35. De bouwvak

Het is vandaag alweer 3 augustus. Het gaat dus hard met de zomer. Omdat ik als ijscoman graag regelmaat wil brengen in de inmiddels 4 wijken waarin ik momenteel en sinds kort aktief ben, heeft vakantie bij mij een andere betekenis gekregen dan een jaar geleden. Zo is het voor mij en mijn gezin zeker dat wij in deze zomervakantie niet op reis zullen gaan. Het bedrijf krijgt dus alle ruimte en voorrang. Zoals eerder gezegd, is het enorm belangrijk regelmaat te brengen in de wijken waarop ik rijd. De afgelopen weken is er nogal wat gebeurd in Nederland. Het neerhalen van een vliegtuig vol landgenoten was en is trouwens nog altijd het belangrijkste nieuws van de laatste dagen. Het terughalen van de slachtoffers van de neergeschoten MH17 vlucht werd met zoveel respect gedaan dat ik voor de o zoveel meelevende medemens gewoon niet kon uitrijden. Puur uit respect! Nu alles weer rustig is geworden en ik de draad weer heb kunnen oppakken wil ik juist nu op die twee nieuwe wijken (Bloemenbuurt en de Nijverheid) waar ik dus sinds kort rijd, mijn gezicht met de regelmaat van een klok laten zien.

Woensdag ging ik dus op visite in de Bloemenbuurt. Een gezellige en vooral kleine ronde in de vroege avond. Er wonen veel kinderen in deze wijk en dat maakt mijn verschijning  in deze wijk extra gewenst! Je hoort de kinderen al van ver schreeuwen als ze eenmaal de bel hebben gehoord. De omzet kan als uitstekend worden betiteld,  tenslotte ben ik maar 2 en een half uur op deze wijk aktief. Tijdens mijn rit van afgelopen woensdag vroegen de mensen zich hier al af waarom ik er de vorige keer niet was. Toen ik uitlegde dat dat te maken had met de Nationale Rouwdag voor de slachtoffers van het neergeschoten vliegtuig, konden ze het uiteraard wel begrijpen. Maar juist door deze vragen besefte ik eens te meer dat je niet zomaar kan wegblijven. Het kan niet goed worden opgepakt.

Vrijdag ging ik op bezoek op de Nijverheid.  Ook hier betrof het een avondroute. Een behoorlijk lange route, die niet in de beschikbare tijd kon worden gereden.  Ik kwam ruim drie kwartier te laat op het eindpunt. Ik heb daar op zich niet zoveel moeite mee, maar wellicht de Gemeente  Hengelo wel. Ik moet hier dus wat op gaan vinden, want aanstaande vrijdag, wanneer ik weer de Nijverheid induik moet het wel binnen de beschikbare uren afgewikkeld worden. Het wordt overigens zo rond een uur of 10 in de avond al aardig schemerig en dus kan ik over een kleine poos toch niet lang meer rijden in de avonduren.
De wijk is zo verschrikkelijk leuk om in te rijden. Er woont hier echt van alles, de wijk is zo behoorlijk gemêleerd! En dat maakt het juist voor mij erg interessant. Ik zie en leer nog zo verschrikkelijk veel,  ongelooflijk gewoon! De omzet was deze eerste rondgang super! Zeker wanneer men bedenkt dat dit de eerste keer en bovendien in de vakantieperiode, was. Dus ben ik tevreden. Het aantal keren dat ik hoorde dat het ouwe gevoel weer helemaal terug gebracht was met de kar, kon ik op twee handen niet meer tellen. Navraag leerde mij dat het gelukkig niet om mijns persoon ging, alhoewel ik ook niet meer de jongste ben, maar om het totaalplaatje dat de kar bij de mensen binnenbracht.
Afijn, een leuke wijk dus, waar ik bovendien graag terugkom. Terugkom om te leren. Te kijken en te praten.

Zaterdag was de vrije zaterdag.  Ik ben dan bij mijn vader in Hilversum en kom dan niet tot het ijsverkopen. Volgende week zaterdag ga ik wel weer op pad. Dan bezoek ik zoals anders de Berflo Es.

Zondag, vandaag dus, reed ik weer op het tuindorp. De bekende thuiswedstrijd!  In het begin ging het wat moeizaam,  maar later ging het dan uiteindelijk toch goed lopen. Het weer was als de afgelopen weken bijzonder goed, dus dat was nooit het probleem. Het probleem van deze dag zat hem echter in het feit dat er heel veel mensen niet thuis waren, maar het moet gezegd; diegenen die er wel waren bestelden, zoals dit seizoen wel vaker is gebeurd, bovenmatig! En dus kon ik een mooie omzet bijschrijven. Ik heb het altijd naar mijn zin, wanneer ik op mijn fietsje zit. Waar dan ook! Je maakt heel wat mee. Onderweg heb ik bijvoorbeeld nog vreselijk gelachen om het volgende feit: ik rijd dus in de buurt van de speeltuin, wanneer een auto met een jong stel mij inhaalt. Hij wordt niet ver voor mij uit geparkeerd aan de kant van de weg. Nog voordat de auto tot stilstand is gekomen staat er dichtbij een deur van een woning open. In de deuropening staan twee jonge kinderen (schatting; 7 en 5) mij aan te kijken. Een; "Hoi ijscoman"  is het eerste dat ik hoor. Terwijl het jonge stel uitstapt hoor ik de dame, ik vermoedde toen de moeder,  tegen de jonge kinderen zeggen; "Maar dat hadden wij niet afgesproken, de deur zou dichtblijven totdat wij weer thuis waren!" "ja, maar" zegt het oudste kind van de twee "de ijscoman is hier". Alsof hij daarmee wilde zeggen dat het dan wel goed was dat hij de deur had opengedaan. Uiteindelijk kregen beide kinderen van hun ouders een heerlijk ijsje. Het was geweldig en vooral aandoenlijk om dat kereltje dat te horen zeggen. 

De wereld van een ijscoman is zo mooi. Ik blijf zeggen, dit is gewoon mijn ding. Hier haal ik zoveel voldoening uit. Heerlijk gewoon!

De omzet van vandaag was redelijk tot goed. Maar het mooiste was toch wel weer dat ik mijn visitekaartje heb kunnen afgeven. Een jong stel gaat hier op tuindorp een fietsroute plannen voor een familiedag. En ja,  wat is er dan mooier om de ijscoman te regelen. Dus heb ik ze verteld dat wanneer ze mij nodig hebben altijd mogen bellen danwel mailen.

Het was weer een mooie week. Met goede resultaten!  Ik ga met veel plezier woensdag de Bloemenbuurt weer in. Zou nog wel vaker willen rijden. Maar er is ook een gezin, een heel lief gezin. En ze gaan al niet op vakantie deze zomer. En daarom heb ik voor hen in de herfstvakantie een vakantiehuis geregeld in Tsjechië.

Volgende week het vervolg...

Frank Boereboom
03aug2014