2019-50. Het ondernemingsplan!

Het is nu een week geleden dat de eerste zoon het ouderlijk huis verliet. En dat ik had verwacht dat ik het er nog best moeilijk mee zou hebben. Maar eerlijk gezegd merk ik er weinig van. Steeds wanneer we gaan eten is hij toch weer thuis haha. En dat vind ik toch leuk! Maar, het gaat hem goed. Hij vindt steeds meer zijn plekje en soms als ik wat tijd over heb ga ik even langs. 

Zoals ik voor hem heel druk ben geweest de afgelopen weken, zo weinig tijd had ik voor het opzetten van een ondernemingsplan. De vele onbeantwoorde en daarom vruchteloze sollicitaties hebben mij een tijdje geleden doen besluiten om dan maar met Frankys Food door te gaan. Maar, zo bedacht ik mij, moet een ondernemingsplan mij wel duidelijkheid gaan geven of het ook daadwerkelijk wat kan worden. Of het levensvatbaar is. Het plan kon eveneens doel hebben bij een kredietaanvraag om een extra ijskar (foodtrailer) aan te doen schaffen. Een bijkomend voordeel dus.
Het maken van een ondernemingsplan is een hele tour. Het eerste gedeelte (het verhaal Frankys Food) was zo geschreven.  De passie is duidelijk verwoord. Het druipt er bij nader lezen gewoon van af. Kan het gewoon niet helpen. Het vak o zo mooi blijft mij elke keer zo vreselijk verrassen. Zo ook deze week toen ik de Snor ophaalde bij Creavision Styling. Schitterend opgemaakt voor mijn kerstritten. Door een stagiare van dat bedrijf. Romanie had ik voor die dag al een keertje gesproken. Ze kwam bij mij thuis. Om aan te horen wat ik precies wilde met de Snor en om te zien wat ik allemaal al aan materiaal bezat. Vele lampjes in ieder geval. Daar kon ze wel wat mee, besloot ze haar bezoek. En toen ik de KerstSnor afgelopen maandag op afspraak ophaalde moest ik Romanie wel heel erg bedanken. Zo mooi was de Snor nog nooit versierd. Ik dankte Romanie dan ook en reed trots als een pauw de prachtige Snor naar zijn standplek aan huis. Onderweg werd de Snor vol ongeloof bekeken. Prachtig om te zien hoe de mensen de Snor leken te waarderen. Duidelijk was dat Romanie ook voor die mensen prachtig werk had geleverd. Het filmpje dat ik later bij huis maakte in het donker, waardoor de ijskar een verlichte ijskar werd, deelde ik eerst op LinkedIn. Dit deed ik om nog wat bedrijven te triggeren. Op facebook wachtte ik tot Sint met Pieten de aftocht hadden geblazen. Hetzelfde filmpje plaatste ik daarom pas vrijdag 6 december op facebook. Dat het filmpje met de versierde Snor zoveel mensen bereikte zag je niet alleen aan het aantal mensen dat het ook daadwerkelijk bekeken had, ook het aantal likes liep gestaag op. Nog nooit heb ik op een facebookbericht maarliefst 195 likes gehad. Ook hier kàn en mag de creatieve Romanie haar zegeningen tellen. Toch leuk dat een stagaire zulk werk aflevert. Ik dank dan ook beide dames van Creavision Styling. Zij wilden mij graag helpen de Snor te versieren voor de Kerst. En lieten hun 
stagiare Romanie haar gang gaan.

Terug weer naar het ondernemingsplan. Dat eerste deel was dus zeer snel af. Het financiële gedeelte van mijn ondernemingsplan was geheel andere koek. Zorgvuldig vulde ik stap voor stap het formulier in. En perfectioneerde het plan steeds meer. Vergat naar mijn idee niets. Zette zelfs extra hoog in op kosten. Om er maar zeker van te zijn dat onder aan de streep het slechts denkbare resultaat moest overblijven. Maar wat ik ook deed, het resultaat bleef goed. En dus gooide ik voor alle zekerheid de  door mij ingezette omzet op het nivo van afgelopen jaar. En als je dit blijft doen krijg je uiteraard een keertje een slecht eindresultaat. Maar, gestel dat ik de omzet van dit jaar zou halen moet er een goed resultaat kunnen uitrollen. En dat had ik totaal niet verwacht. En dus stuurde ik, met enige onzekerheid of ik het plan wel goed ingevuld had, het plan naar verschillende administrateurs. En mochten hun het eindoordeel gaan vellen. De eerste van deze heeft mijn plan gewaardeerd op "goed doordacht" en "niks op aan te merken". Met andere woorden, het eindresultaat is dus inderdaad goed. Het eerste jaar wat minder als het tweede jaar. Maar ik zou, volgens hem, bij de verwachte omzet een prima resultaat gaan scoren. En daarmee viel er een enorme last van mijn schouders. Ik had het namelijk niet verwacht. Dat komt ook omdat ik de laatste jaren veel gaten uit het verleden heb staan vullen. En dan valt het niet op. Zeker niet met mijn administratie. Daar moet ik straks wel beter mee gaan werken. Ook vond ik het leuk dat ik gecomplimenteerd werd met het verwerken van mijn prognoses in het plan. En niet alleen de prognoses van omzetten in de eerste twee jaren maar zeer zeker ook de realistisch gevonden kostenposten. 
Tja, en dan besef je dat je goud in handen hebt. Dat ik ervan zou moeten rondkomen. Dat het eindeloos solliciteren naar werk misschien niet meer hoeft. Gewoon leuk mijn in 2013 bedachte ding te kunnen en mogen doen. Wel met een nieuwe ijskar erbij. Eentje die ik met de bus (Rooie) kan trekken. Een foodtrailer dus. En dan ben je dus druk bezig met het schrijven van het plan en dan....., dan gebeurt er ineens wat. Een telefoontje en een mail.

Terwijl ik de dus bezig was met de  plannen schrijven was, mijn zoon uit huis zag vertrekken, kwamen er ineens verzoeken binnen van klanten om ontbijtjes te verzorgen. Grote aantallen. Allemaal in januari. Eéntje is inmiddels al rondgekomen. Een tweede volgt zeker. Ben ik van overtuigd. En dat is een mooie opsteker wanneer we overgaan van hobbymatig naar proffesioneel werken per 1 januari a.s.

Alles lijkt dus goed te gaan. En dan gebeurt er opnieuw iets. Iets waarop ik helemaal niet meer had gerekend. Afgelopen woensdag schreef ik een sollicitatiebrief. Een leuke functie binnen een bedrijf te Hengelo. En dan wordt je de volgende dag ineens uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek. Het eerste(!) sinds mijn ontslag. Hoe bijzonder en leuk vooral!  Omdat ik nog altijd solliciteer kan het ondernemingsplan dan ook zomaar in de ijskast belanden. 
Ik heb zoveel meegemaakt dat ik niet bang, maar wel voorzichtig ben. Een sollicitatie gaat altijd voor! Woensdag ga ik er op visite. We gaan zien wat er eventueel uitkomt. Ben wel heel erg nieuwsgierig. En het betreft ook nog eens een mooie functie met veel verantwoordelijkheid. 

De komende week ben ik zo wie zo erg druk. Ga met veel mensen praten over mijn bedrijf. Ook ga ik op bezoek bij het ROZ en het UWV. Vrijdag ben ik 17 jaar getrouwd met mijn lieve vrouw en 14 december ben ik jarig. Ook heb ik een 3-tal opdrachten. 1 met ijs en 2 met crêpes. 

Zo zie je maar weer. Niets is wat het lijkt. Van rust de drukte weer in. Maar ik hou er van. Heel erg zelfs. Hoe drukker hoe beter ik functioneer.

Vandaag was ik er voor de eerste keer op uit met de KerstSnor. Op bezoek bij SWB schepte ik de ene na de andere bol ijs. De smaken Dame Blanche, Stroopwafel, Pepernotenijs en Hazelnoot Chocolade werden zeer goed ontvangen. Na twee uurtjes werk konden we huiswaarts en zat de eerste opdracht van deze maand erop.
Een aantal opdrachten later, 24 december a.s., sta ik zeer waarschijnlijk met wat  de laatste opdracht van het jaar gaat zijn van dit jaar, stukjes van crêpes uit te delen voor en in opdracht van de Plusmarkt. Daarover later meer. 

En dan was er deze week ook nog een optreden als Sinterklaas op de Dr. A. Kuijperschool. Omdat de vorige Sint en zijn Pieten er niet meer aan mee wilden werken, belde de hopeloos geworden directrice van de school hoopvol naar uw ijscoman. Haar woorden raakten uw ijscoman en om de kinderen niet teleur te doen stellen hapte ik toe. Vol dankbaarheid legde de directrice een minuut of 10 later de telefoon neer. Ze was duidelijk opgelucht. Mooi toch?
Mijn optreden als Sint werd gewaardeerd. Ik had twee leuke pieten en ik had het steeds beter naar de zin. Rond een uur of twaalf was de school als Sint bezocht en kon ik weer huiswaarts. Niet voordat ik nog werd verrast met een attentie. 

Het was al met al een zeer goede week. Een verrassend goede week eigenlijk. Eén van de beste sinds weken. God, wat kan een mens snel tevreden zijn. 

Volgende week weet ik zeker of het ondernemen kan slagen. Maar weet ik nog niet of ik het ook ga doen. Dat heeft alles te maken met het naderende sollicitatie gesprek.  Het eerste sinds vorig jaar november. Tis wat!!!

U leest het hier. Uiteraard.
U kent mij. Ik laat nooit iets onbesproken. Wat komt komt. Niets is zeker. Alleen dat je ooit een keertje overlijdt. Maar daar ben ik althans, voorlopig niet aan toe. Heb nog veel te veel te doen. Wat en waar dan ook.
De tijd zal het leren. 

Tot volgende week!

Frank Boereboom 
Frankys-Food 
Hengelo 

Reacties

Populaire posts