52. Serene rust.

En dan is het weer weekend.
De week is voorbijgegaan alsof ie maar uit een paar dagen bestond. Zo verschrikkelijk snel, niet normaal meer. En ben ik druk geweest waardoor ik deze snelheid waarnam? Nou nee, eigenlijk niet. Op het werk is het betrekkelijk rustig, alsook thuis. Niets doet mij momenteel een bepaalde druk opleggen.
Zoals ik vorige week al deed optekenen was het winterproject niet uitvoerbaar gebleken, althans niet op korte termijn en daarmee was het seizoen 2014 voor wat betreft de ijskar definitief ten einde gekomen en daarmee ook het denkwerk voor wat betreft hetzelfde project. Een dag later bereikte mij echter zowaar nog een bericht dat ik mogelijk nog een opdracht tegemoet kon zien in de binnenstad. Maar al gauw bleek dat mijn aanwezigheid meer voor in de zomer was bedoeld. Ik vond het al ietwat vreemd actief te zijn met ijs in een wintermaand, maar het moet gezegd, ik stond er zoals altijd wel voor open. Ik wil graag zoveel mogelijk bekendheid, daar zal ik niet om liegen. Het ging dus niet door deze opdracht, maar uiteindelijk was ik wel weer verheugd met het nieuwe contact. Het is voor een jong bedrijf altijd goed in verschillende netwerken als vriendengroepen, facebook, twitter en linkedin te opereren. Je weet tenslotte nooit waar het toe kan leiden.

Het was ook de week van het toevallige contact met het bedrijf Eismann. U weet het wellicht wel, een bedrijf dat diepvriesproducten bij u aan huis levert wanneer u deze heeft besteld. Een mooi concept. Iets wat ik al jaren in de gaten hou. Tenslotte werk ik met het ijs op een bijna gelijke manier, slechts kleinschaliger. Ik ben dan ook geinteresseerd in hoe zo'n bedrijf werkt. Wat het doet om zijn klanten te bereiken. Al pratende was het contact een contact met wederzijds respect. Een wezenlijk verschil is natuurlijk dat het ijs impulsief wordt gekocht door mijn klanten. Het contact had ik geopend. Nogmaals, omdat ik geinteresseerd ben. Ik wil altijd alles weten. En ik kreeg in het gesprek genoeg te horen. Wellicht ga ik eens op gesprek bij een vestiging hier in de buurt. Gewoon om daar eens te zien hoe hun werk leidt tot afname van hun producten. 

Op dit moment werk ik alweer ruim 8 jaar bij Alustar Wheels als hoofd magazijn. En dat doe ik met een groot plezier. De jaren ervoor heb ik ook altijd met veel plezier gewerkt. Maar er waren ook mindere jaren.

Zo was ik ooit 10 jaar actief binnen een groot pharmaceutisch bedrijf te Weesp. In diverse en leuke functies heb ik daar echt een mooie en leuke tijd gehad. Ik kwam naar Hengelo om mijn 2 kinderen uit mijn eerste huwelijk achterna te reizen. Ik kocht om in mijn dagelijkse behoefte te kunnen blijven voorzien samen met mijn broer het Familierestaurant Cherry te Hengelo. Cherry werd eind 1996 aangekocht. Al gauw bleek dat hier veel van mijn wensen konden worden vervuld op het gebied van contacten leggen met alle verschillende soorten van relaties. Ik heb hier dan ook bijna 7 jaar met plezier gewerkt.  Mijn broer zwaait er nog immer de scepter. Ik stopte met Cherry toen ik in 2004 een bijzondere aanbieding kreeg. Ik zou op de Veluwe een recreatieterrein wat slechts in groepsaccommodatie deed en zeer in verval was geraakt naar eigen idee herinrichten. En zo stelde ik een plan op om het terrein behoudens de groepsaccommodatie te verrijken met een minicamping, vakantiehuis én kantine. Deze realisatie zou de waardeloos geworden exploitatie, levensvatbaar  maken. Het geheel had ik mogen huren voor een symbolisch bedrag van 1 euro per jaar. Alle seinen stonden destijds op groen. Het jaar waarin ik wilde starten was voorbij voor ik er erg in had. De eigenaar, een stichting welke mij en mijn vrouw uit verschillende mogelijke exploitanten had gekozen vanwege de uitstekende plannen, welke ik bovendien in een goede presentatie uit de doeken had gedaan, huldde zich vervolgens de rest van het jaar in stilzwijgen. En nog voor ik er erg in had was de droom voorbij. Nooit heb ik uitleg gekregen over het waarom van deze opmerkelijke ommezwaai. En zo kon het gebeuren dat ik een half jaar na vertrek vanuit Cherry, zomaar op straat stond met helemaal niets! Het is hier geweest dat ik niemand meer het voordeel van de twijfel geef. Ik heb mijn lesje geleerd!
Gelukkig was mijn huis op het Tuindorp nog niet verkocht en konden we hier wel blijven wonen. Werk vond ik later in mijn nieuw geopende winkel op het Esrein. Een winkel in kaas, noten en delicatessen. Met mijn laatste centen richtte ik de winkel in. Bij de opening hoordde ik vaak dat de winkel een plaatje van een winkel was. Trots als ik was bleek al snel dat ik ook hier geen geluk zou vinden. Dagen sleet ik eenzaam in mijn winkeltje. Het duurde dan ook niet lang voordat ik de sleutel voor de laatste keer in het sleutelgat van de voordeur deed om de winkel voorgoed te doen sluiten vanwege de slechte resultaten. Mijn laatste spaargeld was nu dus als sneeuw voor de zon verdwenen. En zo kon het gebeuren dat ik twee vreselijk leuke uitdagingen binnen twee jaar in rook heb zien opgaan. Tja, ik heb een dure les betaald en ik heb geleerd, maar.... ik heb het in ieder geval ook geprobeerd. Het resultaat was natuurlijk behoorlijk vervelend en ongewenst, maar het had ook anders kunnen lopen, met een beetje meer geluk. Wel ben ik daarna jarenlang beziggeweest de financiële puinhopen achter mij op te ruimen. Gelukkig vond ik werk bij mijn huidige werkgever. En ondanks dat ik er aanvankelijk maar een half jaar zou blijven werd het de bazen al snel duidelijk dat ik niet wegloop voor zwaar werk en geen 9-5 mentaliteit had. Mij werd dan ook snel een vast contract aangeboden. En nu werk ik er dus nog steeds!
Spijt van dit alles heb ik niet. Zoals gezegd heb ik het allemaal wel geprobeerd. Het avontuur op de Veluwe had ik, maar zeer zeker ook mijn vrouw, graag aangegaan. Was tenslotte ook op ons lijf geschreven. Het heeft evenwel niet zo mogen zijn.
De jaren van tegenslag hebben veel invloed op mij gehad. Ik ben niet meer zo bang. Durf veel meer risico te nemen. Veel slechter dan toen kan toch niet. De ijskar geeft mij mijn gewenste contact met de mensen en anderen, als groothandels etc, terug.

De dagen vlogen dus voorbij deze week. Een rustige week. De vrijdagavond heb ik nog ijs gebracht bij een familie waar ik al lang geleden had beloofd ijs langs te brengen. Later die avond kreeg ik een bedankje via Facebook.  Hoe leuk!

De kar staat nog immer bij huis. Hopelijk krijg ik deze week de tijd hem te verplaatsen naar Goor. En dan kan ik hem eens onder handen nemen.

Ik wens u allen een fijne week toe. Voor diegenen die Sinterklaas vieren, alvast heel veel plezier gewenst!
En dan als laatste, vergeet geen heerlijke ijstaart te bestellen! Ze zijn niet alleen mooi, ook lekker!

Groetjes
Frank Boereboom
Franky's ijs