneer dan ook!

Groeten,

Frank Boereboom
Frankys Food
Hengelo