48. Halloween

Vandaag heb ik mijn ijsseizoen, althans voor mijzelf, definitief afgesloten. Ik heb bijna al het laatste ijs, aan de organisatie van het dit weekend gehouden Halloweenfeest, geschonken. Het zou de laatste aktie van dit seizoen zijn en dat is het dan ook.
Het is nu zondagmiddag laat en ik ben moe. Het was vannochtend vroeg en vandaag had ik mijzelf een rustige dag beloofd, maar een verlaat en door mij over het hoofd geziene verjaardagsfeestje van mijn zoon Joeri stond nog op het menu, dus van enige rust was geen sprake. Het was vandaag zowel binnen als buiten gezellig! Het feestje was geslaagd, want bij navraag waren de genodigden erg tevreden. Een aantal minuten scheuren over de kartbaan te Oldenzaal lag daaraan ten grondslag. Nu ben ik thuis en mag ik eindelijk gaan rusten. Althans, na het bijwerken van mijn blog dan!

Vrijdagmiddag laat begon voor mij het Halloweenfeest. Een feest dat tot dan toe in mijn leven een 'ver van mijn bed' feest was geweest. Maar door tussenkomst van een in de zomer vaak geziene ijsklante, Selina Smedes, was de ijscoman zeer snel bereid geweest zijn medewerking toe te zeggen. En, het moet gezegd, het was de beste toezegging van dit jaar geweest! Want wat is me dat een feest geworden zeg!!! Het was eerst nog een hele tour geworden om de benodigde spullen te vinden om mij in de door de organisatie toebedeelde rol te doen verpakken. Een maffialid, dat moest ik worden. Ik had de kleding, dat was niet het probleem. Maar de accesoires, daar ontbrak het nog aan. Terwijl ik in de late middag eindelijk mijn accesoires had gevonden en gekocht, een witte sjawl en een shotgun, kon ik opgelucht ademhalen! Later die vrijdag, rond een uur of half zeven, zou ik op het pré Halloweenfeest mijn ijs verkopen in stijl. Eénmaal binnen, zag ik hoe hard de organisatie had gewerkt aan dit grootse evenement en besloot ik de organisatie te vertellen dat ik had besloten het ijs niet meer te verkopen maar gewoon weg te geven. Het was gezellig en ondanks dat het niet erg druk was ging er nog best wat ijs doorheen. Die avond werd mij door een lid van de organisatie verteld wat er op de Halloweenavond, de dag erna, verwacht werd van mij. De organisatie had een route uitgestippeld over het tuindorp ' t Lansink. Er zouden die avond 250 deelnemers, verdeeld over 26 groepen, over het tuindorp lopen om verschillende aanwijzingen te vinden. Deze aanwijzingen konden ze verzamelen op 20 plekken op de route. Ik zou met mijn "verbouwde" ijskar ergens op een punt van de route staan. De aanwijzing die wij als groep moesten verdedigen was 'Italië'. De "verbouwde" ijskar was een ijskar geworden met allerlei ledenmaten op en aan de kist. Ik zou op dat punt in de route overigens niet alleen staan. Een drietal anderen vormden samen met mij een heuze maffiascene. Het was de bedoeling dat ik niets anders moest doen dan intimiderend jegens alle deelnemers te zijn! Ik was blij met de uitleg, maar mijn medespelers had ik nog altijd niet ontmoet. Die kwamen even later en al gauw hadden we een goede klik! Dus dat zou ook goed komen. Na vele biertjes en wat gezelligheid later, waarin ik met diverse mensen kennis had gemaakt, kwam ik nog tot een soort van weddenschap. Ronald en Jan uit Veenendaal wisten het zeker: ik zou ze de dag erna geschminkt en gehesen in hun outfit nooit herkennen als deelnemers. Ik nam de weddenschap aan en daarna spraken mijn medespelers op de scene nog wat details af en ging ik huiswaarts. De nacht die kwam zou niet lang meer duren.

Zaterdag had ik al het materiaal opgehaald wat de dag ervoor nog op het hoofdkwartier was achtergelaten. Mijn vrouw bracht mij met de auto, zodat ik mijn inmiddels luguber uitgeruste ijskar al fietsend kon afleveren bij het huis waar onze scene zou worden afgespeeld. De rit van het hoofdkwartier tot aan dat adres was hilarisch! Diverse afgehakte ledenmaten hingen te bungelen langs de kist en ook op de deksels lagen vingers, oren en diverse organen. En reed ik over een kuil, dan viel er weer een arm of voet af. Mensen moesten er om lachen. Ze zagen dat dit geheel wel in het kader van Halloween moest zijn. Want hoewel prachtig weer, de ijscoman reed niet alleen rond zonder bel, maar ook nog eens in gewone vrijetijdskleding. Bovendien had ik in een facebookberichtje al laten weten dat ik met een nogal wat vreemde ijskar door de wijk zou fietsen die dag! Eénmaal aangekomen op de plek "des onheils" heb ik de kar achtergelaten om mijzelf op weer een ander adres, het buurthuis, van een prachtig geschminkt snorretje te voorzien. Tot mijn grote verbazing zag ik daar de beide heren van uit Veenendaal en wist ik dus hoe ze er geschminkt uit zouden zien. Daarna ben ik huiswaarts gekeerd en heb ik alvorens mij in mijn kostuum te hijsen, eerst lekker gegeten.

Rond een uur of zeven verscheen ik op onze scene. De eerste groepen zouden niet lang op zich laten wachten. Het werd dan ook al gauw een heel leuke en vooral humoristische avond. Wel vermoeiend, maar het vele bier vergoedde veel. Ronald en Jan zag ik ook. Ik begroette ze als eerder en daarmee was de ontmaskering, voor zover dat nog aan de orde was, kompleet. Die avond kwamen er vele vrienden en voetballers van mijn team Wilhelminaschool C4G bij mij op bezoek om te zien hoe ik mij in mijn  rol schikte.
En dat vond ik ontzettend leuk. En binnen deze groep mensen was daar zomaar mijn grote kleine vriend Jesse. Leuk vond ik dat. Een beetje bang was hij wel geworden van een draak die hij ergens op de route was tegengekomen. Toen ik mij ontfermde over hem en vertelde dat het allemaal maar gespeeld was werd hij zichtbaar een beetje vrolijker. Maar even later kwam ook zeer onverwachts zij die ik zo vreselijk gemist had. Ineens stond zij daar voor me. Ik had het eerst niet door want ook zij was gesminckt en dus was de overval kompleet. Daar stond mijn kleine Romy! Ik pakte haar op en ze omhelsde mij minutenlang alsof ik al eeuwen weg was geweest. Hoe bijzonder was dat zeg!

Nadat ook zij hun weg hadden vervolgd was er weer even dat slikmoment. Maar die avond pastte geen emotie en dus gingen wij als groep door met het uitoefenen van ons maffiawerk. Sommige deelnemers schrokken soms, anderen weer niet. Maar overall gezien was het een geweldige avond geweest.
We stopten rond 00.00 uur. Ik bracht mijn ijskar naar huis en verwijderde de verschillende ledenmaten en bracht deze terug naar het hoofdkwartier waar ik nog wat dronk op de goede afloop.
Ik complimeenteerde de organisatie met hun uitmuntende werk en besloot huiswaarts te gaan.
Volgende keer doe ik zeker weer mee. Selina bedank ik dan ook voor haar vraag aan mij mee te doen. Tenslotte ben ik weer een leuke ervaring rijker!

En nu is het zondag en mijmer ik wat na over het geweldige weekend wat ik heb gehad. Overigens kreeg ik zaterdag ook nog een werkelijk prachtig geschenk van een vriend van mij. Een prachtig bord voor op mijn ijskar. Ik ben daar erg blij mee. Wat kunnen mensen toch verschrikkelijk lief zijn. Jan, je bent een kerel, maar was je een vrouw, dan kreeg je een beste pakkerd! Wat een geweldig geschenk. Ook jouw familie bedank ik bij deze! Erg mooi!
Volgend seizoen komt die op een mooie plek op mijn ijskar!

En dan nog even iets over het winterseizoen. Het gaat waarschijnlijk wel lukken om een paar keer mijn ideetje aan de buitenwacht te laten zien. Ik ben er nog steeds mee bezig. Ik kan echt niet zeggen of het plannetje haalbaarheid heeft, maar...... we zullen zien. Ik ben er wel van overtuigd dat het ondanks dat het klein is toch ook best bijzonder is.
Binnenkort meer.....

Frank Boereboom
Franky's ijs