2015-05. De openingsrit op het tuindorp!

Het zit er op! De rit is gereden,  de strijd gestreden en de seizoensopening is nu een feit! Inmiddels onderdeel van de geschiedenis van Franky's ijs.  De omstandigheden waren uitstekend.  Onverwachts,  althans zo aan het begin van de week. Maakte ik de afgelopen weken nog melding van het feit dat de mogelijk eerste datum om uit te rijden ergens rond 21 maart zou liggen, bleek afgelopen dinsdagochtend ineens een eerste rit binnen handbereik.  Normaliter ben ik thuis degene die precies op de hoogte is van naderend lenteweer, deze keer zou dat zo anders zijn.

Die dinsdagochtend;

Niets vermoedend dronk ik zoals elke ochtend de heerlijke bak koffie leeg tijdens het ochtendjournaal van half 8. Terwijl ik mijn krant las, hoordde ik ergens ver weg het woord 'lenteweer' vallen. Omdat ik met mijn neus in de krant zat en helaas over geen al te best gehoor beschik was de aanleiding van het bericht mij volledig ontgaan.  Mijn vrouw die met mij in de kamer zat, vertelde mij, bij navraag van mijn kant,  in welke hoedanigheid dit woord, wat als muziek in mijn oren had geklonken, was gebezigd.  Nadat zij mij antwoord had gegeven op die vraag ontplofte ik zowaar! De krant werd in de hoek gesmeten en er was niets meer zo belangrijk als het weer. Meteen opende ik de proversie van Buienradar om te controleren wat ik had gehoord.  Ook alle andere weerkanalen werden gecheckt. Alle berichten waren gelijk aan elkaar. Het komende weekend zou lenteweer brengen en met name op Zondag!!! Op zondag notabene! Alle seinen stonden op groen.  Waar moest ik beginnen, wat moest ik gaan doen? IJs moest worden besteld, wafels moesten worden ingekocht,  de ijskar moest worden schoongemaakt, kleingeld moest worden geregeld.  Teveel om op te noemen.  Uiteindelijk startte ik met Facebook.  Facebook moest worden ingezet om zodoende iedereen te laten weten dat ik mijn eerste rit ging maken.  Daarna volgden de bestellingen!  Om te eindigen met het afhalen van het bestelde en het inkopen van klein geld.  En zo werd de week ineens onverwachts een spannende week. Elke dag die de ander deed opvolgen keek ik op de weersites. Het werd alleen maar beter! En ik met de dag vrolijker.  Ik kon gewoonweg niet meer wachten,  eindelijk. Eindelijk zou ik weer kontakt gaan maken met mijn klanten.  Horen hoe het met ze is. Via privé berichten welke middels Facebook aan mij gericht werden kwamen er ook al vragen binnen waar ik mijn openingsrit zou gaan rijden. Veel mensen wilden namelijk langskomen om een heerlijk ijsje te scoren. Hoe gaaf! Een zeer spannende maar vooral opbeurende week was het geworden. En toen kwam het weekend.

En na die vrije zaterdag, welke nog best kil was geweest en waardoor ik nog steeds onzeker was over het beloofde en toegezegde lenteweer,  kwam dan die zondag. De zon scheen. En....het was lekker buiten.
Nerveus zocht ik het zootje bij elkaar. Lepels, theedoeken,  wafels, ijs, wisselgeld, parasol en.....de bel.

En dus begon ik met het inzetten van mijn bel. Keihard sloeg ik met mijn klepel op die arme bel. De bel klonk als anders, maar dan langer. De eerste klanten lieten zich al snel zien en voor ik het wist was het een komen en gaan van ijseters. Het werd een rit die ik nooit had verwacht. De klanten bleven maar komen. De minuten vlogen voorbij. Leuk waren de gesprekken onderweg, waaruit ik kon opmaken dat ze blij waren mij weer te zien. En na een behoorlijke tijd kwam ik daar dan ook mijn vriendinnetje Romy weer tegen. Op de hoek van de straat stond ze mij alweer, als vanouds, op te wachten. Het was een leuk weerzien. Nadat ik daar mijn weg weer vervolgde bleef het druk aan de kar. Overal bespeurde ik blijheid om een ijsje aan de deur te kunnen krijgen. Het weer was erg goed. Het zat mij dan ook allemaal erg mee. Wat mij wel zorgen baarde was de steeds sneller slinkende voorraad ijs. Toen ik dinsdagmorgen de bestelling deed had ik precies 1 laag ijs besteld. Moest genoeg zijn dacht ik toen. Maar nu werd ik wel wat nerveus bij het zien van de alsmaar slinkende voorraad. Ik besloot mij er niet al te druk om te maken, tenslotte moest ik genieten. En opnieuw werd mijn bel gegeseld door mijn strak in de hand gehouden klepel. Voor wat betreft het ijs zou op, op zijn! En dus reed ik verder naar nieuwe klanten, die maar bleven komen. Het hebben van veel klanten maakte wel dat ik moest afzien van de volledige route over het tuindorp. En dat vond ik op dat moment wel moeilijk. Maar het kon gewoonweg niet anders. Op 8 maart is het namelijk snel donker en koelt het ook nog eens snel af na 17.00 uur, wat maakte dat ik niet lang kon doorrijden. Bovendien was mijn ijsvoorraad op het laatst wel heel erg klein geworden. Aardbei was al op. En nu dreigde ook Stracciatella en Vanille op te geraken. Het deerde mijn vriendje Jesse (foto) niet, want hij koos voor chocolade. Het mannetje had erg lang op mij moeten wachten, zo werd mij verteld,  maar zijn geduld werd beloond. Na het bezoek aan Jesse kwam ik nog een bekende groep kinderen en ouders tegen. Ook zij hadden al lang moeten wachten, maar daar was de ijscoman dan eindelijk. Zichtbaar in hun nopjes kochten ze hun ijsje. Een jongetje waarvan ik de naam even kwijt ben, ik wordt tenslotte ook ouder, had een biljet van € 10.00 in zijn hand. Daarmee moest hij afrekenen. Hij had voor € 3,60 aan ijs besteld. En als een volwassene gaf ik al tellend zijn wisselgeld terug. Eerst die € 1,40 aan kleingeld. En vervolgens gaf ik dat biljet van 5 euro en zei; "en dat is tien!" Waarop dat kereltje zegt: "Dat is niet tien, dat is vijf!"

Kinderlogica noemen we dat! Hoe mooi! En dat maakt dit vak dan ook zo leuk. De verschillende mensen, jong en oud. De diversiteit. Hoe bijzonder het is merk je bij elk ijsje, bij elke foto die gemaakt wordt. Het is zo mooi! 

Ik heb gelachen....... ik heb geleefd! Het is voorbij en bij thuiskomst bleek hoe goed ik het had gedaan. Het ijs werd weer als vanouds heerlijk gevonden. Aardbei, Vanille, Banaan en Stracciatella waren gewoon op. Uitverkocht!!! De plotselinge lente maakte dat ik maar kort de tijd had gehad de laatste voorbereidingen te treffen. Alles werkte evenwel prima! En dat het weer zo mooi was als vandaag had ik echt niet verwacht. Dat heb ik in de jaren van ijsrijden zo vroeg nog nooit meegemaakt!! Het was jammer dat ik door de vertraging als gevolg van de vele klandizie niet overal heb gereden. Dat vind ik vreselijk jammer. Ik had het zeker anders gewild, maar het was gewoon niet anders. Een vroege rit (maart)  heeft namelijk ook zijn nadelen. Te laat thuiswaarts keren zou problemen hebben opgeleverd met betrekking tot het afgenomen daglicht. En het werd op het laatst ook wel fris. De bel heb ik na afloop ook nog even gecontroleerd. Hij is uren gegeseld maar heeft het niet opgegeven. 

Ik dank iedereen voor zijn/haar gestelde vertrouwen in Franky's ijs. Een ieder die mij heeft gemist vanwege de noodzakelijk ingekorte route biedt ik oprecht mijn excuses aan. Er was helaas niet aan te doen. Dat is ook voor mij teleurstellend. Een ieder die mij kent weet dat ik dat vervelend vind. Maar het goede gevoel overheerst gelukkig wel, want ik heb ook heel veel mensen blij gemaakt met heerlijk ijs.

Ik hoop uiteraard gauw weer te kunnen uitrijden. Zeker daarvan ben ik nog allerminst. We zullen de komende weken goed naar de verwachtingen kijken. Tenslotte is het nog maar begin maart!

Frank Boereboom

Franky's ijs