2020-15. de Mogelijke Her-opstart!

En het is al weken zulk mooi weer! Niet normaal meer. In een normaal ijsseizoen en dus zonder die enge griep, zou in ieder geval deze ijscoman de tijd van zijn leven hebben. On-ge-kend, wat een prachtige maand zover! Zeer zeker wanneer je bedenkt dat hij nog geen 6 maanden geleden een knoop doorhakte en "wereldmondig" maakte, dat hij van zijn uit de hand gelopen hobby zijn werk ging maken. Vooral omdat solliciteren hem niets had gebracht. 

Om tegelijkertijd dit jaar dan maar vol gas in de aanval te gaan en daarom een omzetverruimende foodtrailer (met hulp van Qredits) aanschafte. En zo was alles vanaf januari volledig gericht op zijn eerste echte ondernemersjaar. 

Maar helaas dus, was daar ineens een griep genaamd COVID-19, alias Corona, alias klotegriep, die de goedwillende en strijdlustige ijscoman onderuit haalde! Hard was vooral het moment dat hij moest stoppen ergens halverwege de maand maart: een lock-down voor de hele horeca. De droom om een prima opstartjaar te gaan beleven spatte als een zeepbel uit elkaar! Wat nou eerste echte ondernemersjaar? 

Maar de ijscoman stond dus gedwongen stil na 18.00 uur die zwarte zondag! Precies op tijd draaide hij de kar op zijn parkeerplaats. De dagen welke volgden waren vreselijk onduidelijk. Wat mag nou eigenlijk wel en wat nu niet? Ik wist het in ieder geval niet. En de ijscoman in mij ook niet. Die dacht aan twee dingen; enerzijds, het is potjandosie mooi weer en anderszijds aan de gevolgen van eventueel doorgaan met venten en of dat nog wel veilig kon?

Kort na de eerste dagen van de lock-down besloot ik, na een onderhoud met de burgemeester, niet meer te gaan uitrijden. De voorwaarden waaronder ik mijn werk zou mogen doen waren te zwaar om het werk nog fatsoenlijk uit te voeren. ik zou meer een politieagent zijn geweest als die ijscoman. En daar had ik geen behoefte aan. 

Eigenlijk kon ik volgens vele volgers gewoon doorgaan, tenslotte heb ik geen winkel of ruimte waarbinnen ik mijn waar aanbied. Maar deze mensen vergeten één heel duidelijk punt!

Ik vent! En dus rijd ik rond en stop op diverse plaatsen in 1 wijk. Een wijk ook waar vaak drommen kinderen op de ijskar afrennen na het horen van een bel. Wanneer ik in die eerste weken gewoon had doorgereden had ik nooit de veiligheid welke nu zo wordt gewenst, kunnen garanderen. Dat ligt nu, na weken van grote aantallen zieken en doden toch wat anders. Men is zich er bovendien van bewust geworden dat social distancing echt wel lijkt te helpen. En dus is de situatie na 4 weken echt wel anders. En dus geloof ik in een herstart. Maar dan wel onder mijn eigen voorwaarden waaronder er ook een paar zijn opgelegd door het RIVM en regering. En waar ik mij dan ook aan moet houden!

Als we weer gaan rijden zal ik;

-een plexiglas plaat gaan aanbrengen

-de pinautomaat gebruiken 

-een desinfectie pompje installeren

-anderhalve meter afstand houden

-handschoenen dragen

-bekertjes ipv wafels gebruiken 

-goede communicatie vooraf delen

-uiteraard de normale Haccp regels naleven.

Meer kan ik niet doen naar mijn stellige overtuiging. Uiteraard zal ik blijven venten zolang mij dat toegestaan wordt. Dat wil zeggen; op het moment dat er ergens een opmerking komt van een overheids instantie, welke mij niet goed gezind is, zal ik zeer zeker en direct mijn conclusies trekken. 

Maar goed. Het kriebelt en ik wil ook weer zo graag. Te lang heb ik naar mooi weer uitgekeken en tegelijkertijd niets kunnen ondernemen op ijs gebied!

Wat ik dus wel heb gedaan is een bijdrage leveren aan de organisatie All4Free. Een heerlijke manier om toch ergens mee bezig te zijn. Komende week ronden wij de tijdelijk overgenomen werkzaamheden van de voedselbank af. Want ze gaan zelf weer uitleveren. Wat natuurlijk heel mooi is maar ook nog eens tijd werd. 

Maar in de 6 weken die straks achter mij liggen heb ik wel een groep hardwerkende en goedwillende mensen leren kennen. Eerst natuurlijk Melissa die steeds op het juiste moment de leiding nam. En met de hardwerkende vrijwilligers elke woensdag, donderdag en vrijdag haar beste beentje voorzette om heel veel mensen aan voedselpakketten te helpen. De uitgifte dag, vrijdag, was zwaar maar liep steeds beter. Ik kan niet anders dan complimenten maken aan dit team van vrijwilligers! Daarbij horen overigens ook de werknemers van de Schouwburg. Deze bleven zich net als de vrijwilligers elke week trouw inzetten. Dank Martijn en dank Ruben! 

Samen Sterk! Nog 1 week gaan we er Samen als team Sterk tegenaan. En neem ik in deze komende week om te beginnen afscheid van de medewerkers van DC Voedselbank te Deventer. Ik vrees dat ze uw ijscoman niet snel zullen vergeten. Vooral omdat hij vaak zeurde om meer meer en meer. Ook daar heb ik gezien hoe deze wereld draait. Veel vrijwilligers en veel loyaliteit naar elkander. Een goedbedoelend stel mensen, zichzelf compleet wegcijferend in de weer voor zoveel anderen. Ook de vrijwilligers van de andere Twentse voedselbanken zal ik gedag gaan zeggen. De één reed op Enschede met een wagen vol. De ander naar Oldenzaal. Weer anderen reden naar Almelo etc. Soms stonden wij als 'voedselbank' Hengelo ruim een uur te wachten op onze beurt geladen te worden. Maar door de gegroeide onderlinge contacten met al die andere vrijwilligers was wachten op jouw beurt nooit vervelend. 

Tot vrijdag wil ik daarom mee blijven helpen. Om pas daarna weer te gaan venten met ijs! Zo kan ik ook afscheid nemen van de mensen die ik in deze korte tijd heb leren kennen als de vrijwilligers van All4Free. Welke elke week druk in de weer waren als team voor de minima van Hengelo, Borne en Hof van Twente. Masr natuurlijk ook de mensen van de Schouwburg, die naast het beschikbaar stellen van de ruimte ook personeel liet meedraaien. Om nu al die hardwerkende vrijwilligers in de Schouwburg die laatste week niet in de steek te laten, wil ik graag afmaken waar ik toen met hun aan begonnen ben. Samen uit, samen thuis! Van hen neem ik overigens ook geen echt afscheid. Omdat ze binnen Hengelo wonen zal ik ze namelijk nog met regelmaat tegenkomen. En dus neem ik daarom op de koop toe dat ik dan maar een paar dagen minder omzet zal hebben! Het jaar is toch al naar de knoppen. En zo kan ik dan in ieder geval voor mijn gevoel netjes afsluiten. Als groep hebben wij afgesproken er nog een keertje (wanneer dat weer mag) een borrel op te gaan drinken. Het tekent de saamhorigheid binnen deze prachtige groep mensen. 

Mijn werk zit er dus bijna op. Vrijdag aanstaande beleven wij gezamenlijk de laatste dag op de substituut voedselbank in de Schouwburg. En ga ik mogelijk op een gepaste manier afscheid nemen. Daarover volgende week wellicht wat meer.

Ik ga bezig aan mijn ijskar. De Snor draaide van de week in een testrit alsof hij nooit had stilgestaan. Was dat ook maar zo met mijn bedrijf. Helaas lopen we duizenden euros achter op de prognose. Inhalen gaat mij nooit meer lukken met de vernieuwde anderhalve meter economie. Maar inlopen kan nog wel. En daar, lieve lezers, ga ik mijn stinkende best voor doen. Dat durf ik wel te beloven. Eerst maar eens zien of ik de Foodtrailer kan binnen hengelen wanneer die straks klaar is. Er ontbreken mij nu nog wat benodigde centen. Misschien kan mijn nieuwe start daarin een mooie rol spelen. De Foodtrailer komt eind april in Nederland aan. Dan moeten ze nog een paar weken eraan knutselen. Om ergens half mei de Foodtrailer te kunnen afleveren. Kortom; half mei moet ik het restbedrag betalen naar verwachting. Wanneer ik elke week elke dag kan en mag draaien gaat het misschien nog lukken om dat bijeen te verdienen. Hoeveel tijd het mij ook gaat kosten, ik ga ervoor!

Zeer binnenkort kom ik overigens met een nieuw schema. Dat is dan wel onder voorbehoud van tijden.

Ik wens u allen een fijne voortzetting van uw weekend toe! Geniet en blijf gezond!

Frank Boereboom

Frankys Food

Hengelo