37. Regen of geen regen

Het is nu zaterdag 16 augustus 2014, maar het lijkt wel 16 oktober. Het is fris, nat of vochtig en de temperatuur is van een nivo dat beter past bij de maand oktober! De zomervakantie  is voorbij. En wat hebben wij tot zover een mooie zomer gehad. Het was zelfs op het nieuws: "Eén van de mooiste voor de ijscomannen. Iedere eigenaar van een ijssalon kan over een superseizoen praten, terwijl een mooie nazomer nog tot de mogelijkheden kan behoren en daarmee deze zomer zelfs nog kan opstuwen tot wellicht de beste zomer sinds tijden qua resultaat". Soms denk ik wel eens, "had ik maar een ijssalon, met ijsmachines, waarmee ik mijn eigen ijslabel kan maken". Want dat ijsmaken, dat is nog meer een wens dan rondrijden met ijs van de leverancier. Het ijs van Boermarke is zeker niet slecht. Ik krijg genoeg complimenten. Eigenlijk alleen maar goede recensies, maar ja, die wens om zelf te maken is zo verschrikkelijk groot. Ik moet zeggen dat ik regelmatig aan een ijssalon denk. Sterker nog, ik geloof zelfs dat een ijssalon op ons mooie tuindorp best zou passen. Het is tenslotte ambachtelijk werk. En ik ben ook niet bang voor bestaande ijsproducenten hier in Hengelo. Ik ben eigenlijk nooit bang voor concurrentie. Ook niet geweest. Sommige lezers weten vast wel dat ik één van de uitbaters van familierestaurant Cherry ben geweest. Ik kocht die zaak in een ver verleden samen met mijn broer toen Mc Donalds zich ook in de binnenstad vestigde. De Hengeloërs verklaarde ons destijds voor gek om dat avontuur dat Cherry heette aan te gaan met  de Mc Donalds als een bijna buurman. Maar, zo wisten mijn broer en ik; "wij gaan er iets moois van maken en die Mc Donalds, daar kijken wij niet naar om. Wij gaan uit van onze eigen krachten." En zo kon het gebeuren dat Mc Donalds uiteindelijk onder het sterke opereren van Cherry het veld in de binnenstad moest ruimen en de klanten moest laten aan ons familierestaurant. Mijn broer is daar nu nog altijd de uitbater. Ik ben nog altijd trots op het feit dat wij toen de strijd hebben gewonnen! Terug naar de mogelijkheid van een ijssalon. Een ijssalon op mijn leeftijd. Het zou denk ik niet meer lukken. Te duur, te ingewikkeld. En,...een ijssalon zou mij ook van de weg houden en dat is nu ook weer niet de bedoeling. Wat ik wel nog zou kunnen doen is en daarvoor heb ik inmiddels een potje met geld gereserveerd, is de aanschaf van mijn eerste echte ijsmachine, zodat ik straks in de mogelijkheid verkeer een kleine hoeveelheid ijs zelf te produceren. Dan zou het zomaar eens kunnen zijn dat ik volgend seizoen met één smaak ijs rondrijd die door mijzelf is gemaakt. Een voorlopig mooi compromis!
Overigens is met de mededeling dat de ijssalons een beste omzet hebben kunnen draaien dit seizoen ook gelijk verteld dat deze ijscoman inmiddels ook tevreden kan omkijken.

De afgelopen week heb ik tussen de regenbuien door mijn werk kunnen doen. Vandaag, het is inmiddels zondag 17 augustus, is het te slecht en dus bleef de kar binnen en had ik op mijn laatste vakantiedag zowaar eens een dagje vrij. Woensdag reed ik op een heuze en zelfs mooie woensdagavond door de Bloemenbuurt. Er werd uitstekend verkocht. Een geweldige omzet. Het geeft maar weer eens aan dat de ene wijk de andere niet is en ook tijd een belangrijke factor is. Het was de laatste woensdag in de vakantie  en dat hebben we geweten ook! De vrijdag heb ik juist weer in de middag gereden! Dit deed ik omdat het eigenlijk te mooi weer was en ik bovendien geen risico's wilde lopen om in de avond in de regen terecht te kunnen komen. Het bleek een onjuiste angst. Juist in de middag reed ik af en toe in de regen, terwijl het in de avond juist weer droog was. Het is gewoonweg op dit moment niet te peilen. Neem vandaag. Zondag. Het zou de hele middag regenen. Het was eigenlijk de hele middag droog op een half uurtje na.

De rit op de Nijverheid van vrijdagmiddag was ondanks de regen een best goede rit geweest. En daarmee was deze week gek genoeg uiteindelijk één van de betere weken geweest! En dat had ook te maken met de ijsverkoop op dinsdag en donderdag bij voetbalvereniging Wilhelminaschool, waar voor kinderen speeldagen waren georganiseerd en waarvoor ik gevraagd was met kar en ijs een bijdrage te leveren.

De week was een goede week dus, ondanks het mindere weer. Ik heb redelijk verdiend en heb opnieuw veel momenten van blijdschap gekend. In ieder geval vrijdag, toen ik bij een bewoner van 94(!) jaar opnieuw een ijsje mocht opscheppen. De man met rollator wilde opnieuw een ijsje, want hij had het de vorige keer zo lekker gevonden, dat hij er nu weer ééntje wilde hebben. Smaken deden er niet toe. Ook niet het aantal bolletjes, als die maar een flinke ijsco kreeg. Geld moest ik maar zelf uit zijn portemonnaie pakken. Maakte hem niks uit! Als die zijn ijsje maar kreeg. Of de klante die alweer voor de derde keer ijsjes bestelde voor haar kinderen. En mij bij thuiskomst trakteerde op een wel heel leuk ingepakte foto op facebook. Het zijn zomaar wat voorbeelden van mensen die waarderen wat ik doe en ook het ijs zo verschrikkelijk lekker vinden.
Het maakt van mij een blij mens, een tevreden ijscoboer. Zeker wanneer je op facebook tijdens deze week ook nog eens de magische grens van 200 likes voor de pagina overschrijdt! Een geweldig gevoel. Een jong bedrijf met een inmiddels groot bereik. Laten wij hopen dat het nog lekker zal groeien. De betreffende foto sluit ik hierbij in.

Ik bedank vanaf deze plek een ieder die heeft bijgedragen aan deze 200 likes.

Volgende week wordt dit vervolgd, tot dan.

Frank Boereboom