2019-19. Het programma KiNDERDAG 2019 en meer...

De mooie dagen ten spijt, het lelijke vieze weer heeft plaatsgenomen in de zeer luxe fauteuil die deze lente heet. De fauteuil waarop eerst Mama lente zo heerlijk gezeteld was. En van waaruit zij inmiddels is gerezen en verdwenen. Het weer is als een blad aan de boom omgeslagen als door wind beroerd. Te fris, te onvoorspelbaar en vaak ook nog eens teveel wind. Het is natuurlijk nog maar 3 mei, maar de weersverwachting geeft aan dat de zetel voorlopig wordt gebruikt door meneer Slechtweer. En totdat hij zijn kont van die prachtige fauteuil haalt en daarmee ruimte schept voor de inderhaast vermiste Mama lente is er dus geen tijd voor ijs. Of het moet meneer's Slechtweer ijs zijn in de vorm van hagel.
De Snor staat derhalve in een rust. En zo ook zijn baas, alhoewel die rust wat betrekkelijker is. Er wordt namelijk goed gebruik gemaakt van de beschikbare tijd. Toegegeven, ik heb soms ook tijd om wat te ontspannen. Om met mijn neus in een nieuw gekocht boek te zitten. Een Scandinavische thriller, opnieuw.
Maar als gezegd; ik schrijf mijn sollicitaties, ik speel wat gitaar of doe of ik dat speel, maar ben zeer zeker ook bezig met de nabije toekomst van Frankys Food. Om maar gelijk met de deur in huis te vallen; de voorbereidingen op diverse evenementen deze maand. Het gaat druk worden. En of meneer Slechtweer dat nu wil of niet, ik heb de afspraken nu éénmaal staan. En ik loop daar niet voor weg. Zeker niet met die pijnlijke poten. Druk zijn is heerlijk. Als de momenteel wat blessuregevoelige voetjes mij maar blijven steunen, dat dan weer wel. Er wordt aan gewerkt dus zal vast wel gauw goedkomen. Ik ervaar tenslotte al verbetering.
 
Deze maand hebben wij 3 grote evenementen en ook wat kleinere en daarnaast nog wat andere opdrachten in de vorm van verjaardagsfeesten. En de evenementen vergen wel wat denkwerk. Wat voorbereidingen.  Het is zelfs op 1 dag dat ook mijn zoon zal moeten werken. Joeri moet twee opdrachten op 1 dag volbrengen. Terwijl ik diezelfde dag met de Snor he-le-maal naar Haaksbergen moet. Gewoon "Buitenland in het kwadraat".

Ook KiNDERDAG 2019 slokt veel tijd op. Wat ik overigens helemaal niet erg vind. Nee hoor, dat moet gewoon hét feest van het jaar worden. Gewoon omdat ik dat wil. Kinderen een leuke dag in hun leven geven. Ze zijn zo belangrijk. Zij zijn de toekomst!
De vergadering van afgelopen dinsdagavond was er één die in ieder geval het voor mij gewenste resultaat opleverde: wat gaan we nu eigenlijk allemaal doen op die dag! En die avond werd het programma dat al voor 80 procent rond was eindelijk 100 procent duidelijk. We weten nu hoe het programma eruit zal zien. En vorige week maakte ik in mijn blog al duidelijk dat ik vandaag daarover zou uitwijden.

Welnu; het programma van KiNDERDAG 2019;

We starten om 10.00 uur in de morgen wanneer ik hoop met maarliefst 400(!) kinderen te gaan ontbijten aan één hele lange tafel. Mogelijk dat de tafel wordt geknipt, zodat ik goed overzicht kan houden met al mijn tafelgenootjes. Dit zijn kinderen tot 13 jaar. Rond 11.00 uur zijn we uitgegeten en mogen de kinderen zich lekker vermaken met diverse speeltuigen en ander vermaak. Ik noem een paar zaken; knutselen, in de draaimolens, op de springkussens,  graffity, stoepkrijten, in het treintje, sminken, pannenkoekjes bakken en nog veel meer. Ook zullen er een paar standhouders zijn die wat tentoonstellen. Vooral voor kinderen natuurlijk. Wanneer het 14.00 uur is starten wij het programma voor kinderen van 13 tot 17 jaar. Een vlottenbouw race. Met een groepje jouw vlot bouwen en ermee varen in een tijd die bepaald of jij met jouw groep winnaar bent geworden. Er is de hele dag een terras. Er is muziek. Tot 17.00 uur duurt het Kinder gedeelte. Daarna volgt er nog een slotfeest met live muziek. Om het ook voor ouderen en of ouders gezellig te maken. Het geheel wordt gecompleteerd met diverse foodtrucks.
Ik denk; een mooie programmering. En ik ben dan ook trots op de hulp die ik krijg van de mensen in de organisatie.  En ook met de financiële hulp van mijn sponsoren.

Het programma KiNDERDAG is dus rond. Financieel zijn we er nog niet. Er wordt nog steeds hard gewerkt om het ook financieel rond te krijgen. Alhoewel ik er groot vertrouwen in heb dat dat goedkomt.

Afgelopen week was ik bij de eerste zorginstelling van de 5 uitverkoren instellingen waar ik gratis ijsjes zou brengen. Dit in het kader van 5 jaar ijscoman in Hengelo. Een aktie. Dinsdag was ik bij AtelierZ. Een instelling waar mensen met een lichamelijke of verstandelijke beperking kunnen maken waar ze goed in zijn. En ik bezocht uit nieuwsgierigheid alle werkplekken, sprak met de betreffende mensen op hun werkplek en zag hoe bijzonder het werk was dat ze deden. In veel gevallen zou ik dat werk niet geleverd kunnen hebben. Zo verschrikkelijk creatief. U moet er eens gaan kijken daar aan de Cronjéstraat. Echt bijzonder. Toen ik klaar was met de gegeven rondleiding, werd mij een prachtig, door hen allen gemaakt, kado geschonken. Als dank voor mijn komst en als kado voor mijn 5 jarig jubileum. Het was een heel mooi kunstwerk in de vorm van een ijsje en zo groot als een reclame object. Ik was echt bijzonder verrast. Zo ontzettend leuk en vooral mooi! Dankbaar voor het kado schepte ik niet veel later de bolletjes ijs en vertrok niet veel later daarna weer naar huis. Een ervaring en ontroering verder. De tranen vonden opnieuw hun weg. Ik kan er nu éénmaal niets aan doen. Ik schaam mij er ook niet voor en het kan me dan ook geen moer schelen. Ik ben wie ik ben. Punt uit!

Zo ontroerd als ik was op dát moment, zo boos was ik een paar dagen later. Ik was klaar met het gesolliciteer. Het leek wel of niemand mij nog zag staan. Steeds opnieuw gingen de dagen zonder berichten over mogelijkheden om te werken voorbij. Terwijl ik daartoe wel mijn best deed. Ik was aan het opgeven.  Voor het eerst in mijn leven gaf ik op. Ongelooflijk, maar zo waar als meneer Slechtweer op mijn voor Mama lente geparkeerde fauteuil zit. Ik zag er geen heil meer in en gaf de schuld aan een aantal medewerkers van bepaalde uitzendorganisaties. En dat blijf ik ook nu doen, immers,  er is geen woord vuil aan.  

Zoals wel vaker verdwijnt boosheid zoals ook meneer Slechtweer moet verdwijnen en zeer waarschijnlijk ook zal verdwijnen, maar ik was er even helemaal klaar mee. Het valt mij trouwens wel op dat sommigen die op deze op Facebook geplaatste post, maar ook op een eerdere post over dit onderwerp, reageerden, niet begrijpen hoe ongelooflijk stug deze markt is. Ik geloof ook niet dat mensen die werk hebben zich goed kunnen verplaatsen in de huidige problemen van 50 plussers die werkzoekende zijn op de arbeidsmarkt. Dat neem ik ze ook niet kwalijk. Maar ik leg het wel graag uit. Met feiten onderbouwd. En ik neem dan ook geen blad voor de mond. Het gevolg is nu wel dat ik ineens, toeval of niet, 3 sollicitatie gesprekken heb.en bovendien heb kunnen spreken met de intermediar die mij nog uitleg verschuldigd was. Het UWV en het ROZ hebben nog steeds niets van zich laten horen. En dat terwijl ik toch echt vragen heb gesteld.

De uitkomst van de komende sollicitatie gesprekken ken ik volgende week. Ik weet echt niet welke kant het op gaat, maar geloof mij wanneer ik u zeg en verzeker dat ik mijn best ga doen.

Frankys Food zit dus in de wachtkamer. Niet voor de eerste keer dit jaar. Tot nog toe heb ik het financieel steeds net kunnen redden. De verwachting is dat ik het ook deze maand weer ga redden. De Frankys Food bus is aan vervanging toe. Daar ligt nu de focus. Komende week gaat ook op dat gebied een beslissing vallen. Wellicht daarover volgende week meer nieuws. Volgende week ook het verhaal van Pien. Pien en Renzo om precies te zijn. Zij gaan op 18 mei ijsjes verkopen. Ik help ze daar wat bij. Maar ze moeten het vooral zelf doen. Volgende week dus, een voorbode op wat komen gaat!

Ik zie zijn zetel. En hij slaapt zowat in die heerlijke fauteuil. Meneer Slechtweer heeft het naar de zin. Af en toe laat hij zijn gezag gelden en gooit hij met zijn viezigheid. Ondertussen wachten wij op zijn vertrek.  Eerder dan dat zal Mama lente zich niet laten zien.

Tot volgende week!

Frank Boereboom
Frankys Food
Hengelo