2020-24. De man uit Brielle!

Gisteren, zondag, reed ik het over het mooie tuindorp. En in tegenstelling tot Moederdag, was het deze dag vrij rustig op de wijk. De vaders waren elders en hadden er kennlijk voor gekozen hun familieleden mee te nemen voor een heerlijk dagje uit! Het was niet anders. De dag was toch al anders dan anders. Tenslotte ben ik ook vader. Maar ik wilde persé uitrijden. Het kon namelijk ook anders hebben uitgepakt. Toen ik éénmaal doorhad dat veel mensen weg waren begon ik er maar mijn eigen feestje van te maken. Steeds meer raakte ik van de vooraf bedachte route af. Dat kwam ook omdat verschillende mensen mij onderweg belde met een verzoek langs te komen. En zo kon het gebeuren dat ik kris kras door de wijk zou blijven rijden. Wat tijdens deze rit opviel was dat er weer toeristen in de wijk waren. Een behoorlijk grote groep uit de buurt van Nijmegen en een echtpaar uit Brielle. De groep toeristen uit Nijmegen vond de wijk tuindorp prachtig. En omdat ze meer wilde horen vertelde ik ook nog maar wat over mijn eigen wijk. Het werd een heus propaganda verhaal. Met een gekocht ijsje stapten ze weer op de fiets, verrast en blij met deze toevallige meevaller. Ik bedankte hen voor hun bezoek en wenste hen een goede terugreis. Uiteraard waren ze met auto gekomen en hadden ze fietsen gehuurd om door ons Hengelo te toeren. Het ijsje kwam precies op tijd!

Op een ander moment kwam ik een stel tegen. Ze waren beiden op de fiets en stopten vlak achter de net door mij tot stilstand gebrachte Snor. De man zag het tafereel aan en moest wat lachen. De vrouw bleef wat voorzichtiger achter hem opgesteld staan. Mooi vond hij het totaalplaatje. En zo zei hij, terwijl ik nog een ijsje schepte voor een ander; "doet me aan vroeger denken!" Toen ik mij tot hem kon richten vertelde hij dat hij hier was geboren en deels was opgegroeid. Hij was nu na 60 jaar weer eens terug op het tuindorp dat hij destijds achterliet voor Brielle. De plaats waar hij nu woonde. Je hoorde het Rotterdams, zich kennelijk aangeleerd, door zijn aderen vloeien. Mijn ouders kwamen beiden uit Rotterdam en dus begon ik ook een beetje mee te doen. " En?" Vroeg ik hem: "Nog wat veranderd, sinds jouw vertrek, 60 jaar geleden?"

Waarop hij antwoordde: "Eg niet, geen spat verandert". Het was één feest der herkenning. En zo zei hij mij; "Toen reed er een ijscoman van Jamin!" Na een wat uitvoerig gesprek bedankte hij mij en zijn vrouw deed hetzelfde. Ik wenste hen nog een fijn verblijf toe op de camping te Oele alwaar zij hun basis hadden.

 

Het zijn dit soort zaken waarom ik dit vak zo omarm. Je bezighouden met het verzorgen van dát moment van geluk, het doen herbeleven van een stukje geschiedenis. Een waardevolle bijdrage aan een dagje uit! Hoe mooi kan het leven toch zijn. Maar vooral; hoe simpel kun je het houden? Al die praatprogramma's over racisme, of Corona, Stikstof en noem maar op. Elke avond op tv. Elke middag op tv en andere mediakanalen. Ga leven! Ga wat leuks doen: koop een ijsje! Sorry, ik word er soms wel een beetje moe van hoor. Het kan kennelijk nergens anders meer over gaan. Toen ik gediscrimineerd werd op leeftijd was er geen wekenlang item over 50 plussers en het niet kunnen krijgen van werk. En ga mij nou niet zeggen dat dit anders is. Voor mij is er namelijk geen enkel verschil.

Gisteren was het dus een wat rustige dag. Die op een bijzondere manier eindigde. De kar geparkeerd kleedde ik mij om om even te gaan kijken naar een door het hele hechte voetbalteam van Joeri bedachte traktatie van één der medespelers te gaan kijken. Hij, de medespeler, was 18 jaar geworden en in Corona tijd kan nu eenmaal niet zoveel. Het werd een complete verrassing voor de 18 jarige! Een sliert van auto's, waarvan 1 voorzien van een opgeblazen dino, toeterend en confetti spugend langs zijn huis rijdend. Omdat mij opviel hoe hecht dit team in elkaar steekt kwamen bij mij tranen, zomaar! Ik kon het ook niet meer stoppen! Het was wellicht ook een beetje omdat ik weet hoe ze elkaar steunen en met elkaar omgaan. De 18 jarige was blij. Vooral omdat hij de hele dag nog helemaal niks van zijn teamgenoten had gehoord en nu dus begreep waarom niet. Er werden elleboogjes (anders dan in het hedendaagse profvoetbal) uitgedeeld en uiteraard werd hij gefeliciteerd! Echt heel bijzonder. Éénmaal thuis en doodmoe van de hele dag ging ik mijn slaapkamer binnen en trof de toch al niet kleine dino aan in mijn bed! Grapje! En dat op vaderdag! Moest er vreselijk om lachen en bedacht mij dat ik de daders nog wel zou terugpakken.

Een mooie en gezellige dag dus. Maar wel grotendeels zonder mijn eigen jongens. Mijn zoon René was op pad voor zijn huis, mijn dochter Anouk druk in haar nieuwe huis, mijn zoon Joeri uitslapende van zijn examenfeest en zoon Nickey die René hielp. Tja, en dat met een vader die ook de wijk in was gereden om ijs te verkopen en eerder die dag ontbijtjes bij mensen thuisbracht. Naast de Dino die ze bij wijze van grap in mijn bed hadden gelegd kreeg ik nog wel een kado van vrouw en ook één van mijn kinderen. 

Ondanks dat deze vaderdag wat anders dan anders was was het daarmee wel heel gezellig!

Zaterdagavond, na mijn route over de verdienstelijke Berflo Es, heb ik de Twentsche Hotdog leven ingeblazen. Ik heb geoefend en ben op het examenfeest van Joeri, broodjes Hotdogs gaan trakteren. Braadworsten van een vleesboerderij hier op Oele. Met dat verschil dat deze braadworsten smaller maar langer zijn. Speciaal zo gedraaid voor mij. En het moet gezegd: met de kwaliteit van deze worsten zit het wel goed! Heerlijk zijn ze!

De eerste hotdog kwam te liggen op een broodje met bedje van sla en gebakken uienringen. Daarna voorzien van augurkblokjes met twee verschillende sausen. De tweede met pulled pork onderging aanvankelijk hetzelfde lot maar werd in uitvoering dus met pulled pork bereid in plaats van augurk en kreeg ook andere saus.

De visite van Joeri's examenfeesrmt mocht het proberen. Als oefening trakteerde ik hun op de eerste hotdogs. Ondanks het feit dat ik over beide hotdogs nog niet 100 procent tevreden ben (het waren de eerste) heeft het publiek zich positief uitgesproken over mijn creaties. 

Komende weken ben ik zeer druk met ijs en mijn mini evenement "Het verstopte Ontbijtje". Dus dan geen worsten, crêpes en zo weinig mogelijk ontbijtjes. De scholen gaan sluiten in verband met vakanties. En veel van die scholen hebben een beroep gedaan op uw ijscoman. Dus volgende week ben ik niet op route, slechts op scholen. 

Over het verstopte ontbijtje nog even het volgende;

Het ontbijtje staat dus ergens in het buitengebied van Hengelo. En u kan daarvan de gelukkige winnaar worden wanneer u de raadsels weet op te lossen. Inmiddels zijn er 3 raadsels gepubliceerd. Deze publicaties zijn te vinden op Facebook "Frankys-Food" in het evenement "Het verstopte Ontbijtje". En er zullen er dagelijks nog bijkomen. Aan u om te ontdekken waar het ontbijtje staat opgesteld. En er uiteraard als eerste aan te komen, onder het motto; "zij die er het eerste komen zijn zij die het eerste malen". Van alles maak ik een live verslag. Het wordt mooi weer dus dat is alvast een pré. Ik ben wel erg benieuwd naar óf en hoeveel mensen er meedoen.

Tja, het was een geweldige week! Een week met een nog veel leuker slot!

Een voetbalteam met een speciale manier van feliciteren. Het deed mij als gezegd wel wat! Maar ook het optreden met mijn nieuwe kar bij Aveleijn Oldenzaal was leuk. En uiteraard de ritten over de Berflo Es en tuindorp.

Het mooie tuindorp.

De man uit Brielle, zo zei hij, had in 60 jaar niets zien veranderen!

Tot volgende week!

Frank Boereboom 

Frankys Food

Hengelo