2019-42. De laatste rit van 2019?

De dagen sluipen voorbij. De regen kletterde de afgelopen week onafgebroken tegen de ruiten, terwijl het nu juist gewoon rustig doorregent. De regen tempert de temperatuur. Het is kil, te koel voor de tijd van het jaar. Af en toe is het droog. Maar dan is er weer geen zon te zien. Binnen gaat steeds vaker de verwarming aan. De avonden komen, mede door de zware bewolking, steeds vroeger. De zomer is natuurlijk alweer even voorbij, maar toch, ik had wel een mooiere maand oktober verwacht. IJsonwaardig weer. Geen moer aan. En dus zit ik meer binnen dan buiten en dat zint mij geenszins! Ik had een omzetverwachting voor oktober welke ik gewoon na 1 week al in de prullenbak had kunnen gooien. Dat deed ik uiteindelijk na de tweede week van slecht weer wel. Inmiddels zijn we bijna twee weken van regen verder. En is er door mij geen enkel ijsje verkocht op straat. Vandaag schrijf ik mijn blog. Het is de zaterdag vóór de allerlaatste rit. Morgen (zondag) gaan we de allerlaatste route van het jaar rijden. Naar buiten kijkende zie ik het nog niet gebeuren. Wat een trieste omstandigheden. Mocht het lukken dan zijn we op het tuindorp te vinden voor de slotrit van ijsseizoen 2019. Maar het weer lijkt dus andermaal spelbreker te worden. Toch wil ik voor morgen positief blijven. We zullen het gewoon moeten bekijken.

Begrijp de schrijver, annex ijscoman, alsjeblieft niet verkeerd; het was een prachtjaar! En ik ben ook zeer tevreden, maar op deze manier  gedwongen worden te stoppen met het werk dat ik zo graag doe is wel erg jammer. Ik had nog zo graag in elke wijk afscheid willen nemen, zoals ik dit tot nog toe elk jaar heb kunnen doen. En daarbij, ik heb het geld ook hard nodig. Daarover blijf ik wel graag eerlijk. Morgen hopelijk dus mijn afscheid van het seizoen.

De weken erna kan het weer dan wel enigszins opknappen, de Snor is dan alleen het volgende weekend nog voor twee opdrachten op straat. We hebben een feest en we zijn met de allerlaatste opdracht van het zomerseizoen op bezoek bij de kofferbakverkoop op het Stork Paviljoen. Dan is het echt klaar. Ja in december gaan we ook nog drie of vier keer met ijs rijden, maar dat is in de winter.

En dus start ik maandag over een week met het versieren van de "Kerst Snor". En ga ik een week later meedoen aan de Spooktocht op ons mooie tuindorp. Overigens totaal niet als ijscoman of anders in combinatie met de Snor. Nee, deze aflevering van de Spooktocht is er geen enkele binding met ijs. En dus ben ik deze keer echt onherkenbaar! De week erna ben ik met vakantie. Eindelijk.

Nu het seizoen bijna voorbij is dringt steeds meer de vraag op wat er nu gaat gebeuren. Zoals dat eigenlijk elk jaar rond deze tijd gebeurd. Ik ben te veel aan het denken. Er is geen rust. Ik sta bijna overal ingeschreven voor werk. En wanneer ik ergens kom om mij voor te stellen weten de intermediars mij te vertellen dat ik met mijn cv zo werk heb. Ze beloven veel. Maar de eerste die de belofte waarmaakt moet zich na een heel jaar van onbedoelde werkloosheid nog steeds laten zien.

Een heel jaar alweer voorbij! Zo snel als dat gaat. Ik heb weer veel geleerd en veel beleefd. Mijn leven heeft sinds november vorig jaar opnieuw een behoorlijke dreun te verwerken gehad. Eigenlijk lijkt er wat zekerheden betreft, geen standvastige periode van rust te komen. Bergje op, bergje af. Story of my life!

Ondanks dat, heb ik een mooi seizoen gedraaid, ja dat is waar. Maar zekerheid, nee, die heb ik nog altijd niet! Ach... een trouwe lezer kent mijn verhaal. Ik kan in ieder geval zeggen dat ik altijd in het belang van anderen heb gedacht en gehandeld.
Misschien ben ik wel te lief. En had ik gewoon moeten zijn als mijn opponenten. Maar ja. Ik ben wie ik ben en ik doe wat mijn hart mij ingeeft.

Zo onstandvastig als mijn leventje is zo is dus ook het weerbeeld hedentendage. En kost dat een hoop omzet.

Zeer binnenkort ga ik met mijn crepes machientjes de wijken in. Een tent heb ik reeds aangeschaft. Een tafel is de volgende aanschaf. Wanneer ik deze heb gekocht kan ik mooi in de tent crêpes bakken en hoeft het niet meer vanaf de Snor. Het probleem met het bakken op de Snor is dat ik eigenlijk iets te weinig ruimte heb. En dat ik soms voor een uurtje bakken meer reistijd nodig heb. Nu drop ik mijn spullen in "de Rooie" en ben in ieder  geval snel over. De tijd van opbouw van alles ligt ongeveer gelijk aan het bakken vanaf de Snor. En dus win ik tijd. Bovendien kan regen nu geen invloed meer hebben op mijn werk!

Komende week twee opdrachten met de creperie. Eénmaal bij een zorginstelling en de andere keer met de Snor naar een school te Borne (Opdrachtgever wenst de Snor).
Daarna dus, als geschreven, de laatste ijsopdrachten.

Het seizoen komt dus aan haar einde. Volgende week zondag gaat het slot er definitief op. Het is een mooi seizoen geweest. Dat dan weer wel!
Volgende week of de week erna kijken we even terug op het dan afgelopen seizoen.

Voor nu: een mooi weekend verder en wanneer Onze Lieve Heer eindelijk de kraan heeft dichtgedraaid zeg ik; "tot morgen!"

Frank Boereboom
Frankys Food
Hengelo