27. Pinksteren 2014

Het is de zaterdag voor Pinksteren.  Vandaag ga ik op bezoek bij mijn vader. En dus wordt er geen ijs verkocht!  Dit was al bekend voordat ik begon. De ene zaterdag ijsverkoop, de andere is voor mijn eenzame vader. En zo blijft het zolang dit nodig is. En omdat mijn vader even er tussenuit was kon ik mooi een 3-tal zaterdagen op de Berflo Es rijden. En hoe dat is afgelopen weten we inmiddels.  De eerste was matig, de tweede al beter en de derde,  vorige week, was gewoon goed!
Maar nu is het dus een pas op de plaats maken. Mijn klanten zijn op de hoogte en verwachten mij pas volgend weekend.  Maar ik moet wel zeggen dat ik het zelf behoorlijk jammer vindt  dat ik geen continuïteit kan brengen.  Het is nu eenmaal niet anders!
Volgende week ga ik in de Berflo Es samenwerken met een stichting die in het leven is geroepen om de bewoners van de wijk tot elkander te brengen. Mij is gevraagd ijs daarvoor ter beschikking te stellen. Uiteraard heb ik hieraan mijn medewerking toegezegd.  We zullen zien hoe dat gaat worden.
Afijn.  Morgen is het dus richting Hilversum in plaats van richting Berflo Es.

En dan de zondag.
Zondag is het eerste pinksterdag. En net nu het echt heel warm wordt mag ik niet uitrijden op deze dag. Dat komt omdat mijn vergunning dit verbied omdat het eerste pinksterdag is. Zo mocht ik ook al niet op Koningsdag, Hemelvaartsdag en 1e paasdag uitrijden. Bij wet geregeld zo werd mij bij navraag verteld. En dus ben ik voor het eerst in weken vrij. Maar wel met een raar gevoel.  Ik had zo graag verkocht met dat mooie weer. Maar wat niet mag dat doen we dus niet en zo blijft de kar in de schuur. 

Gisteren zijn overigens de wielen van de ijskar geschilderd.  Zelfs de spaken. En nu doet de fietskar nog ouder aan. Tevreden heb ik hem weer achtergelaten.

De enige dag dat ik wel mag uitrijden is maandag, 2e pinksterdag. Het schijnt echt heel warm te gaan worden. Ben benieuwd hoe dat zal gaan. Ik heb alvast wel citroenijs ingekocht.  Dat moet wel te verkopen zijn. Ook de mensen op tuindorp weten dat ik maandag kom ipv zondag.  Ze weten dat dit gemeentebesluit niet het mijne is en dat ik er niets aan kan doen dat het zo is als dat het nu is.

2e pinksterdag.
En zo zijn wij op de maandag beland. En foei, wat is het heet! Ik ga uiteraard mijn best doen om zoveel mogelijk ijs kwijt te raken,  maar zullen er genoeg mensen thuis zijn? Afijn, we zullen het gauw weten. Met citroen ijs aan boord begin ik mijn route. Het weer is uitstekend.  Ik kom niet meteen aan verkopen toe. Het lijkt dus tegen te gaan vallen. Maar nog voordat ik die gedachte werkelijkheid wordt is daar ineens de ommekeer.  Het ene na het andere ijsje vliegt mijn kist uit. De route is nog erg jong wanneer ik voorzichtig durf te hopen op een stunt. Het blijft maar goed gaan. En dat terwijl ik dacht dat veel mensen weg zijn. Wat trouwens ook zo is. Maar de mensen die er zijn bestellen bovenmatig.  De blauwe hemel heeft nu wel plaatsgemaakt voor sluierbewolking, maar dat mag de pret niet drukken.  De ijsverkopen gaan maar door. Wanneer ik in mijn ooghoek zie dat de lucht ineens donker kleurt wordt ik wat onrustig.  Er komen nu allemaal mensen uit de richting van de vijver waarin een natuurbad gelegen is. Ze willen ijs. En wie ben ik om ze dat niet te geven. Ze zijn wel allemaal duidelijk in het naderende onheil. Mij wordt verteld dat er binnen een half uur zwaar weer zal zijn. Nadat ik opnieuw de lucht in kijk zie ik inderdaad dat het behoorlijk zwart wordt. Mijn route gaat richting het zwembad,  maar dat zal ik die middag nooit bereiken. Er blijven maar mensen mijn richting in komen. Ze komen allemaal uit het bad. Naar huis gestuurd vanwege het naderende onheil.  En ze willen allemaal ijs. Dus ik schep het ene na het andere ijsje. Omdat ik te druk ben zie ik niet dat het noodweer al heel dichtbij is gekomen.  Wanneer het laatste ijsje is geschept ben ik te laat. Het noodweer is inmiddels losgebarsten.  Ik kan niet anders dan rechtsomkeerts maken en zorgen dat ik zo snel mogelijk thuis ben.
Wanneer de parasol mijn kar voortstuwt, als gedragen door de wind, moet ik zelfs bijremmen om geen ongeleid projectiel te worden. Het regent nu pijpenstelen en ik ben klets, maar dan ook kletsnat. Ik vrees voor mijn mobieltje. De parasol houdt het niet meer, de wind bereikt nu zeer hoge snelheden, en slaat dubbel. Ik probeer hem te redden, maar er is zoveel te redden dat ik niet meer weet waar te moeten aanvangen. En dat allemaal terwijl ik gewoon aan het fietsen ben.
Het gaat tekeer nu en ik wenste dat ik thuis was. Uiteindelijk bereik ik uitgeput en zeikend nat de basis.
Ik ben helemaal door en doorweekt. De parasol lijkt het te hebben begeven. De wafels zijn kletsnat en de kist heeft water opgenomen. De schade ga ik later vaststellen.  Nu eerst droog worden!
Even later neem ik de schade op.
Parasol is gerepareerd.  Ongeveer 40 wafels zijn doorweekt en gaan de otto in. Het ijs heeft het overleefd,  net als mijn mobieltje. De kist heeft water opgenomen,  maar dat los ik later die middag nog op.

Ik heb veel meegemaakt in mijn leven.  Dit echter,  was nieuw voor mij. Zoveel wind en water in zo'n kort tijdsbestek is gewoon ongelooflijk.  Het was gewoon gevaarlijk weer.

De omzet had een recordhoogte kunnen halen. Zoveel was mij wel duidelijk.  Ik baal enorm van deze gemiste kans.  Eén dag mooi weer heb ik nodig. En één buitje heeft roet in het eten gegooid.  Hoe jammerlijk!

Afijn. Volgende week beter.

Tot volgende week!

Frank Boereboom