2020-50. Een laatste rit!

Toen ik ruim een maand geleden mijn schema voor de Kerstroutes publiceerde hoopte ik, wel een beetje tegen beter weten in, dat ik dit schema ook wel zou kunnen afwerken. Enerzijds valt het weer natuurlijk niet te voorspellen en kunnen routes letterlijk zomaar in het water vallen, maar belangrijker dan dat nog was de vraag hoe onze regering de lelijke ontwikkeling van dat klote virus dat de naam Corona draagt, te lijf zou gaan. Ondanks deze vragen wilde ik persé voor alle kinderen een mooie KerstSnor 'bouwen'. Omdat, zo vond en vind ik nu nog steeds, de kinderen best iets leuks in deze rottijd mogen ervaren. En een verlichte KerstSnor kon daar een mooie bijdrage aan leveren. En zo heb ik inmiddels in Borne (Bornsche Maten) en op een paar wijken in Hengelo mogen ervaren hoe leuk kinderen de verlichte KerstSnor vonden. Een gouden greep dus, die extra verlichte KerstSnor en bovendien in wijken waar ik de vorige edities van de Kerstroutes nooit kwam met de KerstSnor. Een gouden greep vooral, omdat het doel dus werd bereikt. De harde kerstmuziek en het schellen van de bel deed mensen naar buiten kijken. Wanneer ik dan op een punt stopte kwamen mensen naar buiten om van dichtbij te kijken. Al dan niet vergezeld door kinderen. De ouderen spraken vooral de woorden van gezellig en sfeervol en gingen vaak in gesprek over de door hun wijk rijdende KerstSnor, terwijl de kinderen vaak ook heel enthousiast waren, maar dan meer om het ijsje wat uit de kar zou gaan komen! Vaak ging de Snor op de foto met of zonder kinderen. Zag zelfs filmpjes met een voorbijrijdende Snor er op voorbijkomen. Kortom, het werd duidelijk gewaardeerd. En terwijl regen in de verste verten niet te bekennen was zag ik mijn schema steeds duidelijker uitvoerbaar worden. 

Maar toen kwam die lang verwachte persconferentie afgelopen maandag. Notabene op mijn eigen verjaardag! Meestal pak je op zo'n dag leuke kadootjes uit, dit kadootje had een heel ander karakter. Een naar en ongewenst exemplaar. Nogmaals, de persconferentie was verwacht. De besmettingcijfers waren namelijk al weken niet best. De druk op de verpleging werd inmiddels groter en groter. Het zat er dus aan te komen, maar toch kwam deze tijding opnieuw kei- en keihard binnen.

De droge dagen ten spijt, het schema kon met de woorden van onze MP volledig in de prullenbak. Ik zou niet meer gaan en staakte nog diezelfde avond de routes om zelf ook een bijdrage te leveren aan het herstel van ziek Nederland. Wel vond en vind ik het vreselijk jammer voor al die kinderen die ik wilde bereiken en nu niet die prachtig opgebouwde KerstSnor hebben kunnen zien. 

Terwijl ik de Snor al aan het afbouwen was bedacht ik mij om toch nog 1x uit te gaan rijden. Dan maar op ons eigen tuindorp, op een droge dag. Opdat iedereen dan nog 1 kans krijgt de mooi verlichte ijskar te zien. En eventueel ook om ijs te kopen. Zolang we maar rekening met elkaar houden. Dát moest het uitgangspunt zijn. De KerstSnor is inmiddels weer intakt. 

En vanavond is het dan zover!

De allerlaatste rit van 2020. En daarna stopt, na de Crèperie en de hamburgers, dus ook Frankys ijs voor wat betreft dit jaar. Hoewel er nog wel een zeer kleine kans bestaat dat ik nog 1x bij de Plus zal staan op 23 december as met hamburgers. Dat moet ik even rustig bekijken de komende dagen.

Maar wat een jaar hebben wij achter de rug. Mijn Hemel! Daar komen we nog wel even op terug volgende week. Dit jaar was eigenlijk mijn 'doorstartjaar'. Een jaar waarin ik met behoud van ww-uitkering (het laatste uitkeringsjaar) kon bouwen aan een stabiel FF. Dat is nu dus wel even iets anders gelopen. Maar feit is wel dat ik kan overleven. Maak me nog nergens druk om of over. De toekomst zie ik nog altijd rooskleurig in. Ik heb dit jaar geen staatsteun in de vorm van speciale regelingen vanuit het Rijk aangaande Corona gehad. Terwijl ook ik bijzonder verloor. Op omzet! De hele maand april geen ijs bijvoorbeeld. Ik herinner mij een maand met prachtig voorjaarsweer waarin ik heel goed had kunnen verdienen. En al die afspraken die werden afgemeld of nooit meer kwamen. Maar omzetverlies wordt niet vergoed. Wel vaste lasten, maar die moesten dan weer groter zijn 4000 euro per kwartaal. En FF haalt dat bij lange na niet, Godzijdank! Maar ik wil niet klagen. En dus laten we het hierbij.

Ontbijtjes blijven de komende dagen de enigste vorm van inkomsten. De enigste tak die blijft draaien. Komende week heb ik er weer enkele af te leveren. Maar daarmee zijn geen dagen gevuld, hooguit enkele uren van werk. 

Daarom heb ik ook mijn auto en persoon beschikbaar gesteld. Op Facebook gooide ik een berichtje dat ik beschikbaar ben voor een ieder die wat hulp kan gebruiken. Om toch maar wat bezig te kunnen zijn. En wat voor anderen te kunnen betekenen. Zo ben ik afgelopen week al voor ALL4FREE weggeweest en ga ik komende week op dinsdag en mogelijk ook woensdag een onbekend persoon helpen met verhuizen. Van Enschede naar Haaksbergen. Ze had niemand en vroeg mij of het aanbod ook voor haar mocht gelden. En ik zei; ja. 

Ach als ik anderen mag en kan helpen is dat toch mooi? Het dient wat mij betreft een mooi doel!

Kerst 2020 staat voor de deur. Een vreemde kerst wanneer je je bedenkt dat je kinderen niet meer thuis wonen en daarom niet allemaal op visite mogen komen. Vorig jaar zaten we nog als één grote familie (Boereboom) bij elkaar. Broer, zussen en kinderen met of zonder aanhang. Het zal dit jaar zoveel anders zijn.

Maar wat moet, moet.

Vandaag 2 jaar geleden kwam mijn eerste boek uit. Het betrof eigenlijk een opsomming van mijn blog, geschreven in de eerste 5 jaar. Ik denk dat ik genoeg materiaal heb om opnieuw een boek uit te gaan geven. Maar wanneer ik dat ga doen wordt het een compleet ander soort boek. Meer geschreven over het vak met notities uit de jaren van ondernemerschap.  Het zal zeer zeker gaan over dat ene woord; verbinden.

Verbinden, dat deed vroeger een venter als de beste. Een melkboer, een ijscoman, en nog meer van deze verbinders, ze zijn bijna allemaal uitgestorven. In deze tijd zijn er zover ik weet nog maar enkele ijscomannen of vrouwen actief. Wellicht rijd er ergens nog een melkboer of een SRV wagen, maar de melkboer met zijn boekje heb ik niet meer gezien. En ijscomannen zijn er nog wel, maar het is schaars. En een ijscoman die goed met zijn klanten weet om te gaan ook al bijna niet meer. 

Ik ben blij dat ik het aloude beroep van venter mag uitoefenen. 

Ik zag laatst een facebookbericht voorbijkomen waar het ging om een zwart/wit foto van een melkboer te Hengelo. Er werd veel op het bericht gereageerd. Wat je veel las was dat mensen die tijd zo vreselijk gezellig en mooi vonden. De melkboer en zijn boekje, maar ook over het touwtje door de brievenbus, waarmee aangegeven werd hoe gemoedelijk en veilig het was. De tijden zijn veranderd. Veiligheden zijn er nauwelijks. En wanneer we thuis zijn kruipen we zo snel mogelijk in ONZE tuin of ONS huis. Sluiten we ons daarmee af van de buitenwereld. Tel de overkappingen in tuinen. Het geeft aan hoe graag wij ons terugtrekken. Ik persoonlijk vind het vreselijk. Kan het aan de andere kant ook wel begrijpen. Maar die venter die zo nadrukkelijk in mij zit wil juist proberen weer wat mensen onder elkaar te krijgen. Te verbinden.

Daarom rijd ik in wijken om mensen bij de ijskar bijeen te brengen. Wanneer ik iedereen van ijs heb voorzien en ik na het wegrijden in mijn spiegel kijk en mensen onder het genot van een ijsje met elkaar zie praten ben ik dik tevreden en denk ik steevast; mission accomplished. 

Je mag mij raar vinden, of een romanticus die strijd voor iets dat onbereikbaar is. Dat mag. Heb ik geen enkele moeite mee. Ik heb het zelfs beschreven als hoofddoel van Frankys ijs, vlak voordat ik begon. Het heeft zelfs in de krant gestaan toen ik net begonnen was (Tubantia). Maar wanneer ik u zeg dat ik op zijn minst iedere week verbindingen tot stand zie komen kan ik niet ontkennen dat ik mijn doel met regelmaat behaal. En daar ben ik verdomd trots op!

We gaan stoppen. Ik ga zo de voorbereidingen treffen op de laatste rit van het jaar. God, wat heb ik daar zin in. Heel tuindorp zal horen dat ik er ben. Nog 1x vlammen, nog 1x lol maken en nog 1x verbinden.

Ik wens u fijne feestdagen toe!.

Blijf gezond, Samen Sterk!

Frank Boereboom

Frankys Food 

Hengelo