2019-31. 40.2 graden celsius!

Het is vrijdagmorgen 26 juli. Ik zit buiten na een avondje zwoegen. Ik hoor de vriezers op de ijskarren. Ze staan continu te draaien. Onophoudelijk. Ergens achter mij hoor ik ook gedraai van motoren. Een drietal vriezers en een koelkast tbv mijn opslag. Mijn kantoor, waar ze opgesteld staan en grenzende aan het terras waarop ik zit, is warm. Maar waar is het niet warm? Afgelopen nacht kwam ik maar moeizaam tot rust. Het tuindorphuis, villa Boereboom, zucht onder de hitte. En heeft thans niets van de naam die ik het gegeven heb. De eerste zoon heeft het pand verlaten. Is reeds op weg naar zijn werk. De rest ligt op één oor. Vermoedelijk, omdat slapen in het 106 jaar oude huis, met deze warmte wat moeilijk gaat. Maar uiteraard komt dit nu bijna overal wel voor. Wij hebben (nog) geen airco. Denken nog steeds: "het zal wel loslopen. Even doorzetten!" Maar ik moet nu wel toegeven dat deze hittegolf heel bijzonder warm is. Gisteren (donderdag) spande de kroon. Uiteindelijk stond de teller op 40.2 graden! 40.2!!!! Niet eens zover verwijderd van het nationale record, maar wat doet het er in Godsnaam nog aan toe! Het is gewoon bloedheet!
Overal op facebook kwamen cijfertjes van actuele en vooral amateuristisch gemeten temperaturen te voorschijn. Het gaf aan dat het de gemoederen behoorlijk bezig hield.

Afijn, gisteren dus heel warm. En dan toch nog een opdracht doen. Niet dat ik daar last van had maar wel mijn ijs. Stijfbevroren in de kar bij vertrek. Even eruitgehaald vlak voor het scheppen. Het was per direct zacht genoeg. Moest het eigenlijk direct in de rekken plaatsen. Normaal duurt dit 'ontdooien' 15 minuten. Een half uurtje later, na scheppen, bleek het eigenlijk alweer te zacht. Omdat ik op facebook iets zag van een oproep om onze brandweerlieden wat verkoeling te brengen reed ik kort na mijn afspraak naar de brandweerkazerne en deelde daar vanuit de op de aanhanger staande ijskar, ijs uit aan een ieder die daar aanwezig was. Brandweer/ Ambulancedienst en Politie. Ze zijn zo verschrikkelijk hard nodig en daarom wil ik hier, wanneer het qua agenda kan, wel ijs uitdelen. Nu was het de brandweer. Wellicht in een later stadium een politiekorps of ambulancepost. Maar bij de brandweer ging het totdat iedereen een ijsje had, prima. Was al aan het opruimen toen dat vreselijke alarm afging. Zelfs de bus met aanhanger waarop mijn ijskar stond moest direct aan de kant. Nog geen minuut later was bijna al het personeel op weg. Onder gejuich van de onheilspellende sirenes. Wat overbleef was een verbaasd ijscomannetje dat zojuist iets had willen zeggen maar het niet meer kon. "Dank brandweer, dank voor jullie goede zorgen en jullie werk op momenten dat het ertoe doet. Gevaar of niet, jullie staan voor jullie taak".
Maar de sirenes verstomden toen ze steeds verder weg raakten. Het geeft niet. Ik heb gedaan wat ik zo graag wilde doen. Het ijs heb ik later gauw opgeruimd. En mij klaargemaakt voor ons familieuitje. Aangeboden door mijn lieve kinderen. Nog voor vaderdag. Eerst uiteten geweest te Boekelo.  En ondanks de warmte ging dat nog best goed en was het supergezellig. Vervolgens naar Enschede voor een potje bowling. Daar, en ik snap dit echt niet, was er van enige airco totaal geen sprake en dus was het daar echt niet te doen. Omdat het nu éénmaal was afgesproken hebben we het uurtje mooi ingevuld met een vader als winnaar van het potje. Het was daar wel zó warm dat ik het voor het eerst in mijn leven zwaar had met de hitte. Je kunt ook niet effe afkoelen of zo, want de temperatuur buiten doet bijvoorbeeld niks onder voor de temperatuur op de bowlingbaan. Pas toen we in de auto naar huis reden werd het lichaam door de hardwerkende airco gekoeld. En voelde ik mij later weer gauw beter.

Het is vakantietijd en dus is er geen reden om uit te rijden. Ik zie vele berichtjes langskomen van vakantievierenden. Erg gezellig ziet dat er uit. Het geeft aan dat velen weg zijn. Zolang die berichtjes volgen houd ik het spul binnen, zeker bij deze temperaturen. Zoals bekend draai ik slechts op afroep en aan bestaande afspraken en ben ik momenteel druk met Kinderdag en administratieve werkzaamheden. Vakantie is nog niet weggelegd voor mij. Eerst het seizoen afmaken. Pas dan even weg.

Voor mij is ijsrijden op zich al vakantie. Zolang het aaneengesloten is en ik continu wordt beziggehouden. Met tussenpozen als nu is het wel eens moeilijk blijvend te focussen op het werk.

Vanavond een bruiloft als opdracht. De kar is reeds gevuld. Nu nog versieren. En dan in de avond.... voluit gaan. Zorgen dat de ijscoman een mooie herinnering brengt aan de belangrijkste dag voor het bruidspaar. Morgen, zondag, staan we weer eens in het hartje van Hengelo. Op het springkussen festival.
Ben benieuwd naar de toeloop. Enerzijds vanwege de warmte, anderzijds vanwege de vakanties.

Wordt dan ook vervolgd;
Volgende week!

Tot dan!

Frank Boereboom
Frankys-Food
Hengelo