2019-21. Pien en Renzo!

6 jaar. Dat is de leeftijd van 2 kinderen die samen ijsverkopers spelen. Hun namen: Pien en Renzo. Met zandijsjes of met playmobiel. En natuurlijk doen ze dat omdat ze het leuk vinden.
Op een dag kreeg ik een berichtje van één der ouders. Dat ze zo leuk met de playmobiel het verkopen van ijs naspeelden. Ik had een dag nodig om een leuk plannetje te bedenken. Want hoe leuk zou het zijn om deze twee wel heel erg jonge mensen echt ijsjes te laten verkopen. Ik dacht aan mijn ijsvitrine. Aan twee smaken ijs en zag het voor me. Appte niet veel later de moeder van Pien met het idee en al gauw werden de plannen concreter. Maakte ik niet veel later een facebook evenement aan, genaamd "Piens ijscokraampje" na een goede datum te hebben gekozen. Dat gebeurde al in maart. Het evenement heb ik, maar ook de moeder van Pien, vervolgens veelvuldig gedeeld op Facebook. Er kwam belangstelling van RTV Oost. Een opname was te verwachten, echter niet op zaterdag, waarop Pien en Renzo het ijs zouden gaan verkopen. Maar zo bedacht de moeder van Pien, een dag eerder kunnen we alvast ruchtbaarheid eraan geven door alles alvast op te stellen en zowel Pien als Renzo te laten oefenen met het  scheppen van bolletjes ijs voor hun klasgenootjes. En dan kan RTV Oost ook langskomen. En zo geschiedde. En ik was erbij. Leerde ze hoe te scheppen en zag al snel dat het goed zou komen. RTV Oost, inmiddels ook gearriveerd, filmde het scheppen van de ijsjes voor de klasgenootjes van Pien en Renzo terwijl Esther Rikken van het programma Expeditie Oost de twee jonge ijsverkopers interviewde. Nadat de klasgenootjes allemaal een ijsje hadden gekregen en RTV Oost was vertrokken ruimden we de boel weer op en wisten we dat de dag die zou volgen een bijzondere dag zou worden voor de twee kinderen.

Het was zaterdag. Zaterdag 18 mei. Dé verkoopdag voor Pien en Renzo. En ik kon er helaas niet bijzijn. Dat vond ik natuurlijk erg jammer, maar ja, werk gaat voor. Voordat ik echter in de Snor stapte nam ik een filmpje op waarin ik zowel Pien als Renzo heel veel succes wenste en ze nog even herinnerde aan wat zaken die het ijsscheppen wat konden vergemakkelijken. Stapte in de Snor en reed mijn afspraken tegemoet.

Onderweg werd ik door de moeder van Pien goed op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen. En die berichten waren louter goed. Er werd zelfs al voor 14.00 uur verkocht, terwijl de kraam eigenlijk pas vanaf 14.00 uur zou starten. Een volgend bericht ging vergezeld van een foto waarop je een rij mensen zag staan. Ongelooflijk gewoon. Uiteraard kwamen er steeds berichten binnen. Al dan niet met foto's! En uiteindelijk een laatste waarop werd vermeld dat alles op was. Leegverkocht. En natuurlijk een superomzet! En gohh...  wat was ik trots! Trots op die twee kinderen. Ze hebben het toch maar mooi geflikt.

Het geheel heeft mij natuurlijk weer veel beziggehouden. Ben er best druk mee geweest, maar als je dan ziet hoe het allemaal is verlopen ben je zo vreselijk blij voor die kinderen. Zo leuk!
Ik ben gewoon vreselijk trots op ze!

En ik kan weer wat bijschrijven. Weer een bijzonder gebeuren.

De maand mei is ruim halverwege. En het valt mij wat zwaar. Het lijkt wel of de zomer maar niet van start wil. Nou leek het deze week beter te worden, maar uiteindelijk was het donderdag en ook vrijdag gewoon fris. En dus werd er op vrijdag niet eens gereden. De omzet op donderdag, toen ik wel reed, viel daardoor wat tegen.
Vandaag was het dan eindelijk zomers en naar verluid morgen (zondag) ook.
Maar dan is het alweer over. Juist nu ik het zo goed kan gebruiken. Afijn. We gaan komende maandag en dinsdag even bijkomen. Inmiddels zijn we alweer 9 dagen onafgebroken aan het werk. Een beetje rust kan geen kwaad.

Morgen ben ik op het Rutbeek. Staan we bij de Obstaclerun voor ALS. De organisatie  die ik graag steun. Een deel van de opbrengst gaan we dan ook aan de organisatie doen.
Wanneer ik daar klaar ben wil ik morgen nog even met de Snor langs de vijver op tuindorp. Kan ik toch nog even de wijk in.

Maandagmorgen ben ik op uitnodiging bij het ROZ. Dan gaan we kijken of 100 procent ondernemerschap wat voor mij is. Banen zijn er wellicht genoeg. Maar het is een feit (en dat na meer dan 100 sollicitaties, dus ik heb recht van spreken) dat niemand kennelijk op mij zit te wachten. Alle goede bedoelingen van het UWV ten spijt. De sollicitatie cursus, ... ach... laat ik mijn mond maar houden.

Ik ben een maand of 5 geleden ontslagen. Voelde mij verslagen. En zelfs geslagen. Maar ik gaf en geef niet op. En noem het geen keus. Dat is het nooit geweest. Het was een gegeven waarmee ik omgaan moest. En uiteindelijk dacht ik er goed aan te doen. Maar nu, na zoveel maanden van tegenslag, ben ik erg teleurgesteld in zoveel mensen. Soms verwijt men mij niet uit de vreselijke situatie te willen kruipen. Ik word echt zo vreselijk moe van dat soort mensen. Als je niks weet van mij of niet weet wat ik er allemaal aan doe of voor over heb om aan werk te komen, hou dan gewoon je mond. Het UWV is een logge instantie. Een bedrijf waarvan ik de ervaring heb dat men alleen maar roept dat ik negatief ben. Nee zeg ik dan. Ik ben niet negatief, ik ben realist. En trouwens, wat hebben hunnie nou helemaal voor mij gedaan?
Maandag dus, op naar het ROZ.
Moegestreden van al dat gesolliciteer ga ik horen of daar wat uit komt.
Tussentijds blijf ik nog wel solliciteren of... zoals het UWV graag ziet; netwerken. Alsof ik dat niet doe.

Maar goed. Niet te negatief zijn. We hebben weer een leuke dag achter de rug. Met een topprestatie van twee jonkies. En verder was het weliswaar een lange maar ook een geweldig leuke dag. Op naar morgen! Weer een kans op een leuke werkdag!

Tot volgende week!

Frank Boereboom
Frankys-Food
Hengelo