2015-06. Het ijsjesvrije weekend.

En het is vandaag zaterdag 14 maart. Een jammerlijk koud weekend staat voor de deur. Jammer, omdat ik er natuurlijk maar wat graag met ijskar op uitgetrokken had. Maar het is dus koud, te koud!
Wil ook zo graag. Baal van koude. Het moeilijkste in het leven van een ijscoman is die teleurstelling wanneer je door Gods creatie, waaronder ik het weer nog altijd schaar, niet de weg op kan. Niet kunnen doen wat je o zo graag doen wilt. Elke minuut om die passie, die heerlijkmakende verschijning welke een ijscoman mag zijn, te ervaren. Te dollen met kinderen, maar ook je laten dollen door kinderen. Het hoort er allemaal bij. Dat maakt het zo leuk. Maar, zoals gezegd, dit weekend dus helaas niet. Het is Maart. En het voorjaar komt met horten en stoten. Dus kan het zomaar gebeuren dat het weer het ene weekend goed is en het andere niet. En dan is er morgen tijd voor het gezin. En vandaag voor de familie. Daar zit een verschil. De familie bestaat immers uit kinderen, uit broer en zussen, vader en schoonmoeder. En vandaag ga ik zoals gewoonlijk, zoals altijd op zaterdag eens in de twee weken, naar mijn vader. Gelukkig kan ik dat nog. Dus doen we dat dan ook. Het ijsrijden is dus dit weekend niet te doen en zo kies ik zondag, morgen dus, voor mijn eigen gezin.

De weersverwachting voor het volgende weekend is vooralsnog goed. Het zou iets te koud kunnen zijn, maar ik overweeg mijn grens op dat gebied iets naar beneden bij te stellen. Had ik vooraf 12 graden met zon als minimale eis, nu heb ik deze al laten vallen. De nieuwe eis is nu: minimaal 10 graden met zon of gedeeltelijke zon. Sorry, kan het gewoon niet laten. Die wil is ook zo onmens groot! Maar ik moet er wel aan toevoegen dat deze minimale eis alleen geldt voor de maanden maart en ook april. Verderop in het seizoen stel ik deze minimale eis naar boven bij. Regenen mag het echter nooit. Dan ga ik dus echt niet uitrijden, hoe warm ook. De ijskar en de bijbehorende zaken zal ik nooit aan regen blootstellen, tenzij ik niet anders kan. Zoals vorig seizoen toen ik zeiknat thuis keerdde na een onverwachtse onweersbui. En eenmaal thuis, de druppels van mijn lijf vallende, niet kon tellen en het droog en alweer bijzonder mooi weer werd. Het vak vraagt ook om speciale ervaringen. De blog leent zich daar dan ook bij uitstek voor. Je maakt immers genoeg mee.
De seizoensopening op mijn geliefde tuindorp was dus uitstekend geweest. Daarover heb ik vorige week al verslag gedaan, maar na dagen van 'gewoon werk' kon ik vaststellen dat het met de fotowedstrijd dit jaar ook wel weer goed komt. Vele mensen hebben weer foto's gemaakt en gedeeld op facebook. Dat is mooi. Het bedrijfje is mede door de werking van facebook steeds groeiende. En dat maakt dat deze ijscoman de groei al in een eerste rit kan vaststellen. Heel druk voor aanvang, nog meer tijdens de rit en ook na de rit. Leuke reacties. Het gaat de goede kant op. En ik doe slechts mijn best.

Het bedrijfje groeit. Ik voel het en ik zie het. Dat is ook de reden om verder te denken. De ruimte thuis is nog altijd voldoende. Maar ik zou eigenlijk een ruimte wensen welke gelijk is aan een garagebox. En dan ook nog graag in de buurt van huis. Het zou mij extra werkruimte kunnen geven. Ook in de winter wanneer de opslag thuis gewoon onvoldoende is. Een oproep is inmiddels via facebook gedaan. We gaan het afwachten!
Vorige week vrijdag ben ik nog even op visite geweest bij mijn broer, zoals u wellicht weet, eigenaar van familierestaurant Cherry. Daar op zijn tv, tussen de vlammen van de op die tv geplaatste open haard, komt ter verkoeling elk kwartier, mijn ijskar dwars door het beeld heen. Dit als reclame. Heel fijn zo'n reclame. Ik bedank mijn broer dan ook voor zijn medewerking aan mijn wens om mijn ijskar aan zijn publiek te laten zien. Je weet nooit wat ervan komt!

Volgende week gaan we, om nog maar even op het thema vuur te blijven, hopelijk weer vlammen. De weersverwachtingen zijn momenteel nog goed, niet uitzonderlijk goed zoals afgelopen zondag, maar goed genoeg. Dan gaan we de seizoensopening op de Berflo Es meemaken. En nog eens hopelijk, kunnen we het dan zondag op het tuindorp nog eens lekker overdoen.
Het bedrijf groeit, de ijscoman ook. Elke week en elke keer dat ie de straat op kan. Venten. We doen het zo graag, dat de rol van ijscoman mij weer steeds beter past.

Ik ga besluiten met de uitdrukkelijke wens de uitstekende seizoensstart weer een goed vervolg te geven.
Hopelijk gebeurt dit dus het volgende weekend.

Tot volgende week!

Frank Boereboom