2021-06. De winter van 1979 en 'de Rooie'
Het is alweer even geleden dat ik sneeuw van deze omvang heb gezien. De laatste keer dat er echt sneeuw van betekenis viel was in 2005. In de maand november van dat jaar werd het oosten van Nederland geteisterd door zware sneeuwval. En waren de verschillen in het land enorm groot. Ik weet nog dat ik mijn 2 oudste kinderen, wonende bij mijn ex-vrouw in Eibergen, moest ophalen. Een weekendje Hengelo stond op het programma. Ik zou er uiteindelijk in totaal meer dan 4 uur over doen. Overal liep het vast! Gevaarlijke situaties ook onderweg. Een elektriciteitskabel hing door het gewicht van het aangegroeide ijs zo laag dat we er niet onderdoor konden. Omdraaien luidde het devies! Verder terug herinner ik mij natuurlijk de winter van 1979 als de dag van gisteren. Die herinnering komt juist nu ook naar boven drijven. Alhoewel het toen echt een heel stuk heviger was. Hoe verder je naar het noorden reed hoe erger het werd. Muren van sneeuw gezien, ongelooflijk. Op woensdag 14 februari 1979 ontwaakte het grootste deel van het land met een ware sneeuwstorm die een groot deel van de dag voortduurde en daarbij het hevigst was in het Noorden van het land. Bij sommige woningen stoof de sneeuw op tot het dakraam, hoogspanningsdraden sneuvelden en zelfs snelwegen werden gesloten, treinen liepen vast en dorpen werden afgesneden van de buitenwereld. In de loop van de dag hield het sneeuwen op maar de aanhoudende stormachtige wind zorgde voor zware driftsneeuw die met vlagen van 100 km/uur ongeveer 90 uur achtereen over grote afstanden werd meegevoerd vooral vanuit Duitsland. De sneeuwduinen die daardoor ontstonden, bereikten hoogtes van 3 tot 6 meter.
braadworst, zuurkool, ui, spek,
de jarige Snor in afwachting van het
Nu valt er sneeuw en hebben we ook stormkracht bij vorst, waardoor het ook vrij koud aanvoelt en waarbij ook driftsneeuw voorkomt, maar toch is dit vergeleken met 1979, waarin overigens meerdere sneeuwstormen woedde, nog niet eens zo bijzonder. Tegelijkertijd is sneeuwval in Nederland wel bijzonder aan het worden en zeker wanneer het komt en gaat zoals vandaag.
Na 2x in quarantaine te hebben gezeten en dus ook geen mogelijkheden hebben gehad om tijdens die perioden geld te verdienen, is nu de sneeuwval boosdoener. Ik had vannochtend een paar ontbijtjes, zo ook morgenochtend! Vandaag belde ik af, ik geef toe dat ik niet durfde. Dat ik niet durfde had vooral te maken met het feit dat de wegen onvoorspelbare hoogtes in sneeuw kenden. Vooraf was ik even buiten geweest om te kijken of ik er met de auto op uit kon. Al gauw zag ik de bezwaren. Bovendien is 'de Rooie' door inruil tbv een betere bij ons passende auto (waarover later meer), niet meer van mij. Een deuk in die auto of een andere beschadiging zou het allemaal lastiger maken. Met toch wel de pest in mijn lijf belde ik met de opdrachtgeefster en zegde af. Het begrip voor mijn beslissing was er natuurlijk, maar ondanks dat voelde ik mij toch schuldig. Schuldig omdat ik opnieuw mijn klanten in de steek liet. Net als toen, tijdens die verplichte opsluitingen ivm Coronagevallen in de familie.
Morgen heb ik opnieuw een aflevering van een ontbijtje. Morgenochtend zal ik opnieuw een afweging maken.
Dat 'de Rooie' moet worden ingeruild heeft met een paar zaken van doen. Eerstens is het bedrijfsbusje niet uitgerust met een achteruitkijk camera. Probleem is dat ik vaak uit de bus moet stappen om te zien hoever ik van de foodtrailer ben omdat ik hem moet aankoppelen. Op zich is dit niet een heel groot probleem. Maar daar komt nog bij, en dat is weldegelijk een probleem, dat ik de achterdeuren niet kan openen zodra de foodtrailer is aangekoppeld. De laadvloer is lager dan bij andere auto's en daardoor zit de trekhaak feitelijk weer te hoog. En toch, vreemd genoeg, zit de trekhaak lager dan normaal. Waarschijnlijk omdat de deuren anders helemaal niet meer open zouden kunnen. Het gevolg daarvan is dat de combinatie van trekker (de Rooie) en foodtrailer een flauwe letter 'v' vormt. Een laatste opmerking betreft de trekkracht. Op zich voldoende maar bij grote afstanden over de snelweg moet de Rooie terug naar de 4e versnelling. Met meer toeren en dus lawaai als gevolg.
Het was in principe geen probleem om het nog wat langer vol te houden met de Rooie, maar een goede gezinsauto was er ook al niet meer en dus maakte ik vorige week een deal om de Rooie in te ruilen tegen een wat stevigere trekker en bovendien gezinsauto.
Een auto die betaald kan worden omdat ik een goede prijs kon vangen voor de Rooie en ik bovendien stevig heb bezuinigd door met succes in de vaste lasten te snijden.
Zoals elke ondernemer in zijn meest rustige periode begin ik mij steeds meer zorgen te maken. Nog altijd heb ik van het Rijk geen cent ondersteuning gehad. Soms vraag ik mij af of dit wel klopt. Die 4000 euro, in maart/april gegeven op sbi codes bijvoorbeeld, hebben veel van mijn collega's gehad. Ik heb erom gevraagd maar nooit ook maar iets over gehoord. Ook nu valt het mij zwaar dat er niets voor mij zou zijn. Het wordt daarom ook echt tijd dat we weer vooruit kunnen. Die paar dagen van hamburgers bakken leveren echt niet zoveel op hoor. Het is meer een vorm van lekker bezig zijn. Want ik vind het echt heel leuk om er te staan. Vooral het uitproberen van verschillende varianten van de hotdogs is leuk om te doen. Zaterdag was daar de eerste uitvoering met zuurkool (zie foto). Afgelopen vrijdag probeerde ik ook gehaktballen uit. Meegekregen van Oeler vleesboerderij ter Avest, om te proberen. Ondanks de geboden mogelijkheid om bij de Plus iets te kunnen verdienen hoop ik zo rond half maart weer mijn eerste routes met ijs te kunnen rijden. Dan zal het snel weer wat beter gaan.
mosterd, mayonaise en ketchup.
De jarige Snor heeft zijn speciaal voor zijn 50ste verjaardag ontwikkelde logo op zijn motorkapje gekregen. Met de plaatsing van dit logo is de Snor aan de buitenkant bijna gereed. De bel moet nog worden gerepareerd en als laatste komen er 7 bordjes te hangen waarop de 7 smaken ijs komen te staan. Anders dan alle voorgaande jaren dus! En naar nu is gebleken is de eerste schade aan de Snor toegebracht door de huidige winter. De kraan is kats afgebroken. Kortom, weer wat werk aan de winkel.
nieuwe seizoen!
En terwijl ik zoekende ben naar werkzaamheden zie ik het Hotel 't Lansink gewoon op de openbare weg hun streetfood verkopen. Terwijl ik iedereen zijn ding gun hé, laat daar geen misverstand over zijn, is verkoop op de openbare weg zonder vergunning niet mogelijk volgens mij. Ben benieuwd hoe zij dat doen. Maar wanneer dit kan, kan ik het natuurlijk ook. Op een woensdagmiddag bijvoorbeeld.
Ik hoop dat we snel weer wat kunnen ondernemen op grotere schaal. Voorlopig zullen we alles op alles zetten met de ontbijtservice. Moet het alleen niet zo hard sneeuwen. Dan kan ik het namelijk ook bezorgen. Maar ik wil niet klagen, sneeuw heeft ook iets bijzonders. In ieder geval heb ik al even niemand meer horen praten over de pandemie. Dat is, op zich, al een groot pluspunt van de hevige weersomstandigheden.
Ik wens mijn lezers en volgers veel plezier toe tijdens deze winter. Hoe lang of kort hij ook duurt. Wees wel voorzichtig! Wanneer ik mijn nieuwe auto kan ophalen is mij onbekend op dit moment. Hij staat al op mijn naam dus moet het snel kunnen. Maar ook in dit geval moet ik ook even afwachten met het weer.
Tot volgende week!
Frank Boereboom
Frankys Food
Hengelo
Reacties
Een reactie posten