2015-15. De week van de vele afspraken!

Ze zei altijd dat we niet mochten opgeven. Doorgaan, altijd! Ook en vooral als het even tegenzat en/of moeilijk werd. Borst vooruit, schouders naar achteren en gaan! Zelfs als je je niet lekker voelde of niet wist of het wel verstandig was door te gaan met hetgeen je aan het doen was, gaf ze je te kennen dat je vooral door moest gaan. Niet moest zeuren! Tuurlijk was je ook wel eens echt ziek. Dan liet ze je ook lekker uitzieken.  Werd je als kind lekker verwend.  Mijn moeder was duidelijk.  Liet niets aan onduidelijkheden over. Het is ook haar manier van opvoeden geweest die mij gevormd heeft tot wat ik tegenwoordig ben. Ook in het benaderen van mensen was zij een begripvolle vrouw. Zoals al eens eerder gememoreerd in dit blog was zij er altijd voor iedereen. Maar meer nog voor de hulpbehoevenden.  En dus toen er van de week gebeld werd door de activiteiten begeleidster van het verzorgings tehuis "het Borsthuis " om hun bewoners een ijsje te kunnen aanbieden, was ik er vrij snel uit: "Geen probleem!, ik zal er zijn". En dat doe ik ook echt graag. In de geest van wat mijn moeder mij ooit had bijgebracht. Maar ook omdat de oudere medemens ook wel verwend mag worden. Ging het eerst nog om een enkele afdeling, nu zijn het er inmiddels 3 geworden. Leuk! Zie er erg naar uit!

Het was toch al de week van de afspraken.
Zo kreeg ik via Braakhuis verhuur en Catering ook nog een paar opdrachten binnen, met bovendien de melding eraan gekoppeld, dat er nog meer opdrachten aan gaan komen. Er zijn ook twee straat/wijkvolleybaltoernooien waar ik ijs zal scheppen. De één in mijn eigen wijk, de ander in een nog niet bezochte, maar zeer interessante wijk in Hengelo Zuid. Ook bij de Avondvierdaagse ben ik door een school ingehuurd. En dat terwijl er op diverse scholen al een afspraak staat gepland om op hun schoolplein ijs te scheppen.
Vervolgens sta ik ook weer een paar avonden in Borne ijs te scheppen. Daar krijgen geslaagden van een school hun diploma.  En ook daar is Franky's ijs weer bij, net als vorig jaar. Klap op de vuurpijl is de deal die ik heb kunnen sluiten met een organisatie waardoor ik echt kan spreken van een superorder.  Later zal ik hierover nog wat uit de doeken doen in dit blog.  De afspraken kwamen in ieder geval  allemaal in één goede week rond. En bijna alle afspraken worden in juni afgewerkt!  Ongelooflijk!

De week ging snel. En door Hemelvaartsdag was het alweer weekend voor ik er erg in had.
Woensdagavond was ik nog actief geweest  op de Bloemenbuurt. Het ging weer ouderwets lekker! Het is ook zo een gezellige wijk. Lekker korte rit ook. En toch, zo de moeite waard. Heerlijk!

Hemelvaartsdag heb ik lekker rust genomen.  Even een beetje afstand van het werk. Maar dan borrelt het toch weer. Kon het gewoon niet laten.  Op visite bij het  Veenmuseum te Vriezenveenseveld  zag ik vele mensen.  Het viel mij op dat er geen ijs aanwezig was en daarom heb ik de stoute schoenen aangetrokken en heb de organisatie gevraagd of ze volgend jaar een ijscoman nodig hebben. Uiteraard op hun terrein. Dus met als hoofddoel de Stichting te kunnen helpen aan extra geld maar uiteraard ook om zelf wat te kunnen verdienen. Daar wil ik wel graag duidelijk,  maar bovenal eerlijk in blijven. En dus heb ik hen, in opdracht van hunzelf trouwens, een mail met mijn precieze  bedoelingen gestuurd.  Afwachten maar.

Zaterdagmiddag trok ik in de regen de Berflo Es binnen. Deze rit was al even niet meer gereden. Dat had enerzijds met familieperikelen te maken maar ook met het feit dat ik daar maar 1x in de twee weken kom. En nu was de starttijd ook nog aangepast. Niet om 13.00 uur zou ik gaan beginnen, nee, om 16.00 uur! Meer mensen thuis was de gedachtegang erachter. Voorafgaand aan deze  rit had ik al gehoord dat een verlate rittijd goed ontvangen was door de bewoners van de Berflo Es. Het regende dus bij aanvang. En ofschoon het aantal druppels niet al te groot was en bovendien de omvang van de druppels regenwater ook al geen indruk wist te maken op deze ijscoman, startte ik de route alsof er geen vuiltje aan de lucht was en geselde ik mijn bel onophoudelijk. En hoewel ik vol goede moed was begonnen waren de klanten door die regen in ieder geval niet genegen de ijskar te bezoeken.  Later werd het droog en brak de zon, overigens met een bescheiden mate van zin, door. Zoals ook reeds was voorspeld door mijn pro versie van buienradar.  En daarmee begon het gelukkig ook beter te lopen.  Ik eindigde de 8 km lange rit rond 20.15 uur.
De omzet bleek nog enorm mee te vallen. Zeker wanneer je in aanmerking neemt dat ik er al enige tijd niet meer was geweest, mensen nog steeds op vakantie waren, het begin nogal regenachtig was, de hele rit koud was en ik bovendien voor het eerst uren later reed.

Foto's werden ook weer gemaakt. De leukste was er eentje van een kind dat al die tijd op de ijscoman had zitten wachten. Bijzonder! De foto zal ik er bij plaatsen.

Zondag

De rit op tuindorp kon wel eens een goede rit worden. Op het tuindorp was een evenement gaande en bovendien was er vlakbij de wijk een markt gaande. De Esrein markt. Deze markt trekt enorm veel mensen. Op het tuindorp zelf werden er op 3 plaatsen optredens verzorgd door "Actief Cultureel Tuindorp." Maar ook kwam er het nieuws binnen dat het schakelkastje met mijn afbeelding en wat tekst erop op tuindorp klaar zou zijn. En dus trok deze ijscoman als een ware speurhond de wijk in zoekende naar klanten en het schakelkastje.  De dag verliep uitstekend.  Een hoop mensen aan de kar gehad. Moest me zelfs even verstoppen om bij te kunnen laden. Nadat gebeurd was zijn we vrolijk verder gegaan met de ijsverkoop. Het kastje trof ik uiteindelijk aan op de Kalanderstraat.  Hoe prachtig was de foto en tekst. Ik was er even stil van. Vereeuwigd! Ik ben trots. Supertrots!  De dag eindigde op de oprit van mijn tuin. Moegestreden. Ik had werkelijk alles op alles gezet voor weer een topdag.  En het is mij weer gelukt! Deze dag is een prachtige dag geworden. De 400 ste vind ik leuk voor de pagina was het startsein voor het verdere goede verloop.

Franky's ijs groeit. Groeit hard zelfs. Soms, al rijdende op mijn fiets, denk ik aan haar. Aan de woorden die ze zo vaak heeft uitgesproken.
Doorgaan. Niet opgegeven!  Ook niet wanneer het uit de hand dreigt te lopen. Dan juist er nog harder er tegenaan! Onder controle krijgen en houden! Dat was én is de opdracht.  En doorgaan doen we. Desnoods middels het bijzetten van een paar extra tandjes. Tandjes bijzetten doe je bijvoorbeeld door nieuwe inventaris te kopen. Afgelopen zaterdag kocht ik mijn derde vriezer. Deze vriezer zal ook voor opslag van het ijs gaan dienen. Te vaak fietste ik mij helemaal naar de galamiezen met een voorraad van wat heb ik jou daar. Kon geen kwaad hoor, maar vermoeiend was het wel. Nu behoort die ellende tot het verleden,  althans voorlopig!

Aanpakken dus, wanneer erom gevraagd wordt.

Ik ben zo blij deze levenslessen te hebben mogen ontvangen.  En niet alleen van mijn moeder.  Mijn vader had en heeft dezelfde instelling. De stichting, welke ik met mijn broer wil gaan opzetten en als doel gaat krijgen bepaalde gezinnen (gezinnen met aangenomen kinderen met beperkingen of financieel moeilijk draaiende gezinnen) te voorzien in een leuk dagje uit, wordt dan ook naar mijn moeder vernoemd. Juist omdat zij deze groepen mensen een warm hart toedroeg.  De statuten zijn inmiddels in de maak.

Het gaat dus goed met Franky's ijs.  En ik ben daar uiteraard heel blij mee. Blij verrast met alle mooie dingen die voortkomen uit dit werkelijk prachtige vak.

Een nieuwe week staat voor de deur. Kan niet wachten weer lekker door te gaan en niet op te geven!

Tot volgende week!
Frank Boereboom