2020-48. Sinterklaas!

Het was ergens tussen 1976 en 1980. Ik kan het mij qua jaartal niet zo goed meer herinneren, maar het voorval des te meer. Mijn vader was gevraagd of hij niet één keertje Sinterklaas wilde zijn bij een gezin dat wij goed kenden. Het betreffende gezin woonde in dezelfde wijk en was ongeveer 10 jaar jonger als het gezin waarvan ik deel uitmaakte. Dus terwijl ik ergens rond mijn 14e levensjaar was, waren hun kinderen nog heilig overtuigd in hij die Sinterklaas was. En dus ook in het fenomeen zwarte pieten. Toen, toen alles nog normaal was.

Mijn vader stemde toe. Maar niet voordat hij mij en mijn broer had overgehaald zijn zwarte pieten voor die klus te zijn en hem bij te staan in wat voor mij later een hachelijke onderneming zou gaan zijn.

Mooi gesminckte pieten waren mijn broer en ik, zo zwart als roet, en prachtige pietkostuums, ik kan niet anders zeggen. Aangevoerd door een Sint Nicolaas die alle andere Sint Nicolazen deed overbodig maken. Het zelfvertrouwen was groot. Toen nog wel. 

Gedrieën liepen wij richting het huis van het gezin. Ik weet nog dat ik nauwelijks wat zei onderweg. Het zelfvertrouwen maakte plaats voor nervositeit. Bang om herkend te worden door de kinderen van het gezin. Maar de Sint die alle andere Sinterklazen overbodig maakte stelde zijn hulppiet gerust. Maar of dat hielp???

Aangekomen bij het huis van het gezin werd het ineens toch leuk. Lekker bonken op die deur. En bij binnenkomst hard met pepernoten gooien. Tot zover ging het prima! Sinterklaas mocht gaan zitten en werd welkom geheten. Even later werden ook mijn broer en ik als de knechten van de Sint welkom geheten. En terwijl de Sint zijn best deed, begonnen die dekselse kinderen steeds meer en meer naar mij te kijken. Alsof ze iets herkenden. Ook gingen die gezichtjes veelvuldig naar mijn broer. Twee kinderen, zal ze nooit meer vergeten. Na een tiental minuten was het Sinterklaasfeest zo goed als over. Toen dat ene kind zei; "jij bent niet Piet, jij bent Frank" voelde ik een soort bloos opkomen die zelfs het zwartste roet deed overheersen. Even wist ik mij geen houding meer te geven. Ik was herkend. En ofschoon ik nog wat probeerde te herstellen, kon ik niet veel later vaststellen dat dit feest met de ontknoping naar de knoppen was gegaan. Dankzij mij. Niet veel later werd ook mijn broer herkend. Ja, natuurlijk: 1+1=2!!! En we waren nog wel zo goed gesminckt!!!  En toch vielen we door de mand. Of mijn vader ook nog werd herkend die avond weet ik niet meer. Maar voor mij was deze ene avond er één om snel te vergeten. Hoewel de ouders ons daags erna probeerde gerust te stellen ben ik er nooit meer geweest. Uit pure schaamte. Het is mij altijd bijgebleven. Het laat mij ook niet meer los. 

Dus toen ik jaren geleden gevraagd werd om voor de eerste keer Sinterklaas te spelen kunt u zich vast voorstellen dat het bovenstaande relaas door mijn kop ging. Ik moest dan ook een tijdje goed nadenken of ik wel een jawoord zou geven. 

Dat ik nu alweer 4x Sinterklaas ben geweest sindsdien doet vermoeden dat ik die angst van herkenning te boven ben gekomen. Maar niets is minder waar. Ik heb het gedaan voor de kinderen, maar geloof mij wanneer ik zeg dat de angst er elke keer goed bij kwam hoor. Meestal nadat ik de nog gelovige kinderen had bezocht,  groepen 1 t/m 4, ging ik los. Om bij de oudere kinderen meer grappen uit te doen halen.  

   Sinterklaas dr. A. Kuyperschool 2020

Deze aflevering, dit jaar, was in dat opzicht niet anders. Om 07.30 uur arriveerde ik op de Dr. A. Kuyperschool, daar waar ik alweer voor de 4e keer hun Sinterklaas zou zijn. Op het laatst met succes overgehaald door de directrice van de school. Omdat ze zonder zaten. En ik het nu nog wel 1x kon doen, hapte ik toch maar weer toe. Keek ik op een maandag alle Sinterklaasjournaals om mij in te leven van wat er speelde. Opdat ik eventuele vragen van kinderen kon pareren.

Dit jaar ging het opnieuw allemaal goed! Er was er geen één die dacht dat de ijscoman in de stoel van Sint zat. Dat dit tijdens mijn eerste optreden op deze school wel overkwam, had mij al behoorlijk gewaarschuwd. Die ene keer kon ik het gelukkig nog zelfstandig repareren, nog voordat andere kinderen het hadden vernomen had ik het ene kind toegesproken met de donkerste stem die ik bezat en bovendien op een wat bestraffende wijze, waardoor het kind al snel dacht dat zij fout zat. Later in de groep (groep 2!!!) zag ik dat ze leuk meedeed en het geloof er weer was. Foei, dat scheelde niet veel. De gedachten gleden dan ook automatisch terug naar dat drama van lang gelee.

Dit jaar ging het dus ok. Mijn laatste jaar als Sint. Te weinig tijd. Eigenlijk heeft dit optreden mij omzet gekost. En dat is dan ook de enige reden dat dit echt de laatste keer moet zijn geweest. Ik heb een bedrijf te runnen. En dus moet geld verdienen voorop staan. Maar kinderen zijn zo leuk. En vooral wanneer je als Sinterklaas ziet hoeveel dit feest voor hen betekent. Ik had dit jaar een leuke piet. Een veegpiet. En geloof mij, dat maakt die kinderen allemaal niks uit. Maar al die ellende eromheen. Kom op zeg. HOU ERMEE OP!!!! Laat dit feest voor kinderen met rust. Het is nog immer een traditie. En ik heb opnieuw gezien hoe belangrijk zo'n feest kan zijn voor kinderen. Zwart, wit, geel, met krullen, zonder krullen, dik, dun, jongen of meisje. Kom op zeg! Hou alsjeblieft op!

   afgelopen zaterdag bij de Plus

Het ging afgelopen zaterdag uitstekend met de verkoop van hamburgers. Natuurlijk moet het nog beter. Zowel ikzelf als het uiteindelijke aantal verkochte hamburgers kan beter. Met mijzelf bedoel ik dat ik nog sneller en beter moet omgaan met de omstandigheden. Het gaat wel steeds beter, maar zelf ben ik nog niet tevreden. Het klantcontact is goed. Ik heb ook de grootste lol. En dat vind ik eigenlijk voor mijzelf het belangrijkste zolang de kwaliteit geleverd voldoende is. 

Corona tijd vraagt om leuke dingen. Om positieve inbreng. Er mag gelachen worden. Juist omdar er zoveel niet mag. Het vraagt ons creatief te zijn. Maar het vraagt ons ook om voor ouderen, maar zeer zeker ook voor onze kinderen, de toekomst, een voorbeeld te zijn. De kindrren hebben het zwaar en daarom is elke leuke afleiding o zo gewenst. Vandaar ook mijn kerstroutes. Het wordt een inmense opgave, maar ik ga ervoor. 12 dagen bikkelen. Maar wel leuk bikkelen. Gezellige kerstmuziek. Een prachtige ijskar en heerlijk ijs. De routes zullen hier en daar wat kort overkomen. Helaas kan dit niet anders. Ik heb te maken met kinderen die op tijd naar bed moeten. Daar waar ik eerder kan vetrekken zal ik dat zeker doen. 

Op de laatste dag van mijn kerst-toer gaan we het mogelijk net iets anders doen. Uitwerking van het plan behoeft nadere bestudering. Maar gezellig is het zeker. Ik ga mijn best doen om het van de grond te krijgen. Wanneer het lukt is dit de eerste opzet van iets dat ik al veel langer wenste te doen. Wel in een zeer kleine variant. Wordt vervolgd.....

Komende week ben ik op verschillende terreinen actief. De ontbijtservice, de Crèperie, de hamburgers en de eerste kerstritten staan voor de deur. Het begint! Ik heb er zin aan. Echt waar! Laat maar komen die mooie tijd! Sinterklaas is naar huis. Nu is het de beurt aan de Kerstman.

Ik ga de vloer van de trailer schoonmaken. En de trailer naar zijn stalling brengen. Daarna mag de Snor zijn rit over tuindorp maken. Een proefrit. Om te kijken of alles blijft zitten waar het moet zitten. Als alles in en aan de Snor blijft zitten waar het nu zit gaan we de Snor rond half 6 presenteren. Ik ben zelf ook heel benieuwd. Omdat ik niet alles tegelijk heb aangehad. 

Het eindresultaat van mijn inspanningen dus, over (op dit moment als ik schrijf), 7,5 uur (zondagmiddag 6 dec. 17,30 u). We gaan het zien.

Ik wens u allen een mooie zondag toe.

Rond half 6 vanmiddag zal ik een live fb verslag maken van de presentatie van de KerstSnor.

Graag tot ziens!

Waar of wanneer dan ook!

Frank Boereboom 

Frankys Food 

Hengelo