50. Zwarte piet!

Het is de dag na de Sinterklaasintocht. Zondag, eindelijk een zondag met algehele rust. Geen enkele verplichting. Wat ontzettend heerlijk! Vandaag start ik mijn voorbereidingen op het naderende winterseizoen. De hele week zal in het teken staan van het winterproject. Ik heb 3 dagen uitgetrokken om mijn plannetje uit te broeden. Erop uit trekken is nochthans niet aan de orde, omdat er nog een paar haken en ogen dienen te worden weggenomen. Desalniettemin hoop ik eind november iets te kunnen bekendmaken. Dat blijft het streven! Afijn, we zullen het wel zien. Kans van slagen om uiteindelijk met product de weg op te gaan schat ik nog immer op 90 procent! Het zal in ieder geval wat mij betreft leuk worden. Of u daar straks ook zo over denkt is mij een groot raadsel. Maar ik wil het desondanks proberen. U hoort nog van mij! 

Gisteren zag ik als ijscoman én kindervriend, flarden van de intocht van Sinterklaas te Gouda. Een leuk opgesteld programma, dat helaas werd verstoord door verschillend denkende mensen. En de kinderen? De kinderen hadden er geen notie van, zo werd gemeld. Ik kan er niet bij. Ik kan deze discussie maar niet begrijpen. Het is in deze wereld toch al zoeken naar leuke en positieve dingen en die zoektocht is al met al verworden tot een ware puzzeltocht. En dan uitgerekend op DE dag dat er weer wat positiefs staat te gebeuren voor in ieder geval de jongsten onder ons, gaat het verdorie weer mis! Het geeft aan tot wat Nederland is geworden. Een land vol tegenstellingen die vaak kracht bijgezet worden met hopeloze gedragingen. Iets om je kapot voor te schamen! De kleine landgenootjes kunnen toch niets doen aan de onvolwassenheid van de grote landgenoten? Los van wat ik er zelf van vind zijn de tegenstanders duidelijk over de schreef gegaan. Dit was een onjuiste stap! Er werd een tegenstander gevraagd of dit de plek was geweest voor de demonstratie. Zijn antwoord verklapte een meedogenloze gedachtengang die ik in ieder geval niet kon begrijpen: "dit is het platform waarop wij ons punt kunnen maken." En daarmee was het voor mij knip en klaar. Onschuldige kinderharten breken zonder enig gevoel van respect.
Genoeg over de pietenkwestie!

De ijskar staat er verloren bij. De ijscoman voelt zich wat eenzaam. Op dit moment staat de handel alweer maanden stil. En ik mis het zo. Ik mis de klanten, de gesprekken, de kinderen.  Natuurlijk ben ik gelukkig met mijn  vrouw en kinderen. Maar ik mis de rondgangen zo verschrikkelijk. De gedachte dat ik nog minimaal 3 maanden moet wachten om weer met ijs rond te kunnen rijden maakt mij een beetje weemoedig. En toch zal ik deze dagen weer aktiever zijn dan de weken ervoor. Vandaag ga ik in ieder geval starten met de reclame voor ijs in de wintermaanden. Eindelijk weer wat beweging. Maar het zal natuurlijk nooit hetzelfde zijn als in de zomermaanden. Ik zal het ermee moeten doen. Het winterproject geeft mij  zoals eerder genoemd gelukkig ook nog wat werk.
En dan te bedenken dat ik gewoon 40 uur per week werk! Alsof het nog niet genoeg is!
En niet te vergeten het jeugdvoetbal van zoonlief. Het kost mij per week minimaal 4 uur, maar het is te leuk om te laten lopen. Van het weekend stond ik zelfs voor het eerst in mijn leven op het veld als scheidsrechter. Dat kwam omdat er geen één scheidsrechter meer beschikbaar was en ouders niet meer wilden of durfden. De wedstrijd zou worden afgelast wanneer er geen scheidsrechter zou zijn en dus streek ik mijn hand over mijn kinderhart en bombardeerde ik mijzelf als trainer tot onpartijdig scheidsrechter. Eerst heb ik op zaterdagmorgen nog alle regels bestudeerd alvorens ik mijzelf in het meest zwartgallige outfit hees. Eénmaal aangekomen op het veld vroeg ik eerst de leiders bij mij en vervolgens de beide aanvoerders. Ik waarschuwde vooraf geen commentaar op de wedstrijdleiding te hebben. Wanneer ik dat toch bij herhaling zou waarnemen, zo zei ik hun, zou een directe verwijdering het gevolg kunnen zijn. U bent gewaarschuwd. In de wedstrijd zelf was er soms wat fysiek contact waarbij ik mij als scheidsrechter even liet horen. Ik zal u zeggen; mijn eerste wedstrijd als scheidsrechter is nooit een probleem geworden, alles verliep ordentelijk. Ik bedoel er maar mee te zeggen, het is maar hoe je ermee omgaat!

Deze week werd ik tot slot nog gebeld door iemand, uit naam van Stichting Tuindorp, met de vraag of ik het leuk zou vinden om op één van de nog beschikbare verdeelkastjes (de meeste verdeelkastjes zijn al bedekt met foto en tekst) welke aan de kant van iedere weg in Tuindorp wel staan, kom te staan met foto en tekst. Nou, daar hoefde ik uiteraard niet lang over na te denken. Ben er heel blij mee. Vooral omdat er bijgezegd werd "je doet ook zo leuk werk binnen de wijk". Ik dank de stichting dan ook voor hun leuke suggestie die ik behoorlijk weet te waarderen! Waar ik kom te staan is mij nog niet geheel duidelijk, maar wanneer het een feit is zal ik u allen een foto sturen van het geheel.

Ik ga sluiten, want ik moet beginnen aan de winterpresentatie, waarvan ik nu nog niet weet of het allemaal gaat lukken,

Groetjes Frank Boereboom
Franky's ijs