2015-26. De vakanties

Zelf heb ik ook vakantie. Dat wil zeggen, van mijn werk in loondienst bij Alustar Wheels. Niet als ijscoman. Dat werk gaat gewoon door. Natuurlijk is het ook de bedoeling om wat meer rust en vrij te nemen en echt...ik probeer het ook wel, maar..het is gewoon te moeilijk. Kan niet wegblijven met goed weer. Daar ben je nu eenmaal ijscoman voor. Afgelopen week was het weer zo verschrikkelijk slecht dat ik mijn dagen mooi kon vullen met de ingestuurde  wensen van kinderen met betrekking tot de door mij uitgeroepen kinderdag. De wensen zijn behoorlijk divers en sommige zijn erg aandoenlijk. Ik moet schiften want ik kan niet iedereen helpen, hoe graag ik dat ook doen wil. In ieder geval lees ik in elke letter de roep om hulp van hun inmiddels vertrouwde ijscoman. Inmiddels ben ik zover gekomen dat ik er van de tot nog toe 30 ingestuurde wensen er al 6 ga vervullen en geloof mij wanneer ik zeg dat bij de uitvoering van in ieder geval één van die wensen het lokale nieuws geïnteresseerd kan zijn. Zo leuk, zo grappig. En dat geregel, dat bellen met instanties, bedrijven en wat dies meer zij, dat maakt het allemaal zo leuk om te mogen doen. Overigens moet ik uiteraard elke keer uitleggen waarom ik de hulp vraag die ik vraag en dan krijg ik ook elke keer steevast te horen:" wat een ontzettend leuk initiatief ....  daar helpen we graag aan mee". Er was zelfs 1 bedrijf dat zo spontaan reageerde dat ik in het gesprek ook melding maakte van de Stichting in oprichting (Nellie) waarmee ik hoop samen met mijn broer, gezinnen een dagje uit te kunnen geven, met name gezinnen die bestaan uit pleegkinderen of gezinnen welke het niet breed hebben. En dit bedrijf vond ook dat initiatief zo geweldig dat ze mij hebben toegezegd ons ook daarin te gaan helpen. Super toch? En zo kan het gebeuren dat ik zeer tevreden kan omkijken met zo'n slecht weer week. Toch behoorlijk nuttig geweest. Ik wil er overigens aan toevoegen dat ook veel lokale mensen en bedrijven mij willen helpen met het vervullen van de wensen. Echt ongelooflijk!  Diegenen weten wel over wie ik het heb...alvast heel erg bedankt!

Woensdagavond reed ik dus geen ijs. Te fris, te nat en gewoon niet te doen. De zomerstorm had de kraan doen openen en de hele week was het dweilen met de kraan open. Mijn eerste weekje vrij. Zelfs de schilders, werkende aan mijn huis, die vrijdag een week geleden nog hoopvol waren gestart heb ik tot afgelopen vrijdag niet meer gezien.
Het was een komen en gaan van buien.
Vrijdagavond ging ik eindelijk, nadat ons lieve Heer de stop van de kraan eindelijk weer eens had gevonden, de weg weer op. Op de Nijverheid was sprake van een heuse vakantiestilte.  Bijna niemand thuis. Echt erg rustig.  Ik verkocht wel ijs maar minder dan normaal. En...ook duidelijk werd dat het seizoen op zijn eind loopt. Niet zozeer in de afname van ijs, daarvan kun je namelijk niet spreken bij vakantierust,  maar meer met betrekking tot het beschikbare daglicht! De avondrit op de Nijverheid is een lange rit voor de beschikbare 3 uur. De zon staat aan het einde van deze rit inmiddels al aan de lage kant. En dat betekent dat ik nog maar een goede maand kan rijden op de avond routes. En dat zijn de routes op de Nijverheid en de Bloemenbuurt. Dus voor dit seizoen is het rijden op die wijken alweer gauw voorbij. Moet er niet aan denken...pfff.

Op de route op de Nijverheid kreeg ik mijn eerste reserveringen voor de ontbijtservice binnen. Hoe leuk! Eerder op die vrijdag belde een vrouw met de vraag of ik ergens aanstaande dinsdag 2 mandjes met champagne kon brengen. Helaas ben ik nog niet operationeel maar het geeft aan dat er kansen liggen. Maar eerlijk is eerlijk, ik ben heel benieuwd of er ruimte is voor deze service. Uiteraard denk ik van wel, anders was ik er natuurlijk niet aan begonnen, maar ik moet het ook eerst allemaal nog zien gebeuren. En dus beginnen we rustig aan en gaan we stap voor stap opbouwen.

Het is vandaag mooi weer en ik ben dan ook benieuwd naar de aan/afwezigen op het tuindorp. Maar eerst moest ik de pech aan mijn ijskar verhelpen. De bevestiging van het zadel  aan de zadelpen was kapot en moest opnieuw en beter worden bevestigd. En dat was nog best een hele klus. Het zadel wilde absoluut niet meewerken en daarom was ik genoodzaakt de zadelpen uit het frame te halen. Eénmaal de zadelpen los, was het zo voor elkaar. Ik draaide de zadelpen weer vast en pompte vervolgens nog even wat lucht in de wat te zacht geworden banden. Een lange tijd had ik het overigens niet eens doorgehad. De banden leken altijd op spanning, maar wanneer ik de laatste weken fietste had ik het gevoel een mammoet in de kist te vervoeren, man man zo zwaar! En al die tijd had ik moeten weten dat het aan de banden lag, maar eigenwijs als ik ben, fietste ik gewoon door. De banden kregen hun lucht en ik kon op route.
De route is hier en daar door de bekende vakanties wat ingekort, alhoewel het niet veel scheelde. Er waren dus niet veel mensen aanwezig en dat heb ik kunnen merken. Het viel me niet mee eerlijk gezegd. Ook niet tegen gek genoeg. Maar het weer was uitstekend en dat maakte het wat dubbel. Overigens had ik de banden iets te hard opgepompt. Het was op de klinkerwegen alsof ik helemaal door elkaar werd geschud. En het zadel bleek niet helemaal recht (horizontaal) te staan waardoor ik niet alleen het gevoel had gekregen ietwat schuin te fietsen. Tot overmaat van ramp deed mijn rem het ook niet meer. Dat bleek toen ik een noodstop wilde maken maar er niets gebeurde toen ik aan de hendel trok. Hij zat muurvast en dat had ik zeer waarschijnlijk zelf gedaan toen ik de zadelpen vastgezet had. Te hard aangedraaid. Gelukkig kon ik het geheel tot stilstand krijgen door een eerste de beste trottoirband de fietsband te laten ontmoeten. En uiteindelijk met een schok tot stilstand te komen. In het verdere verloop van de route heb ik steeds rustig gefietst en er rekening mee gehouden. Afijn, straks even wat losser stellen en dan is ook dat weer verholpen. Maar goed, het was te rustig geweest en toch kon ik nog best tevreden zijn. Klinkt gek, maar toch is het zo.

En nu is het voor deze week klaar. Morgen begint een zware en nieuwe week. Eerst moet ik even terug naar mijn werkgever. Er moeten 2 dagen gewerkt worden en dan ga ik weer verder met mijn vakantie. Een collega moest vrij zijn en dus ga ik voor hem werken. Uitgerekend de twee heetste dagen. Nou ja, ik doe hem er een plezier mee, dus ok.
En daarna ga ik op toer. Door 3 wijken fietsen waar ik nog nimmer ben geweest sinds ik deze ijskar bezit. Zo kunnen ook andere mensen kennismaken met Franky's ijs. We gaan zien wat het brengt.
Volgende week zal ik hierover met plezier schrijven.

Tot volgende week!
Frank Boereboom
Franky's ijs.