2015-07. De lente vertoont kuren.

Het is zaterdag 21 maart. En het is nat en koud! De voetbalwedstrijd van zoon Joeri en van zijn team dat ik overigens, zoals wellicht bekend, train, is zelfs op het laatst nog afgelast. Dat wil wat zeggen!!! Vandaag zou ik mijn start van het seizoen op de Berflo Es hebben gemaakt. De tweede van de vier wijken welke ik in het seizoen aandoe.

Vanwege het verwachte slechte weer van vandaag heb ik de rit van vandaag dan ook afgelopen woensdag al gereden. Mijn pro versie van buienradar, dé app voor een goedwillende ijscoman, overigens aangevuld met de gegevens verstrekt door de app accuweather, geven mij namelijk voldoende informatie om ver vooruit te zien of er mogelijkheden zijn om tot ijsrijden te geraken. En, zo had ik inmiddels op zaterdag een week geleden gezien, zou het weer vandaag te slecht zijn voor mijn openingsrit op de Berflo Es. En dus besloot ik afgelopen maandag dat ik woensdag vrij zou nemen om dan de openingsrit op de Berflo Es te kunnen rijden. Die woensdag zou het volgens meerdere weerkanalen prima weer zijn voor ijsverkoop. In een paar uur regelde ik mijn vrije dag van werk!

En dus stuurde ik later die week, woensdag zo rond 12.00 uur, mijn ijskar de Berflo Es binnen. Het was eerst nog een gepuzzel geweest om vanuit mijn wijk de Berflos Es binnen te rijden. De normale route was namelijk niet mogelijk. De Industriestraat (een weg welke ik altijd moet kruisen om de andere wijk binnen te rijden) lag op verschillende plekken open, waardoor ik niet op de juiste plek kon oversteken. Eénmaal die straat gepasseerd heb ik de bel weer laten weten wie de baas is. Het rammen op de bel levert een hels lawaai op. En een duidelijk signaal. Een inmiddels vertrouwd geluid, ook op de Berflo Es, waar kort daarna de mensen de weg vonden naar de naderende ijskar. Het weer bij aanvang was uitstekend. Een duidelijke zon en een rustige bries, maakte het tot een mooie voorjaarsdag. Een dag welke ik ook had verwacht! Onderweg kwam ik weer mijn vaste klanten tegen, die zichtbaar blij waren dat ik er weer was. Zo ook de bijna jarige Jayjay. Een mooi ventje. Hij is een vast klantje. Ik vond het leuk hem weer te zien. Zijn vader vertelde mij dat hij zaterdag, vandaag dus, jarig zou zijn. Dus, vader en moeder van Jayjay, als jullie dit lezen, van harte gefeliciteerd met die prachtige zoon van jullie. Het ijsje dat hij wilde kopen, kreeg hij van mij. Verjaardagskadootje. Moet kunnen toch? Jayjay, jij ook gefeliciteerd! Hij was er in ieder geval zichtbaar blij mee. Ik vervolgde mijn weg en wat mij opviel was dat er vele nieuwe gezichten aan de kar verschenen. Dat deed mij goed. Nieuwe klanten zijn natuurlijk nodig. Het maakt dat de omzet op  deze wijk groeit. Het weerzien van vele klanten van vorig jaar deed mij ook enorm goed. Een goed teken. Tijdens de rit werd het wel steeds kouder. De wind stak op en de zon nam af in kracht door alsmaar dikker wordende sluierbewolking. En daarmee werd de rit zwaar. Gelukkig kreeg ik nog wel steeds klanten voor ijs, maar het beste was er wel vanaf. Toen ik langs het huis reed van een oude vriend, werd ik door hem gevraagd een lekker bakkie koffie te komen drinken. Een heerlijk bakkie warme koffie kon ik echt wel gebruiken. Na wat te hebben bijgekletst en het opdrinken van de heerlijke koffie (bedankt Gerald!), vervolgde ik mijn route. Het restant leverde niet echt veel klandizie meer op. Het was koud, laat en inmiddels bewolkt. En dus bedacht ik dat ik dan maar even een verasingsaanval moest uitvoeren in de Beckummerstraat alwaar Romy woont. En dus reed ik de ijskar weer de industriestraat over op weg naar mijn eigen tuindorp. Eenmaal aangekomen zag ik haar al aan komen rennen. Ze was erg blij mij weer te zien. Maar ik haar ook. Nadat ik haar een ijsje had gegeven ben ik nog gaan stemmen, tenslotte waren de provinciale verkiezingen aan de gang. En dus parkeerde ik een minuut of 10 later mijn ijskar voor het buurthuis van tuindorp. Stemde en vroeg de daar dienstdoende medewerkers van het stemburo of ze zin hadden in een ijsje, tenslotte waren ze al de hele dag aktief geweest in het buurthuis. Omdat ze daartegen geen nee wilden zeggen, schepte ik even later de ijsjes op voor de zeer dankbare medewerkers. Vijf minuten later was ik weer op de basis. Verkleumd tot op het bot ruimde ik mijn kar leeg en op. Eénmaal binnen kostte het minimaal een uur om weer op normale temperatuur te geraken. Het was toch wat te koud geweest om slechts in de koksbuis rond te fietsen. En de omzet? Tja, die viel me uiteindelijk niet mee. Maar ook niet tegen! Alles meewegende was het een zo zo dag geweest. Niet mooi genoeg, maar ook weer niet slecht. De openingsrit was voorbij. Mijn gezicht is weer gezien, ik zal er onder voorbehoud van het weer, opnieuw zijn om de zaterdag (de ene week wel, de andere niet). Als alles goed gaat is de eerste rondgang op paaszaterdag! We houden het in de gaten. En publiceren alles op facebook.

Morgen is het zondag. Deze zondag zou koud zijn. En voor zover ik kan bezien is het zonnig. Mijn minimale uitrijd eisen heb in onlangs bijgesteld naar beneden. Zonnig en 10 graden. Morgen verwacht men: zon en 8 graden. Ik wil graag, maar willen de mensen ook graag ijs bij deze temperatuur? Dat is een afweging welke een ijscoman moet maken. Een beslissing zal ik daarom pas nemen op de dag zelf. Eerst eens zien hoe zonnig deze zondag zal zijn.

Mijn facebookpagina heeft nu bijna 300 likes. Dat stemt mij gelukkig. Een hoop mensen weten mijn werk te waarderen. Dat is mooi. Eén van de belangrijkste redenen waarom ik het doe. De hoofdreden is echter dat IK hetzelf leuk vind. Zolang dat overeind blijft, zal men mij blijven zien.

Morgen is het zondag. En ik hoop dat wanneer ik mijn ogen opendoe na een heerlijke nachtrust, dat de zon dan uitbundig zal schijnen.
Dan zal ik wederom weer op straat te vinden zijn. Na deze mogelijke rit heb ik nog een afspraak (feestje) en kan ik geen tijd meer vrijmaken voor mijn blog. Dat is dan ook de reden dat ik deze vandaag heb geschreven.

Wellicht tot morgen en anders tot gauw!

Frank Boereboom
Franky's ijs