2020-11. Eindelijk; de Zon! En dan...

Dit had ik niet verwacht. In ieder geval niet zo snel. Mijn hart huilt, zulk mooi weer en dan mag het niet meer. In een notendop: een virus dat mijn bedrijf in de houtgreep heeft. 

Lang moest ik als ijscoman wachten op de zon. En vroeg ik mij af, waar ben je toch? Waar hang je uit? Weken, nee maandenlang was het nat! Soms zelfs zeiknat! En vroeg ik mij bovendien af, hoeveel zou er nog nodig zijn om het tekort op grondwater aan te vullen? En meestal dacht ik dan dat we dat nivo allang hadden overschreden. Maar gek genoeg bleven de weervrouwen en mannen maar zeggen dat er nog altijd een tekort was. Maar afgelopen week zei een weerman dat we nu weer op het goede nivo zaten. En bijna gelijk met die uitspraak brak daar dan eindelijk  de zon door. En met de komst van de zon werd de middagtemperatuur ook wat hoger. Kortom; lente!
En laten we dat nu net o zo hard nodig hebben. Een warme en droge lente! En niet alleen deze ijscoman maar ook en vooral alle mensen die die rotgriep onder de leden hebben.

Zaterdag (gisteren) reed ik dan ook een route over Vossenbelt. En vooraf dacht ik nog dat het twee kanten kon opgaan. Ookal omdat mijn gedachte over uitrijden op 2 benen hing. Het was rustig op straat. Die ochtend van zaterdag was ik eerst op bezoek bij  radio Hengelo waar ik geïnterviewd werd over de gewonnen Slingerbeursprijs die ik nog geen maand geleden ontving. Tijdens dat interview bleef de griep ook de gemoederen beheersen. En dus is het ook niet zo gek dat mijn gedachten over mijn rit over Vossenbelt steeds tegenstrijdiger werden. Maar gaan zou ik, dat wist ik zeker. Maar of het een goede of slechte dag zou gaan worden hield mij echt wel bezig hoor. 
   Vossenbelt zaterdag 14 maart 2020

De zaterdagrit werd één groot succes!
De mensen waren blij met mijn komst. Niet alleen omdat het alweer even geleden was maar ook en vooral omdat ze zagen dat het leven niet alleen maar treurnis hoeft te zijn. Ik heb het gisteren vaak genoeg gehoord; "gewoon doorgaan hé Frank" of "kom jij ons de lente brengen in plaats van die ellende?" Maar ook veel duimpjes omhoog zien gaan. Mensen die lachten naar uw ijscoman. Ik voelde mij als de vis in dat water. Want ik was opgelucht. Wat mijn broer en ik al  dachten, daags voor de eerste rit, werd waarheid: wij geloofden namelijk dat juist mijn werk wel eens heel veel plezier zou kunnen gaan brengen in deze duistere tijd. Bijna iedereen zit toch aan huis gekluisterd en daarom vorm ik met ijskar wellicht een leuke afleiding. En vanaf minuut 1 bleek dat ook. Heerlijke gesprekken en grote afnames van ijs. Dat was dus mijn dag!
Maar wat ik helaas ook ervoer was het feit dat de landelijke teller van het aantal gevallen met het Corona griep inderdaad niet spoorde. Veel meer mensen zijn geinfecteerd. Uiteraard is dat geen verrassing maar wel zorgelijk. Op deze dag  vernam ik een aantal keer dat er in Hengelo meer zijn dan die ene gemelde.

Het blijft opletten. Zo ook in en op de kar. Ik doe uiteraard alles wat ik kan. En normaal al doe. En kijk ook goed om mij heen. Maar blijf toch ook Frank. Of Franky zoals velen zeggen. Mij maakt het niks uit. Ik doe wat ik leuk vind en breng kennelijk veel vreugde. Gisteren viel mij dat in ieder geval enorm op. Meer als anders.

Vandaag rijden wij over het tuindorp. Mijn seizoensopeningsrit.
Ben erg benieuwd naar de opkomst. Feit is dat ik goed weer heb en een goede zin. Straks laat ik nog even weten hoe deze rit is geweest!

De openingsrit
Het viel niet mee! Niet omdat ik geen klandizie had, maar het werd een dag die voor altijd in mijn geheugen gegrift zal staan. Genoeg verkocht, althans tevreden, reed ik richting het laatste gedeelte van de rit. Onderweg had ik genoeg mensen aan de kar gehad en ging het alleen nog maar over Corona. Ik hoorde veel mensen praten en tussen de lijntjes door hoorde ik de zorgen om de nabije toekomst. Ook waren er mensen die stiller waren dan anders. Er moest vandaag vast iets naars komen, zo kwam het op mij over. Er werd ook al een paar keer gezegd dat er nieuws op komst was. 
Ondanks dat bleef ik mijn ding doen en bijna iedereen vond het fijn om even aan de ijskar te komen. Nietsvermoedend reed ik rond kwart voor 6 het laatste deel in, toen ik een appje ontving van mijn vrouw waarin  stond dat de horeca om 18.00 uur gesloten moest zijn. Mijn ijskar stuurde ik daarom direct daarna naar huis en staakte mijn werkzaamheden. 
Het slechtste scenario is nu dus uitgekomen. 

    De laatste meters op Tuindorp!

Hoe het nu verder moet weet ik echt niet, maar ik ben niet de enige. Wat wel knaagt; Ik ben een krediet aangegaan voor de aankoop van mijn broodnodig geachte Foodtrailer. Omdat ik nu niets meer zal omzetten zal dat krediet opgaan aan de betaling van vaste lasten. En kan ik de Foodtrailer niet afnemen voordat ik het kapitaal weer bij elkaar heb verdiend. Maar tot begin april mogen we niks meer. Begrijp mij niet verkeerd; ik begrijp de maatregelen echt wel, maar ik maak me nu echte zorgen. Hoe gaat dit aflopen? Pas echt begonnen en dan dit! Volgens staatssecretaris Wiebes is het mijn eigen keuze geweest om als zzper door het leven te gaan. En zullen ze ons daarom niet gaan helpen. Nog nooit zo'n lul gezien en gehoord. Wat weet die kerel nou van mijn  omstandigheden. Ik ben noodgedwongen zzper geworden omdat niemand op een 50 plusser zit te wachten. Ik word zo moe van dit soort eikels. 

Ik kan niet anders dan afwachten en hopen dat het nog goed gaat komen. Aan mij zal het niet liggen. Het ging juist meteen al zo goed. Jammer!

Corona, het is en blijft voorlopig het gesprek van de dag. Heel lang had ik het gevoel dat ik met ijsverkoop door kon gaan en het geld voor mijn Foodtrailer wel op tijd bij elkaar kon verdienen. Helaas is die optie nu volledig weg. 

Het zal tijd kosten hier weer bovenop te komen. Opgeven is echter ook geen optie. Dat doen we dan ook niet. Heel erg benieuwd ben ik wel naar hoe dit gaat aflopen.

Tot volgende week!

Frank Boereboom 
Frankys Food 
Hengelo 



Reacties

Populaire posts