2019-52. De kogel die door de kerk ging!

De kogel. Of te wel, de beslissing, ging door de kerk, of te wel, viel uiteindelijk!

Het hele jaar 2019 heb ik gesolliciteerd.  En vaker dan het Almachtige UWV mij had opgedragen schreef ik vol goede wil en met een dosis hoop op een goede afloop

, de ene na de andere sollicitatiebrief! Een indrukwekkende cv. Althans, dat werd mij steeds gezegd. Maar ik vond hem helemaal niet indrukwekkend. Het enige indrukwekkende was de pasfoto op het formulier. Een ijscoman. Een foto die gemaakt was tijdens mijn werk als Frankys ijs. De rest vond ik nauwelijks bijzonder. De diploma's uit het verleden zijn tegenwoordig geen ene reet meer waard. Je hebt er in het verleden kneiterhard voor gewerkt om nu steeds te worden afgewezen. Ik was er op een gegeven moment gewoon klaar mee. 

Het was zelfs zo erg dat ik nog maar pas alle uitzendorganisaties tegelijk in één mail bedankte voor al hun werk dat ze voor mij hadden gedaan dit jaar. De reacties waren veelzeggend; Excuses werden gemaakt; "Sorry Frank, het was echt niet onze bedoeling om je niet te bellen". Nee, dat was natuurlijk niet de bedoeling. De bedoeling was natuurlijk; we bellen je op bij een geschikte functie. Maar heyyyy... dat deden ze dus niet! De uitzendbureaus die nog reageerden op die mail, hetzij per mail of per telefoon ben ik zelfs nog dankbaar dat ze in ieder geval de moeite namen om te reageren. Dat sommige bureaus niet hebben gereageerd zegt me veel meer.

Het geheel van mijn sollicitatiedrift tekent de situatie op de arbeidsmarkt. Een moeizaam gebeuren voor mensen ouder dan, zeg maar 45 jaar. Want éénmaal in die categorie ben je niet interessant meer voor bedrijven.

Ik ben niet vergeten dat ik dit jaar aan een sollicitatie cursus heb meegedaan. Allemaal deelnemers van 48 tot 64 jaar! Geloof het of niet; ik werd zelfs daarvan ontslagen en niet omdat ik wel wist hoe het moest. Nee, ik werd ontslagen omdat ik te veel problemen veroorzaakte. Ik was lastig, negatief zelfs en bepaalde de sfeer in de "klas". Maar nee, natuurlijk was ik niet negatief. Anders was ik daar namelijk nooit aan begonnen. Het was geen verplichting, maar ik wilde meedoen omdat ik zo graag werk wilde vinden. De zeg maar lerares, was mijnsinziens, een beetje de betweter. Vertelde ons waarom wij maar geen werk vonden. Ik kon het niet zo goed met haar vinden. De anderen hielden de mond maar ik niet. Ik zei wat moest worden gezegd.  Ik was vanaf het begin al negatief vond ze. Maar niet alleen ik, nee alle deelnemers. En toen ik haar dus zei dat wij niet negatief waren maar realistisch, werd ze boos. Tja, daar kon ik niks aan doen. De les erna keek ze me niet meer aan. Hield ik wijselijk mijn mond. Maar bij les 3 ging het pas echt mis. Toen, na die les, belde ze mij op om te zeggen dat het voor mij geen enkele zin had om nog te komen. Ik zag het allemaal anders en ik had nog teveel bagage of zo  ik zei haar dat het inderdaad geen zin had en dat ik ook niet meer zou komen. Mijn  medecursisten heb ik toen maar een appie gestuurd met de mededeling dat ik niet meer zou komen. Een enkeling wenste mij sterkte!

De tijd is inmiddels voorbij gevlogen. Alweer een heel jaar voorbij sinds mijn ontslag bij de vorige baas. En we hebben nog 1 heel jaar van ww uitkering te gaan. Omdat ik dus na al die sollicitaties doorhad dat het niets zou worden begon ik steeds meer aan het proffesionaliseren van Frankys Food te denken. En ging ik met alle cijfertjes wat rekenwerk doen. Uiteindelijk kwamen die in een financieel plan en kreeg dat plan veel bijval van verschillende administratiebureaus. Bureaus die ik liet komen om er ééntje uit te kiezen die mijn administratie op orde gaat houden wanneer ik voor Frankys Food kiezen zou. 

En met die bijval besloot ik een keuze aan mijzelf voor te leggen;

Eind van het jaar kies ik voor Frankys Food wanneer er nog altijd geen loondienstverband is. Maar tot die tijd blijf ik serieus mijn best doen een baan te vinden. En zo schreef ik vanaf dat moment (begin oktober) de ene na de andere sollicitatiebrief om alsnog onder de pannen te komen. Mijn vrouw trouwens ook. Zij werkte voor de thuiszorg. Maar het aantal uren dat ze moest opdraven was klein en niet constant. En bovendien miste zij contact met collega's. Die had ze niet in de thuiszorg. Althans niet op het werkadres. Maar vrouwlief vond ineens  ander werk. En ook nog eens 20 uren per week vast. 

Zelf schreef ik dus veel maar kwamen de afwijzingen achter elkaar binnen. De maand december was inmiddels begonnen en ik zag een vacature voorbijkomen waar ik wel wat mee kon. En dacht; nou, deze wil ik dan nog schrijven, maar gaat deze mis dan wordt het dus fulltime Frankys Food. En dus schreef ik de brief. Stuurde hem per mail en hoefde deze keer niet lang te wachten. Al de volgende dag werd ik telefonisch uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek. Ik stond perplex! Ik dacht; hoe is het in Godsnaam mogelijk. Een heel jaar niks en dan bij de laatste sollicitatie mogen we op gesprek!!!

Uiteraard heb ik dat gesprek zeer serieus genomen. En ik dacht nadien ook wel dat het goed was gegaan. Een laatste vraag van mijn kant, tijdens dat gesprek, ging over de verdiensten. Het antwoord stemde mij niet tevreden. Maar ik zou het op zijn beloop laten en het loon bij een eventueel nieuw gesprek aan de orde brengen. Nu was het mijnsinziens nog te vroeg. Bovendien wilde ik het eerst nog goed uitzoeken op internet. 

Op internet vond ik wat ik al dacht. De functie waarbij je 13 mensen leiding moest geven werd te laag gewaardeerd. Lang hoefde ik mij daar niet meer over te buigen want in een aan mij gestuurde mail kwam dagen later de afwijzing met het beruchte zinnetje; "Andere kandidaten sloten meer aan...."

De kogel ging op dat moment door de kerk.

En bepaalde dat ik vanaf 1 januari dus als ondernemer of zelfstandige verder ga. Nog eventjes ondersteunt door de ww uitkering. Dat dan nog wel.

Mijn vrouw met haar nieuwe werk en het aantal vaste uren. De ww uitkering die ik nog heb en de cijfertjes op het ondernemingsplan in combinatie met al die afwijzingen hebben mij doen besluiten niet meer te gaan solliciteren. Het Almachtige UWV is op de hoogte dat ik niet meer ga solliciteren. En voorlopig is de verplichting elke maand minimaal 4 brieven de deur uit te doen dan ook opgeschort. 

Binnenkort heb ik weer een gesprek aldaar. Om te zien hoe ze mij kunnen helpen. Maar ondertussen geloof ik in mijn bedrijf. En wil ik mij uit de naad werken. Geen enkel probleem mee. Maar er moet wel wat veranderen. Natuurlijk moet ik een foodtrailer hebben. Zodat ik ook buiten de regio opdrachten kan aannemen. En met meer dan ijs, crêpes en ontbijtjes. Niet dat dat meteen moet, maar ik buig mij er al wel over. 

Frankys Food dus. Opluchting overheerst. Al die tijd mij aan mijn eigen afspraak gehouden. Maar het leidde niet tot de gewenste baan. En dus wordt mijn hobby mijn baan. Zullen de prijzen iets omhoog gaan. Zeker op het gebied van feesten en/of partijen. En zal ik met een minimum aantal gaan komen. Hoe het er uiteindelijk precies uit komt te zien weet ik nog niet helemaal. Maar dat zullen we gauw genoeg gaan merken.

Afgelopen week heeft u mij gefeliciteerd met mijn toekomstige zelfstandigheid. Erg hartverwarmend. Dank u. Dank u dat u zo meeleeft!

Ook de afgelopen week waren de kerstroutes. Erg leuk om te doen. Op het Wilbert ging het zelfs uitstekend. 

Bij de Ambulancedienst, afgelopen donderdag, weer vele coupes gemaakt. Een drukke week, ook al omdat ik aardig wat ontbijtjes had. Morgen de voorlopig ena laatste! Morgenavond trouwens, ga ik naar Usselo. Daar heb ik een feest met ijs. Een mooie opdracht, dat wel. Maar ik moet over zeer donkere wegen naar de bestemming. En minimaal 5 kwartier in de Snor voor de heenweg. En dan ook nog eens 5 kwartier terug. De gewenste foodtrailer had hier uitkomst kunnen bieden. Vandaar dan ook mijn wens! 

Komende week ben ik slechts op maandag nog actief. s 'Middags ben ik even op de Hasseler Es en in de late middag bij het huis van de Kerstman.

Dan rijd ik de Snor naar huis en gaan we in een korte periode van niets. Helemaal niets. Ik zeg; verdiend!

Rest mij nog te vermelden dat Frankys ijs Kinderdag/Stichting Nelly is genomineerd door de Slingerbeurs inzake een match met De Lijn reclamebureau. Deze nominatie kan de Stichting 500 euro opleveren. U kunt mij helpen deze prijs te winnen door op deze match te stemmen. U kunt deze stemming bereiken door op de site van de Slingerbeurs te stemmen. De link staat hieronder;

Het gaat om de 4e positie van onder. 

"De Lijn met Frankys ijs Kinderdag "

Bij voorbaat mijn dank!

Link; (even kopiëren en plakken in de url)

https://www.deslingerhengelo.nl/1055/matches

Tot slot wens ik u een mooi kerstfeest toe. Geniet met en van elkaar! 

Tot volgende week!

Frank Boereboom

Frankys-Food 

Hengelo