2019-41. Bijna klaar!

Je ziet het aan alles. Je ruikt het zelfs. En, je voelt het, zowel fysiek als geestelijk. Het seizoen krabbelt naar haar einde. De dagen welke achter ons liggen waren nat. Zeiknat! En kon ik helemaal niks ondernemen. Niks aan! En ik wilde nog zo verschrikkelijk graag. Ook al omdat ik nog veel voorraad bezit. Dan de (delen van) dagen die nog droog waren. Deze waren koud, in ieder geval te koud voor ijs. Vandaag reed ik over de Berflo Es. Prachtig weer! Normaal een rit van zeker 6 uur. Vandaag rondde ik de rit af in een kleine 4 uur. Dat zegt genoeg! Te weinig klandizie. Te koud, ondanks dat er ruimte was voor de zon! Uiteindelijk was die er meer niet dan wel, wat het gevoelig kouder maakte. De omzet was er dan ook naar. Niet al te best! Zoals gechreven hierboven: je merkt het aan alles; de kou giert door de koksbuis. Ook het ijs blijft lang (te) hard. Eigenlijk wordt het niet eens zacht. De kist hoeft feitelijk niet eens meer aan de stroom vannacht. Die blijft nu koud genoeg! Dan de hoge luchtvochtigheid. Klam en zeker voor de vochtopslurpende wafels niet best. Op de weg ruik je haarden. De rook uit de schoorstenen verraden dat de huiskamers kouder zijn geworden en dat er daarom weer op hout gestookt wordt. Het aantal klanten neemt sterk af. Een normaal verschijnsel aan het einde van deze ijsjeszomer. De vraag in het najaar is gewoon nooit echt groot geweest. Had ik deze omstandigheden in het voorjaar gehad had ik gewoon een goede omzet binnengehaald.
En dus moet ik een besluit nemen. Een vervelend besluit maar wel één met een achterliggende gedachte. De geplande slotrit komende zondag is, mits het weer goed genoeg is, de laatste officiële route van dit prachtige ijsseizoen. En dus kom ik niet meer op andere wijken dan op tuindorp voor een slotrit. Een week later sta ik weliswaar nog op een kofferbakverkoop, maar dat is afgesproken en dus heb ik deze opdracht gewoon uit te voeren. Maar na 13 oktober sluit ik het seizoen in principe definitief af. Slechts nog niet te verwachten mooi weer kan dat nog veranderen.

En daarmee komt er een einde aan mijn ijsseizoen 2019. Helaas! Maar rust mag nu ook zijn plek krijgen. Ben erg druk geweest en heb nog geen dag vakantie gehad. Dat gaan we dan ook nog even krijgen. Eind oktober. Eventjes weg met slechts mijn vrouw.
Even geen telefoon en geen agenda. Heerlijk. Boek mee en strandwandeling. Ik zie er zo naar uit!
Mij eveneens beraden op de nabije toekomst. De geschiedenis herhaalt zich weer. En dus ook de vraag: wat gaan we doen volgend jaar? Het antwoord op die vraag een jaar geleden werd net als ik nu verwacht, bepaald door de tijd. We zullen het opnieuw laten aankomen op de mogelijkheden die worden aangeboden. Want anders dan vorig jaar zijn er nu meerdere mogelijkheden om aan vast werk te komen. Lukt het niet dan ga ik als fulltime ijscoman verder. Zal ik moeten investeren en groter worden. En dat is haalbaar, daarvan ben ik zeker. Maar de zekerheid blijft mij een groot goed. Bovendien ben je als zelfstandige verplicht je te verzekeren tegen arbeidsongeschiktheid en betaal je je blauw aan de premies ervan. Er komen dus echt wel wat meer zaken om de hoek kijken.
Wat zeker is; ik blijf uw ijscoman! Slechts in welke mate is thans nog onduidelijk.

Met het stopzetten van ritten is er heel veel tijd voor rust gekomen.  Nu mijn voeten het weer doen ga ik weer veel wandelen. Proberen mijn opgelopen gewicht te reduceren. Het door pijn in de voeten niet kunnen wandelen én de onregelmatige lunche en vooral avondeten heeft ook daartoe bijgedragen. Nu krijg ik meer en meer de tijd dat te doen herstellen.

Ondertussen wordt er momenteel hard aan uw ijscoman getrokken. Mogelijkheden om aan werk te komen zijn er dus. Kennelijk zijn de sollicitanten op, haha. En daar zal ik dan ook serieus mee omgaan. Daarmee is nog niks gezegd. Vooralsnog is er geen wijziging opgetreden sinds vorige week.

Nu het ijs stopt krijgt de creperie weer zijn kans. Natuurlik ga ik weer proberen op routes te gaan. Ik ga niet meer met de Snor rijden. Ik verwacht op meedere plaatsten in Hengelo met een tafel en een tentje mijn creperie onder de aandacht te brengen. Vorig jaar heb ik dat ook gedaan op de Snor, maar vielen een paar afspraken letterlijk in het water en dus krijgen die nu een nieuwe kans. Het betreft hier het Wilbert, Groot Driene en de Nijverheid. Deze, maar ook andere plaatsen (Vossenbelt en Bornsche Maten) zullen worden aangedaan om mijn crepes aan de man te krijgen. Maar ook dit staat of valt met het weer én het eventueel krijgen van een baan. Niets is dus momenteel zeker. Probeer dat maar eens uit te leggen, zucht.

En zo gaat het alweer 3 jaar!
En nog immer groei ik in omzet!

Afijn. Het ijsseizoen loopt op zijn end. Ik ben "bijna klaar". En ga ik mijn Kerstroute voorbereiden. Er een mooie Snor van maken. Met minimaal 1500 lampjes. Gekleurd en zacht wit. Het moet bijzonder worden. De eerste aanzet is gedaan. Nu de rest nog!
Maar dé tijd hebben we nog volop!

Ik ga besluiten. Nog 1 officiële week van ijsrijden. Niet meer op de wijken, dat is klaar! Maar een heuse slotrit op mijn eigen tuindorp.
Daar waar ik het seizoen sluit en start!

De start van het nieuwe ijsseizoen staat gepland op maart 2020. Maar het kan ook zomaar januari worden. Tenslotte was dat dit jaar ook zeer onverwachts.

Ik hoop u nog te zien op de slotrit op het tuidorp volgende week zondag. Elders zal ik, gezien de weersverwachting voor deze nieuwe week, niet meer komen.

Tot volgende week!

Frank Boereboom
Frankys Food
Hengelo